Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
H Μιρέλλα Αθανασοπούλου, Καλλιδρομίου 32, Αθήνα, γράφει:
«Όταν γκρινιάζουμε για την πτώση του ελληνικού τουρισμού θα πρέπει ν’
αναλογισθούμε το μέγιστο κακό που του κάνουμε εμείς οι ίδιοι, το Δημόσιο, το
υπουργείο Εσωτερικών, Ανάπτυξης και Δημοσίας Τάξεως. Δεν ξέρω τι γίνεται σε
άλλα νησιά των Κυκλάδων, αλλά αυτό που έζησα προσωπικά στο Μπατσί Άνδρου
ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία. Πήγα, λοιπόν, να κολυμπήσω στην
πολυσύχναστη πλαζ του ξενοδοχείου «Χρυσή Ακτή». Κατά τις 11 το πρωί αριβάρισε
το απορριμματοφόρο του Δήμου, σε απόσταση αναπνοής από τους λουομένους –
κυρίως ξένους – δημιουργώντας μια αληθινή κόλαση, απερίγραπτη δυσωδία και
εκκωφαντικό θόρυβο για μισή περίπου ώρα. Και αυτό συνέβη όχι στις 6 ή 7 το
πρωί και σε μια απόμακρη ακτή (όπως θα έπρεπε να πράξει ο κ. δήμαρχος προς
προστασίαν των τουριστών), αλλά στο κεντρικότερο σημείο της πλαζ και την πιο
ακατάλληλη ώρα αιχμής. Κατόπιν αυτού, τα μάζεψα άρον άρον και μαζί με δεκάδες
αγανακτισμένους ξένους τουρίστες βρεθήκαμε λίγα μέτρα πιο κάτω, σε μια χαβούζα
στάσιμων νερών, που ο Δήμος την είχε μπαζώσει όπως όπως με άμμο και χαλίκι,
για να μη φτάνει και μολύνει τη θάλασσα. Και ήσαν εκεί δίπλα δεκάδες τουρίστες
πάνω σε ξαπλώστρες (ακριβοπληρωμένες έναντι 8 ευρώ το πρωινό) διαβάζοντας
βιβλία και εισπνέοντας τη φοβερή δυσοσμία. Ξεσηκώθηκα για άλλη μια φορά, για
να βρεθώ σε μια γαλήνια όντως γωνιά της ακτής, η οποία δυστυχώς μετετράπη, σε
κλάσμα του δευτερολέπτου, σε κόλαση, με έναν δημοτικό εκσκαφέα να αναταράζει
την αμμουδιά. Πάνω από τα κεφάλια των τουριστών!
Φυσικά, τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι τα μόνα που αμαυρώνουν τις
ακριβοπληρωμένες διακοπές των τουριστών. Είναι οι συνεχείς και ανεξήγητες
(σχεδόν καθημερινές) διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού. Είναι η
ουσιαστική έλλειψη αστυνόμευσης στο Μπατσί, όπου ο υπό κατάργηση αστυνομικός
σταθμός λειτουργεί 9-1 μ.μ.! Είναι η παντελής έλλειψη ονοματοθεσίας οδών,
χρονολογούμενη – όπως μας είπαν οι ντόπιοι – από το 1403 (!!), όταν δηλαδή
πρωτοκατοικήθηκε το νησί. Είναι η ασυδοσία των γλεντζέδων που τραβάνε μέχρι το
πρωί το γλέντι τους, με μεγάφωνα και ζωντανή, εκκωφαντική μουσική, αφήνοντας
άγρυπνους όλους τους κατοίκους, με την ανοχή, φυσικά, της ημιαργούσης Αστυνομίας».
