Στη Λουκιανού, δίπλα στη βρετανική πρεσβεία, το οδόφραγμα στέριωσε για τα

καλά. Δύο κύματα από τσιμεντένια μπλοκ απομονώνουν το τετράγωνο όπου βρίσκεται

η πρεσβεία. Αυτοκίνητα δεν μπορούν να περάσουν, μόνο πεζοί. Μερικοί φρουροί

βηματίζουν με ψεύτικη αφηρημάδα. Να ήταν πεζόδρομος, χαλάλι, αλλά είναι κάτι

σαν no man’s land, που θυμίζει διάφορα εσωτερικά τείχη και σύνορα πόλεων,

πεσμένα ή ακόμα όρθια… Κάποιοι διαδηλωτές είχαν ρίξει κόκκινη μπογιά στον

φράχτη της πρεσβείας πριν από… Πόσα χρόνια τώρα πια; Όταν άρχισε ο πόλεμος

στο Ιράκ ήταν; Από τότε η αγγλική πολιτική μπορεί να είχε τις διακυμάνσεις

της, αλλά το οδόφραγμα κράτησε σταθερά τη θέση του. Άραγε τα αισθήματα των

κατοίκων της Αθήνας είναι τόσο εχθρικά απέναντι στο βρετανικό κράτος ώστε

πρέπει να προστατεύεται έτσι η πρεσβεία; Καλά, ο αντιαμερικανισμός μας είναι

σχεδόν επίσημος, πάει και η πορεία του Πολυτεχνείου στην αμερικανική πρεσβεία

– αν και μάλλον στο Πεντάγωνο θα έπρεπε να πηγαίνει, Έλληνες αξιωματικοί την

είχαν κάνει τη χούντα, αλλά πέφτει πολύ μακριά, ποιος να περπατά τόσα

χιλιόμετρα -, αντιβρετανοί όμως δεν είμαστε και τόσο. Δεν συμπαθούμε τη

Βρετανία σε γενικές γραμμές; Αν πάλι εκείνη έχει φοβία, θα μπορούσε κάπως να

το καλύψει το πράγμα, να φυτέψει δέντρα, να το εξωραΐσει το κατασχεμένο

τετράγωνο, να κρατήσει κάποια προσχήματα. Γιατί έτσι που έχει στήσει την

κατάσταση, περνάμε και ψάχνουμε στο βάθος της μνήμης να βρούμε τι λόγους

έχουμε να μισούμε το βρετανικό κράτος. Στους Ινδιάνους φέρθηκαν απαίσια, ήταν

αποικιοκράτες γενικώς, είχαν και την Κύπρο. Ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν μας

κάνει, με τον Ναπολέοντα τι θέση να πάρουμε για να ταιριάζουν τα βήματά μας με

τις οχυρώσεις;

Τελευταία Νέα