|
|
«Έγιναν τόσες εκδηλώσεις, τόσα εγκαίνια Ολυμπιακών έργων αλλά κανείς δεν
ανέφερε ούτε μία κουβέντα για το πώς έγιναν αυτά τα έργα. Δεν είπαν τίποτα για
τους εργάτες που τα δημιούργησαν με ιδρώτα και κόπο. Ούτε γι’ αυτούς που
έπεσαν νεκροί μέσα στα εργοτάξια εξαιτίας της έλλειψης μέτρων ασφαλείας.
Έπρεπε κάτι να πουν στη μνήμη τους. Όμως τους ξέχασαν…».
|
|
Το ίδιο παράπονο που εκφράζει ο 29χρονος Αλβανός μετανάστης Μεχμέτ Καστράτι, ο
οποίος τραυματίστηκε δύο φορές σε Ολυμπιακά έργα, διατυπώνουν και δεκάδες
άλλοι. «Ξέχασαν ότι… χύσαμε αίμα για να κατασκευαστούν αυτές οι Ολυμπιακές
εγκαταστάσεις», λένε. Και θυμίζουν ότι ο… αγώνας δρόμου για να ολοκληρωθούν
εγκαίρως τα έργα και τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας δεν άφησαν πίσω μόνο 13
νεκρούς.
Ο απολογισμός είναι μακρύτερος, τονίζουν εργάτες που τα προηγούμενα τέσσερα
χρόνια δούλευαν στα Ολυμπιακά έργα. Απλώς δεν έφτασε ποτέ στο φως της
δημοσιότητας. Κανένας δεν έχει καταγράψει τον αριθμό των δεκάδων τραυματισμών
στα Ολυμπιακά εργοτάξια. Πολλοί δεν τους κατήγγειλαν διότι ήταν ελαφρείς και
άλλοι από τον φόβο μήπως απολυθούν. «Μόνο τους πρώτους μήνες των έργων στο
Ολυμπιακό Χωριό έπειτα από επίμονες προσπάθειες που κάναμε να βρούμε στοιχεία
μέσω του EKAB είχαν καταγραφεί περίπου 60 τραυματισμοί» λέει στα «NEA» ο
γενικός γραμματέας του συνδικάτου οικοδόμων Αθήνας κ. Γιώργος Θεοδώρου. «Από
εκεί και πέρα συνέβησαν δεκάδες άλλοι που όμως δεν καταγράφηκαν».
Αλλά και οι νεκροί, προσθέτει ο κ. Θεοδώρου, δεν είναι μόνο δεκατρείς. Σε
αυτούς πρέπει να προστεθούν και πολλοί άλλοι εργάτες που έχασαν τη ζωή τους σε
άλλα μη Ολυμπιακά μεγάλα έργα (τις επεκτάσεις του Μετρό, την Περιφερειακή
Υμηττού, την Αττική Οδό) που όμως έγιναν εν όψει Ολυμπιακών.
«Τους ενδιέφερε το πριμ»
Όσο για τις αιτίες των εργατικών ατυχημάτων στα Ολυμπιακά έργα που στοίχισαν
και ανθρώπινες ζωές, οι εργάτες είναι κατηγορηματικοί: «Τα μέτρα ασφαλείας στα
εργοτάξια, ειδικά στην αρχή, ήταν ανύπαρκτα» αναφέρει ο 52χρονος οικοδόμος που
επί τριάμισι χρόνια εργαζόταν στο εργοτάξιο του Ολυμπιακού Χωριού κ. Γιώργος
Φιλιούσης. «H εργοδοσία ενδιαφερόταν μόνο πώς να τελειώσει το έργο γρηγορότερα
ώστε να πάρει το… πριμ. Ενδεικτικό είναι ότι δεν μας έδιναν τα απαραίτητα
παπούτσια, γάντια, γαλότσες. Οι τραυματισμοί στο χωριό ήταν πολύ συχνοί. Κι αν
δεν γινόταν κάτι σοβαρό, προσπαθούσαν να τους κρύψουν».
Σε πολλές σκαλωσιές, καταγγέλλουν οι οικοδόμοι, δεν υπήρχαν οι απαραίτητες
κουπαστές ασφαλείας με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές πτώσεις, ενώ σε πολλά
εργοτάξια, ανειδίκευτοι εργάτες χειρίζονταν μηχανήματα που δεν ήξεραν πώς
λειτουργούν και προκαλούσαν ατυχήματα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του
32χρονου Ρουμάνου εργάτη Μαρινέλ Μανέα που σκοτώθηκε στο Ολυμπιακό Χωριό τον
Ιούλιο του 2002. Είχε ειδικότητα βοηθού καλουπατζή αλλά του ανατέθηκε να
αποσυναρμολογήσει γερανό, στον οποίο ανέβηκε με σαγιονάρες! Έχασε την
ισορροπία του και έπεσε στο κενό…
«ΑΓΟΡΑΣΑ ΚΡΑΝΟΣ KAI ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ»
«Απολύθηκα γιατί ήθελα να καταγγείλω ατύχημα»
|
«Ζητούσα κράνος ασφαλείας και ειδικά παπούτσια και δεν μού έδιναν. Κινδύνευσα με απόλυση γι’ αυτόν τον λόγο» λέει ο 29χρονος Αλβανός εργάτης Μεχμέτ Καστράτι
|
Ζήτησε κράνος ασφαλείας και κινδύνευσε με απόλυση. Τραυματίστηκε στο
εργοτάξιο και τον απέλυσαν όταν το κατάγγειλε! H περίπτωση του 29χρονου
Αλβανού εργάτη Μεχμέτ Καστράτι είναι μία από τις δεκάδες που συνέβησαν τα
προηγούμενα χρόνια στα Ολυμπιακά έργα και ταυτόχρονα μία από τις δεκάδες που
έμειναν στην αφάνεια.
«Δούλευα στο εργοτάξιο των Άνω Λιοσίων, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Πάλης.
Ζητούσα κράνος ασφαλείας και ειδικά παπούτσια και δεν μου έδιναν. Κινδύνευσα
με απόλυση γι’ αυτόν τον λόγο και τελικά αναγκάστηκα να τα αγοράσω με δικά μου
έξοδα. Κράνη έδιναν μόνο όταν έρχονταν κλιμάκια ελέγχου…». Τα προβλήματα
όμως για τον Αλβανό οικοδόμο δεν σταμάτησαν εκεί. «Ένας ανειδίκευτος εργάτης
που δεν ήξερε να χειριστεί γερανό δεν υπολόγισε σωστά και έριξε ένα μεγάλο
μεταλλικό αντικείμενο, το οποίο ζύγιζε έναν τόνο, πάνω στο πόδι μου…». Το
αποτέλεσμα ήταν να σπάσει το πόδι του, να βάλει λάμες και να μείνει μακριά από
τα εργοτάξια για ενάμιση μήνα. Τα ακόμη χειρότερα όμως συνέβησαν λίγο καιρό
μετά. «Απολύθηκα από τον εργοδότη μου επειδή ήθελα να καταγγείλω το ατύχημα!».
Ανύπαρκτα ήταν όμως τα μέτρα ασφαλείας και στο Ολυμπιακό εργοτάξιο των ξενώνων
στου Ζωγράφου, όπου εργάστηκε στη συνέχεια ο κ. Καστράτι. «Έπεσα από μια
σκαλωσιά ύψους 4 μέτρων διότι δεν υπήρχε κουπαστή ασφαλείας. Ευτυχώς δεν
έσπασα τη σπονδυλική στήλη μου, αλλά μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα στη μέση
και πονάω συχνά».
