Οι συνοπτικές διαδικασίες με τις οποίες ο Φλάβιο Κονσεϊσάο αποτέλεσε

παρελθόν για τον Παναθηναϊκό ύστερα από μόλις έξι μήνες, έμοιαζαν να

«φωτογραφίζουν» τον κύριο υπεύθυνο για την εφετινή «πράσινη» κατρακύλα. Δηλαδή

ένα τρίτο μάτι, βλέποντας την «ορμή» της διοίκησης να απομακρύνει όσο το

δυνατόν συντομότερα τον Βραζιλιάνο λες και ήταν φορέας… μεταδοτικής

ασθένειας στα αποδυτήρια του «τριφυλλιού», θα μπορούσε κάλλιστα να υποθέσει

ότι αυτός ήταν ο βασικότερος παράγοντας που ο ΠΑΟ τέθηκε από πολύ νωρίς εκτός

στόχων.

Όμως, δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Και οι χειρισμοί της «πράσινης»

διοίκησης, για μία ακόμα φορά προδόθηκαν από πανικό και… ταχυπαλμία

προκειμένου να ξεφορτωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται τον παίκτη, τον οποίο το

περασμένο καλοκαίρι «ίδρωσε» για να τον αποκτήσει. Δεν λέμε, ο Κονσεϊσάο σε

καμία περίπτωση δεν ανταποκρίθηκε στις υψηλές απαιτήσεις, αποδείχθηκε

μετριότατος (και πολλές φορές αρνητικός), συνεχώς πνιγόταν στα ρηχά. Ωστόσο,

δεν αποτέλεσε την κύρια πηγή για τα μύρια προβλήματα που αντιμετώπισε εφέτος η

ομάδα. Δεν ήταν αυτός ο υπ’ αριθμόν ένα υπαίτιος, δεν ήταν αυτός που

προσπάθησε λιγότερο από τους υπολοίπους.

Ο Κονσεϊσάο έχει πίσω του μια μεγάλη καριέρα, τόσο σε συλλογικό επίπεδο όσο

και στην Εθνική Βραζιλίας. Αυτό, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Κι αν στον

Παναθηναϊκό δεν κατάφερε να προσφέρει τα αναμενόμενα, δεν σημαίνει ότι οι

ικανότητές του είναι περιορισμένες. Άρα, δείχνοντας – τόσο νωρίς – την πόρτα

της εξόδου σε έναν λαμπρό ποδοσφαιριστή και διώχνοντάς τον άρον άρον,

τουλάχιστον τον ευτελίζεις όχι μόνο στον περίγυρο, αλλά και στα μάτια της

ποδοσφαιρικής πιάτσας. Δηλαδή, πόσο κακό μπορούσε να προκαλέσει στο «τριφύλλι»

μια καλοκαιρινή – και όχι χειμωνιάτικη – αποχώρηση του Κονσεϊσάο; Μήπως η

ομάδα θα πήγαινε χειρότερα; Οι μεγάλοι παίκτες χρειάζονται σεβασμό και ο

Παναθηναϊκός φέρθηκε στον Κονσεϊσάο σαν αναλώσιμο υλικό…