Ο ιστορικός Άρης Δράμας στην πρεμιέρα-γιορτή του τοπικού πρωταθλήματος στο

γήπεδο της θρυλικής Δόξας, την Κυριακή 31 Αυγούστου 1958. Όρθιοι από τ’

αριστερά προς τα δεξιά: ο γενικός αρχηγός του Άρεως A. Γκουνατιάδης και οι

παίκτες Γκόγκος Ξανθόπουλος, Τάκης Μαρκόπουλος, ο προπονητής της ομάδας

Ιερεμίας Χατζημιχαηλίδης, Λεωνίδας Τεκτονίδης, Χρήστος Καραλάζος, Γιώργος

Κουρτζίδης, Τάσος Τριανταφύλλου, Νίκος Φίτσιος (μετέπειτα πρόεδρος του

συλλόγου), Παναγιώτης Προκοπίου, Χρήστος Μπίτης. Καθιστοί: Δουλγερίδης,

Γιώργος Ζαγκουρτζής, Άρης Τσαχουρίδης, Κώστας Ψιμούλης, N. Λαζαρίδης, Νώντας

Συμεωνίδης και ο τερματοφύλακας Γιάννης Παπαλεξίου. (Στο τοπικό πρωτάθλημα

μετείχαν τότε: η Δόξα, η Ελπίδα, ο Άρης και η Δόξα Σιταγρών)

H πόλη της Δράμας, αλλά και ολόκληρη η ακριτική περιοχή, δίκαια έχει

χαρακτηριστεί ως η μεγάλη ποδοσφαιρομάνα της χώρας μας. Εκτός από τη θρυλική

Δόξα, που έχει γράψει τη δική της ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δύο ακόμη

σύλλογοι τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο το ποδόσφαιρο όχι μόνο της περιοχής

Δράμας, αλλά και γενικότερα της Βόρειας Ελλάδας. H Ελπίδα και ο Άρης Δράμας,

που το 1968 συγχωνεύτηκαν βιαίως με απόφαση της στρατιωτικής δικτατορίας, η

οποία έκανε ωμές παραβιάσεις και στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο Άρης Δράμας και η Ελπίδα αποτέλεσαν τον κορμό του Πανδραμαϊκού, που

αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα B’ Εθνικής. Ο Άρης Δράμας ιδρύθηκε στα τέλη της

δεκαετίας του 1920 από μια μεγάλη συντροφιά νέων παιδιών στον συνοικισμό Αγίας

Τριάδας, που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Δράμας. Βασικό ρόλο στην ίδρυση

του Άρη έπαιξε ένας Δραμινός πολίτης που είχε γυρίσει τότε από την Αμερική,

όπου εργάστηκε πολλά χρόνια ως μετανάστης. Όλοι τον ήξεραν με το ψευδώνυμο

«Αμερικάνος». H βοήθειά του προς τον νέο σύλλογο ήταν πολύπλευρη, αλλά κυρίως

οικονομική και, όπως υποστηρίζουν οι παλαιότεροι που γνωρίζουν πολύ καλά τα

ποδοσφαιρικά ζητήματα της Δράμας, χωρίς την παρουσία και τη συμβολή του

«Αμερικάνου» (Εμμανουήλ Βιζιοτίδη) δεν θα υπήρχε η ομάδα του Άρη. Μετά τον

θάνατο του Αμερικάνου, ανέλαβε τον Άρη Δράμας, αρχές του 1950, ο γιος του

(Μήτσος Βιζιοτίδης), ο οποίος έδειξε έμπρακτα μεγαλύτερη αγάπη και αφοσίωση

για τον σύλλογο.

Το 1968 ο Άρης Δράμας συγχωνεύτηκε με την Ελπίδα, που ήταν η δεύτερη μεγάλη

ποδοσφαιρική δύναμη της Δράμας μετά τη Δόξα. Το σχέδιο της δικτατορίας – τότε

– ήταν να γίνει συγχώνευση και των τριών ομάδων της πόλης, αλλά ο κόσμος της

Δόξας αντιστάθηκε. Τότε ο Ασλανίδης, Δέδες, Βλαδίμηρος και άλλοι παράγοντες

της χούντας επέβαλαν τη συγχώνευση Ελπίδας και Άρη, απ’ όπου προήλθε ο Πανδραμαϊκός.

Τελευταία Νέα