Μεγάλη διαδήλωση «εναντίον του πολέμου και του ιμπεριαλισμού». Δύσκολο να

δώσει κανείς έναν αριθμό, είχε «πολύ κόσμο». Είναι πάντα συμπαθητικές και

χαλαρές οι διαδηλώσεις των πολέμιων της παγκοσμιοποίησης, λίγο

επαναλαμβανόμενες όμως. «Αφού ο κόσμος δεν αλλάζει, είμαι υποχρεωμένος να

επαναλαμβάνομαι», απαντά και με το δίκιο του ο Αντόνιο Καμπαγιέρο, ένας

Κολομβιανός δημοσιογράφος, όταν τον κατηγορούν πως λέει συνέχεια τα ίδια. Κι

όμως. «Δολοφόνε Μπους, η εξουσία στον λαό και viva la revolucion – ζήτω η

επανάσταση», τα συνθήματα στερούνταν καυστικότητας. Ίσως να είμαι αυστηρή

διότι βρίσκομαι στο Καράκας. Την εποχή των γιγάντιων διαδηλώσεων (το

2002-2003), οπαδοί και εχθροί του Τσάβες συναγωνίζονταν σε φαντασία.