Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, που τα βόρεια προάστια ήταν σκεπασμένα με

χιόνι, εμείς, πεινασμένοι και παγωμένοι, σκεπτόμασταν την έξοδο. Το αμάξι της

Πάολας ήταν κολλημένο έξω από την πόρτα μας και αποφασίσαμε να πάμε να

τσιμπήσουμε κάτι. Ένα καινούργιο ασιάτικο στο Παγκράτι μού είχε κεντρίσει το

ενδιαφέρον, αλλά μπερδευτήκαμε. Έχει το ίδιο όνομα με ένα μπαράκι στο Γκάζι

και όταν περάσαμε απ’ έξω ήταν άδειο. Πολλά μαγαζιά την Τετάρτη το βράδυ ήταν

ήσυχα βέβαια, εμείς όμως επιλέξαμε ένα άλλο που είχε κόσμο, την παλιά ταβέρνα

«Ο Βυρίνης» στην Αρχιμήδους, στο Μετς.

«Γουστάρω ελληνική ταβέρνα», είπε ο Βασίλης με το που καθήσαμε στο τελευταίο

τραπεζάκι. Μέσα σε δύο λεπτά ένα καραφάκι με τσίπουρο προσφέρθηκε από τον

νεαρό ιδιοκτήτη. Ο παππούς του είχε ανοίξει την ταβέρνα περίπου το 1940 και

έκτοτε ανήκει στην ίδια οικογένεια. Φαίνεται ότι ο εγγονός έκανε κάποιες

μοντέρνες παρεμβάσεις, τοποθετώντας έναν γυάλινο τοίχο κοντά στην κουζίνα με

τη ζωγραφιά μιας μαυρόασπρης ελιάς πάνω του. Όλος ο χώρος είναι βαμμένος

άσπρος και τα μπροστινά παράθυρα καλύπτονται από έναν «καταρράκτη» φωτός,

μικρά λαμπάκια στη σειρά, όπως αυτά που κρεμάμε τα Χριστούγεννα στα μπαλκόνια

μας. Ωραίο είναι. Τα τραπέζια και οι καρέκλες σε άσπρο χρώμα, οι τοίχοι

λευκοί, μόνο τα γιγαντιαία βαρέλια θυμίζουν κλασική ταβέρνα. Πέσαμε πάνω σε

περίπου 100 φοιτητές από την Αμερική. Ήμασταν το μόνο τραπέζι με καπνιστές!

H κλασική ελληνική κουζίνα ζει και βασιλεύει εδώ: αρνί στο αμπελόφυλλο,

χοιρινό με σέλινο, κόκορας παστιτσάδα και μουσακάς. Επίσης χταπόδι ξιδάτο,

κεφτέδες, ντολμάδες, γίγαντες, φάβα κλασική και καλοφτιαγμένη, παντζάρια

σκορδαλιά, πολίτικη σαλάτα και ένα σωρό άλλα γνωστά φαγητά.

Οι δύο σαλάτες που δοκιμάσαμε, την πολίτικη και τη Βυρίνης με σπανάκι και

καρότα, ήταν ωραίες, φρέσκες, χορταστικές και παρουσιασμένες χωρίς φανφάρες.

Το ίδιο και οι πιπεριές ψητές (όχι σπιτικές όμως), το ιμάμ (λίγο ξεροψημένο),

οι ωραίες χοντρές ροδέλες από πατάτες φούρνου με δενδρολίβανο και λαδάκι και η

τυροκαυτερή. Δοκίμασα την πίτα Καισαρείας, η οποία μου άρεσε, αλλά δεν ήταν

εξαιρετική. Για κάποιον λόγο, δεν θέλαμε ούτε χωριάτικο λουκάνικο ψητό ούτε

ψαρονέφρι ούτε μπριζόλα. Χορτάσαμε με λίγα. Εκείνο το βράδυ ήθελα απλώς να

φάω. Δεν επιθυμούσα να έχω γευστικές προκλήσεις και «παιχνιδιάρικα» πιάτα,

ούτε να δοκιμάσω σύγχρονη μαγειρική ή πιάτα καρυκευμένα με σκέψεις και κόντρα

σκέψεις μπροστά μου. Όλα αυτά τα βρήκα στην απλή, ωραία και κλασική μεν, αλλά

ανακαινισμένη για την εποχή μας, ταβερνούλα «Ο Βυρίνης».

* «Ο Βυρίνης»: Αρχιμήδους 11, Μετς. Τηλ. 210-7012.153

Τελευταία Νέα