Είναι η γωνιά που κλείνει το μάτι στην πόλη. Μια underground «κοινότητα»

έτοιμη σαν αέριο να εκραγεί με ένα μεγάλο «μπαμ» από μικρόκοσμους και νέες

τάσεις. Είναι η «πόλη» που θα σε τρελάνει. Εκεί, δίπλα στο αρχαίο νεκροταφείο

του Κεραμεικού, γεννιέται η απογειωμένη Αθήνα. Παιδιά στα γκάζια.

Μας φτάνουν 30 μπαρ – κλαμπ – ρέστοραν και μετα-μοντέρνα στέκια για αρχή; Για

αρχή είπαμε.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έδωσες ραντεβού στο δεύτερο φουγάρο; Ψηλό και

κόκκινο μέσα στη νύχτα; Σαν ψηλολόλιγνος «εξωγήινος» σταθμός για μια ανθρώπινη

επαφή. Παλιά το Γκάζι φώτιζε την πόλη. Τώρα, το Γκάζι δίνει πάλι τα φώτα του.

Με το που θα πέσει η αυλαία στο θέατρο, βγαίνουν τα μεζεδάκια στο «Tapas Bar».


Γκάζι, το μεγαλοπρεπές. Το βιομηχανικό μας σκηνικό φωτίζεται και από μέσα

Με την τελευταία υπόκλιση της Αρβανιτάκη στο «Vox», έρχεται ζεστό το ψωμάκι

στο «Mamacas». Το Γκάζι διατυμπανίζει τον εναλλακτικό του χαρακτήρα, λίγο πιο

κάτω στην Πειραιώς: ο πολυχώρος «Bios», Ντίσνεϊλαντ της urban culture, μαζεύει

σαν μύγες γύρω από τη λάμπα, καλλιτέχνες, μουσικούς της electronica και

αντιρρησίες έτοιμους να γυρίσουν την πλάτη έως και στον εαυτό τους. Γιατί, πού

αλλού θα ακούσεις ja-pop, ποπ από τα «Πόκεμον» του Τόκιο; Εκεί, μη χάνεσαι,

λοιπόν. Ο σταθμός της πόλης εκπέμπει σταθερά από εδώ.

Από την Ιεροφάντων στην Περσεφόνης και από την Ορφέως στην Κωνσταντινουπόλεως

συναντάς ταράτσες και αυλές, μπαράκια για after και club για ever after (έως

τα ξημερώματα). Καλοντυμένοι κλάμπερ διασταυρώνονται με σκονισμένους εργάτες

σε μια γειτονιά που ημέρα με την ημέρα αλλάζει πρόσωπο και «ανεβαίνει». «Θα

γίνει και η δικιά μας πλατεία και θα είναι από τις καλύτερες». Το πιστεύει ο

κ. Δημήτρης, έχει ριζώσει εδώ και 40 χρόνια στο Γκάζι. Γιατί για πλατεία

προοριζόταν το Γκάζι, από το 1866 – και μάλιστα τέτοια που να ακολουθούσε

αυτές της Ομόνοιας και του Πειραιά.


Και ο χορός θέλει τα… γκάζια του στα κλαμπ της περιοχής. Στο πεζοδρόμιο ή

στα ψηλά, μια και η αναβάθμιση της ταράτσας ξεκίνησε από αυτά τα μέρη. Όχι

μόνο να κοιτάς ψηλά, αλλά να συμμετέχεις και στα ύψη

Περιπλάνηση τώρα. Μοιάζει με πολεμική κραυγή, αλλά πρόκειται για σούσι (Tora!

Tora! Tora!, Ανδρονίκου και Τζαφέρη, ολίγον «βαρύ» παρά το ελαφρύ στυλ της

κουζίνας για τα κυβικά της περιοχής), άλλα γούστα, ουζάκι και τα σχετικά στο

μπαλκόνι τού «Καλλίχωρον» (Περσεφόνης 37 και Ιάκχου), λιβανέζικα πιάτα στην

ταράτσα του «Arroyo Hip» (Ικαριέων 8), απέναντι η φωτισμένη Ακρόπολη, ώσπου

σιγά σιγά οι φυλές της Αθήνας κατεβαίνουν Γκάζι.

Από την Ιερά Πύλη του τείχους του Θεμιστοκλή (που χώρισε τον Κεραμεικό στα

δύο) ξεκινούσε τον 5ο π.X. αιώνα η Ιερά Οδός για την Ελευσίνα και τα

επτασφράγιστα μυστήριά της. Είκοσι πέντε αιώνες μετά, η Ιερά Οδός βγάζει

«καρφί» στους «ναούς της διασκέδασης» για μυσταγωγίες… άλλου τύπου. Αν θέλει

η πόλη να σε τρελάνει – στο λέω – από το Γκάζι θα ξεκινήσει.



ΠΗΡΑΜΕ ΓΕΥΣΗ

Στο «Αεριόφως». Τα μεσογειακά πιάτα έρχονται μέσω Νάξου (από ‘κεί

«κρατάει» ο κύριος Νίκος) στην πορτοκαλί ταράτσα ή και στη γαλάζια σάλα, αν

σας πετύχει κανένα καλοκαιρινό μπουρίνι. Στο φινάλε – «μαστ» – οι τάρτες

σοκολάτας μπανάνας (6 ευρώ) φεύγουν αστραπή (Ιάκχου 29 και Ορφέως)

Στο «Mamacas». Κλασικά πράγματα, σταθερές αξίες. Ηθοποιοί,

τραγουδιστές, σελέμπριτις της διπλανής πόρτας κι εμείς παιδιά που μεγαλώσαμε

με το φαγητό της μαμάς. (Περσεφόνης 41)

Στο «Micraasia». Σαλάτα του καλοκαιριού (με πορτοκάλι, δυόσμο και

φιστίκι αράπικο – που είναι και της μόδας το fusion) και πάστες με σάλτσα της

στιγμής, κουζίνα ελληνική με αέρα μικρασιάτικο (κάθε πιάτο 8 ευρώ)

(Κωνσταντινουπόλεως 70)

Στην «Ευτυχία στο Γκάζι». Το πρώτο μαγαζί που έβγαλε τραπεζάκια έξω και

σερβίρισε ούζο στο Γκαζοχώρι, πριν από 18 χρόνια, συνεχίζει με την Ευτυχία

πάντα επί της υποδοχής. Χωρίς δεύτερη κουβέντα: κεφτεδάκι χοιρινό (6,5 ευρώ)

με ένα καραφάκι από δίπλα (στη Βουτάδων)

ΜΑΘΕ TEXNH…

Φιγούρες μοντέρνες και συμπλέγματα προχωρημένα θα συναντήσεις στο χοροθέατρο

«Ροές» (Ιάκχου 14), ενώ στον «φάρο» του Γκαζιού, στην «Τεχνόπολι» από αύριο

τέσσερις εκθέσεις, αφιερωμένες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σηκώνουν αυλαία:

«Αγώνων Πόλις», διαδρομές στη σύγχρονη ελληνική ζωγραφική. «Αθήνα,

μεταξύ Ουρανού και Θάλασσας», φωτογραφίες του Φιλίπ Πλισόν. «Ολυμπιακοί

Αγώνες 1896», φωτογραφίες του Άμπερτ Μέγιερ. «Πνεύμα εν κινήσει»,

φωτογραφίες από Παραολυμπιακούς Αγώνες.

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Πειραιώς – η νέα Κηφισίας; Με σύμβολό της το Γκάζι και ταχύτατους

ρυθμούς, η Πειραιώς μεταμορφώνεται σε έναν από τους πιο ζωντανούς δρόμους της

πόλης. Αποθήκες, εγκαταλελειμμένα κτίρια, παλιά εργοστάσια, ιστορικές

βιοτεχνίες, αποκτούν τώρα ρόλους. Στην τέχνη και τη διασκέδαση, στη νέα όψη

της πόλης. H ολοκαίνουργια Κηφισού με εκθέσεις αυτοκινήτων,

καλογυαλισμένες λαμαρίνες, καντίνες, σας θυμίζει την Κηφισίας των 80ς… H

Πειραιώς τρέχει, σε «βγάζει» θάλασσα και είναι και Kalatrava free…

ΑΣΠΡΟ ΠΑΤΟ!

«Mamacas». Αν πιεις δυο τεκίλες πάνω από τις αντοχές σου, ψάχνεις τον

Πέτρο τον Πελεκάνο – είσαι στο μπαρ και νομίζεις πως είσαι στη Μύκονο. Ο

ντιτζέι ρίχνει το γάντι, το μάτι σε μαυρισμένες πλάτες και αξεσουάρ που

φορέθηκαν με επιτυχία στην Ψαρρού. Ξενύχτι με φλογερά «Κοσμοπόλιταν», «Μοχίτο»

από τα χεράκια της Νάνσυς. Κι επειδή Αθήνα τον Αύγουστο ίσον Ολυμπιάδα, ο

κύριος Κώστας έκανε τα κουμάντα του και θα τους καμαρώσετε τους Έλληνες τους

αθλητές επί της οθόνης που ήρθε κι έδεσε στον χώρο (Περσεφόνης 41)

«Barfly». Στο loft της Βουτάδων καθαρά για σινεφίλ απολαύσεις.

Soundtrack ταινιών φτιάχνουν ατμόσφαιρα και ελλείψει ενός κινηματογράφου στα

πέριξ το κατάστημα παίζει και σινεμά! Ναι, η Νικόλ Κίντμαν σας κλείνει το

μάτι!

«Νηπιαγωγείο». Εκεί όπου κάποτε τα παιδάκια μάθαιναν το κου-πε-πέ η

«μαύρη» μουσική «τα λέει» τώρα με την electronica. A, τα πρώτα πράγματα, πρώτα

(Ελασιδών και Κλεάνθους 8)

To πρόσωπο.

Από την Προύσα της Μικρασίας έφθασε το 1881 η προγιαγιά του Δημήτρη

Αποστολόπουλου στο διώροφο της Κωνσταντινουπόλεως και έστησε το σπιτικό

της. Εκατόν είκοσι χρόνια μετά, ο δισέγγονος θα «στήσει» το «Micraasia». Με το

βλέμμα του στραμμένο στη Μικρασία και ένα πέρασμα από το Μανχάταν της Νέας

Υόρκης, ο Δημήτρης και η Τουρκάλα σύζυγός του φιλοδοξούν να αποδείξουν πως

Ελλάδα σημαίνει φιλοξενία. «Θέλω ο χώρος να μοιάζει με σπίτι. Οι πελάτες της

ταράτσας χρησιμοποιούν την τουαλέτα του σπιτιού μου, στον κάτω όροφο», μας

λέει ο Δημήτρης. Performer και ο ίδιος, βάζει μπιτ νεοϋορκέζικα και φλαμένκο

στα τραγούδια της πατρίδας και παίζει υπό τους ήχους της «μεταμορφωμένης

μικρασιάτικης μουσικής».



με μια ματιά

11 club και μπαρ γύρω από τις καμινάδες

19 εστιατόρια, bar restaurant, μεζεδοπωλεία, κουτούκια για όλες τις

ώρες

1 πολυχώρο, το «Bios», που εξελίσσεται σε hot spot της περιοχής

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ

Με τρόλεϊ (21) από την Ομόνοια, με πολλές γραμμές λεωφορείων (035, 049, 811,

815…) αλλά και με τρένο και Μετρό, κατεβαίνοντας στο Θησείο.

KANAME ΣΤΑΣΗ

Στο καφέ «Τεχνόπολις». Από το κοκ του φωταερίου στο κοκ του ζαχαροπλάστη.

Μαύρο, σοκολατί και προσιτό στις τιμές, δροσίζει τους… φεστιβαλίζοντες.

ΕΙΔΑΜΕ

Ζευγάρια και… ζευγάρια. Ο έρωτας έχει και την άλλη του πλευρά. «Big», «Fou

Club», «Play My Music» και άλλα πολλά μπαρ και κλαμπ, δίνουν στο Γκάζι αέρα

από Σαν Φρανσίσκο.

Τι κοινό έχει το Γκάζι με τη Νέα Υόρκη;

Σε κάνουν και τα δυο να κοιτάς ψηλά.

Vidcast: Στα Σχοινιά
Τελευταία Νέα