«Για σκέψου», μου είπε ο Γκάζι Κανάαν με ένα ψυχρό χαμόγελο. «Ο Τέρι Γουέιτ

ήρθε εδώ να σώσει ομήρους – και τον απήγαγαν και αυτόν!». Το χαμόγελο χάθηκε.

Ο ταξίαρχος Γκάζι Κανάαν το είχε θεωρήσει πραγματικά αστείο τότε, το 1987, που

ο απεσταλμένος του Αρχιεπισκόπου του Κάντερμπερι είχε πέσει θύμα απαγωγής

ενόσω προσπαθούσε να διασφαλίσει την απελευθέρωση Δυτικών που κρατούνταν στον

Λίβανο. H ειρωνεία ήταν σήμα κατατεθέν του. Το ίδιο και η βαναυσότητα. Στο

υπόγειο του ξενοδοχείου «Μπο Ριβάζ», το οποίο είχε μετατρέψει σε αρχηγείο του

ως επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του συριακού στρατού στον Λίβανο, υπήρχαν

κελιά και ηλεκτρικά καλώδια και άλλοι, περισσότερο απροκάλυπτα βάναυσοι

άνδρες.

Είχε εξουσία και τη χρησιμοποιούσε. Όταν οι αντάρτες της Χεζμπολάχ επιτέθηκαν

σε έναν συριακό λόχο στη Βηρυτό, έστειλε τους άνδρες του σε ένα χώρο

συγκέντρωσης της οργάνωσης και αυτοί σκότωσαν όλους όσους βρίσκονταν εντός

του, συμπεριλαμβανομένων και τουλάχιστον δύο Λιβανέζων γυναικών. Τα πτώματα

φορτώθηκαν σε ένα φορτηγό του συριακού στρατού και αυτό γύρισε αργά τους

δρόμους της Μπάστα, ενός προαστίου της Βηρυτού, προς γνώση και συμμόρφωση των

κατοίκων. Δεν έπρεπε να τα βάζεις με τον Γκάζι Κανάαν.

Και δεν έμοιαζε άνθρωπος που θα μπορούσε να αυτοκτονήσει – όπως υποστηρίζουν

οι Σύροι ότι έκανε την Τετάρτη. Την εποχή που οι απαγωγείς βασίλευαν στους

δρόμους της Βηρυτού, ο Κανάαν έφτασε στο σημείο να μου προτείνει να με πάρει

μαζί του για τζόκιν – ώστε να με δουν μαζί του οι επίδοξοι απαγωγείς και να μη

τολμήσουν ποτέ να με βλάψουν. Στη διάρκεια του εμφυλίου, ο Κανάαν έκανε κάθε

πρωί τζόκιν στη Βηρυτό μόνος του. Ήταν υπερβολικά επικίνδυνος για να φοβηθεί.

Μια ακόμα εποχή τελειώνει λοιπόν – με εντυπωσιακό τρόπο. Ο αιφνίδιος θάνατος

ενός ανθρώπου με τόση δύναμη δείχνει είτε τις ενοχές που ένιωθε για τη

δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι ή τον φόβο που νιώθει το κόμμα Μπάαθ για την έρευνα

του ΟΗΕ. Ο Ντετλέβ Μέχλις, ο Γερμανός επικεφαλής της ερευνητικής επιτροπής,

είχε ανακρίνει προσωπικά τον Κανάαν και επί τρεις εβδομάδες οι φήμες ήθελαν

τον Σύρο υπουργό Εσωτερικών να υποδεικνύεται ως ένοχος για το έγκλημα.

Να περιμένουμε λοιπόν περισσότερες συλλήψεις; Ή περισσότερες μυστηριώδεις

αυτοκτονίες στη Συρία;