Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια, κάθε καλοκαίρι, καθώς πηγαινοέρχομαι στον Εύδηλο από

τις Ράχες της Ικαρίας περνάω από ένα σημείο του δρόμου που μοσχοβολάει το

άρωμα ενός μυστήριου φυτού – «καλοκυμινθέ» το λένε εδώ. Το σημείο αυτό

βρίσκεται στο Φύτεμα, λίγο πριν από το λιμάνι, όπου βρίσκεται το σήμα

κατατεθέν της περιοχής που είναι ενδιαφέρον και σχετικό με το αντικείμενό μας.

Μία ταβέρνα, δηλαδή. Όχι οποιαδήποτε ταβέρνα, αλλά το «Οινομαγειρείο της

Πόπης». Παρ’ ότι περνάω συνέχεια, προχθές για πρώτη φορά πήγα.

Έτσι όπως φαίνεται το απλό αυτό οινομαγειρείο από τον δρόμο – βρίσκεται

ακριβώς πάνω σε μια στροφή – σε ξεγελάει. Το μαγαζί αποτελείται από μια μικρή

αυλή με καρέκλες και τραπέζια κάτω από μια κληματαριά, μπόλικη πέτρα (η Ικαρία

έχει πέτρα σε αφθονία) και όλα τα ρουστίκ στοιχεία που θα περίμενε κανείς σε

μια χωριάτικη ταβέρνα. H αυλή είναι περιποιημένη, χωρίς να είναι φτιαγμένη

στην εντέλεια. Ο εσωτερικός χώρος είναι πολύ απλός, με το τζάκι του και την

άμεση πρόσβαση στην εξίσου απλή κουζίνα της Πόπης.

H Πόπη μαγειρεύει τέλεια. Έτσι τουλάχιστον αποφάσισαν 16 συνδαιτυμόνες προχθές

το βράδυ (ύστερα από λουκούλλειο μεσημεριανό γεύμα, απογευματινούς λουκουμάδες

στη Μονή Θεοκτίστης και μεζέδες από την Ελένη και τον Γιώργο Καρίμανλη οι

οποίοι τους είχαν ετοιμάσει για να τους προσφέρουν στους επισκέπτες του

οινοποιείου τους, στην Πηγή.) H Πόπη ήταν η τελευταία μας στάση σε μία ημέρα

γενικής γευσιγνωσίας και δοκιμής ικαριώτικων αγαθών. H τελευταία, αλλά η

καλύτερη στάση.

Στην Ικαρία το φαγητό στις ταβέρνες είναι ως επί το πλείστον καλό. Τα 2-3

μαγαζιά που σερβίρουν ψάρι στη δική μας πλευρά του νησιού τα έχουν οι ίδιοι οι

ψαράδες και η πρώτη ύλη είναι εγγυημένη. Στο Να, στον Αρμενιστή και στις Ράχες

βρίσκει κανείς τοπική, σπιτική κουζίνα. Σε πολλές περιπτώσεις, τα υλικά τα

καλλιεργούν μόνοι τους οι ταβερνιάρηδες. Παρ’ όλα αυτά, η Πόπη ξεχωρίζει.

Όλα όσα φάγαμε ήταν από τον κήπο της, ο οποίος βρίσκεται καμιά εκατοστή μέτρα

από το μαγαζί. Μαζεύει ντόπιους σπόρους και έτσι ακόμα και οι ποικιλίες της

ντομάτας, των κολοκυθιών, του καλαμποκιού κ.λπ. έχουν κάτι το διαφορετικό από

τα υβρίδια που φυτεύει ο περισσότερος κόσμος. Σε μια εσοχή του τοίχου βλέπει

κανείς και άλλα προϊόντα της Πόπης, από μαρμελάδες μέχρι γλυκά του κουταλιού.

Μας παρουσίασε μια ποικιλία από γευστικότατους μεζέδες. H σαλάτα από γλιστρίδα

ήταν απίστευτα νόστιμη και φρέσκια, ξιδάτη, σκορδάτη, με το ικαριώτικο

(ιδιαίτερο στη γεύση) λαδάκι της και με προσθήκη από μαύρη ντόπια ελιά

ψιλοκομμένη, αγγουράκι και κρεμμύδι – θα τη φτιάξω και στο σπίτι μου. Μας

έφερε πιπεριές γιαχνί, καταπληκτικές, λαδερές και με γεύση «πιπεριάς». Το

μαγειρείο της είχε αέρα παλαιού καιρού, ένα απλό παραδοσιακό ικαριώτικο πιάτο

το οποίο άλλοι εμπλουτίζουν με πατάτες και κολοκυθάκια. H Πόπη έβαλε μόνο

φρέσκα φασολάκια και καλαμπόκι και ήταν πεντανόστιμο. Τα σουτζουκάκια

σμυρναίικα με ρύζι ήταν ζουμερά, τρίγλυκα και καταπληκτικά, αλλά αυτό που

έκλεψε την παράσταση ήταν η «φουσκόπιτα», κάτι ανάμεσα σε κρέπα και τηγανητό

μπουρεκάκι, γεμισμένο με καθούρα (το τοπικό τυρί) και πιπεριές πράσινες –

είναι μεγάλη, ελαφριά και πολύ νόστιμη και η ονομασία τής ταιριάζει τέλεια.

Η μαγειρική της Πόπης είναι απλή, αλλά οι γεύσεις της ξεκάθαρες και αγνές. Αν

σας φέρει ο δρόμος στο Φύτεμα της Ικαρίας, σταματήστε στην Πόπη!

«Το Οινομαγειρείο της Πόπης»: Φύτεμα, Ικαρίας (πάνω στον δρόμο). Τηλ.

22750-31928

Τελευταία Νέα