Την επανα – αναπλάθουν! Την πλατεία Πρεζονίων (πρώην Ομονοίας). Δεν

«ωρίμασε», τελικά. Και φτου κι απ’ την αρχή.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του… Αν και τι να σου κάνει κι αυτός… Εδώ

σανίδα βρεμένη χρειάζεται.

Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή…

Κεραυνός εν αιθρία! Οι πρόβες στο τελικό στάδιο, η πρεμιέρα ορισμένη

για τις 6 Νοεμβρίου κι ο Γιώργος Κέντρος, ο Άστροφ της παράστασης, ο ένας απ’

τους δυο ρόλους-«άξονες» του έργου, ξαφνικά αποχωρεί. Κι ο «Θείος Βάνιας» του

Τσέχωφ που ετοιμάζει ο Γιάννης Μπέζος στο «Προσκήνιο», κρατώντας και τον

επώνυμο ρόλο, μένει εκκρεμής.

Μη «φαντασιώνεστε» καβγάδες και ρήξεις και συγκρούσεις… Φιλική έως

φιλικότατη ήταν η αποχώρηση. Συμβαίνουν αυτά. Και στις καλύτερες των

οικογενειών.

Ο Γιάννης Μπέζος (στη φωτογραφία), βέβαια, επειγόντως ψάχνει τον

καινούργιο Άστροφ του. Δε θα ‘ναι εύκολο, οι περισσότεροι ηθοποιοί με κάποιο

θίασο ήδη συνεργάζονται, αλλά όλα διορθώνονται. Ενίοτε και κάθε εμπόδιο για

καλό…


«Κίτρινος» ντόρος – ντόρος· τέλος πάντων… – ξέσπασε ότι η Αλίκη

Βουγιουκλάκη ήταν εκείνη που ανέβασε πρώτη το «Βίκτωρ/Βικτώρια» – και όχι η

Μιμή Ντενίση – που κάνει την «πανευρωπαϊκή» – εεε, υπερβολές… – πρεμιέρα του

απόψε.

Μα, ένα κι ένα κάνουν δύο. H Αλίκη, το 1983, ένα χρόνο μετά την ταινία

του Μπλέικ Έντουαρντς, ανέβασε ως μιούζικαλ, καθαρά ελληνικό, με μουσική Θάνου

Μικρούτσικου και με τον τίτλο «Βίκτωρ

και Βικτώρια», μια διασκευή του Μάριου Πλωρίτη απ’ το σενάριο της

γερμανικής, προπολεμικής – 1933 – ταινίας του Ράινχολντ Σίντσελ, η οποία πρώτη

παρουσίασε την ιστορία της τραγουδίστριας που κάνει καριέρα ως άντρας ο οποίος

υποδύεται τη γυναίκα. Δεύτερο «ριμέικ» της ταινίας – το πρώτο έγινε στη

μεταπολεμική Γερμανία, το 1957 – ήταν η ταινία του Γουάιλντερ με την Τζούλι

Άντριους.

H Μιμή Ντενίση παρουσιάζει το μιούζικαλ που ανέβασε στο Μπρόντγουέι, με

την Τζούλι Άντριους και πάλι, το 1996, δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά την

ταινία του, ο ίδιος ο Μπλέικ Έντουαρντς, σε κείμενό του και με μουσική Χένρι

Μαντσίνι, βασισμένος στην ταινία του βέβαια, για τη μουσική της οποίας μάλιστα

ο Μαντσίνι είχε πάρει Όσκαρ.

Τα δυο έργα έχουν κοινή, φυσικά, ιστορία εφόσον έχουν κοινή ρίζα και

σχεδόν ίδιους τίτλους – κατά ένα «και» διαφέρουν μόνον – αλλά άλλο το ένα,

άλλο το άλλο. H αλήθεια να λέγεται.

Ξέρετε ποιο είναι απ’ τα βασικά επιχειρήματα της Θεσσαλονίκης στη

διεκδίκηση της Expo – της παγκόσμιας Έκθεσης – του 2008; H πείρα απ’ τη

διοργάνωση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, το 1997. «Ατού», σου λέει!

Μη ρωτήσουν μόνο απ’ το Διεθνές Γραφείο Εκθέσεων… Και μάθουν…

Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή…

Να το κρύψω ότι προς το εμβρόντητος έμεινα όταν το διάβασα;

Ο Μίμης Πλέσσας είναι, λέει, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ

Κέρκυρας στη θέση του Θανάση Θεολόγη που έληξε η θητεία του!

Ο δεύτερος, αν δεν κάνω λάθος, συνθέτης, μετά τον Σταμάτη Κραουνάκη στο

ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, που αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση Δημοτικού

Περιφερειακού Θεάτρου στην εικοσαετή ιστορία του θεσμού.

Τώρα, μ’ όλο το σεβασμό, τι σχέση έχει ο παλαιότατος των ημερών κ.

Πλέσσας με τα τεκταινόμενα σήμερα στο ελληνικό θέατρο και πόση επαφή μαζί

τους, ε, είναι θέμα δικό του και όσων του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας τον επέλεξαν…

Μακάρι να πράξει τα καλύτερα.

Αλλαγές στα σχέδια της Ομάδας «Νάμα» της Ελένης Σκότη που

δραστηριοποιείται φέτος στο «Black Box», τη μικρή Σκηνή του θεάτρου «Επί

Κολωνώ», παράλληλα προς την Ομάδα «Δράση» που εμφανίζεται στην Κεντρική Σκηνή

με τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ».

Τρεις θα είναι οι παραστάσεις της και πρώτο έργο, όπως ήταν

προγραμματισμένο, το «The Dumb waiter» του Πίντερ που ανεβάζει ο νέος Γιώργος

Παλούμπης (στη φωτογραφία), απ’ τα στελέχη της Ομάδας – αύριο η πρεμιέρα.

Το δεύτερο, όμως, θα είναι «Το ποτήρι μου ξεχείλισε», αμερικανική

κωμωδία του Ρόμπερτ Πάτρικ. Με την Βικτώρια Χαραλαμπίδου – πρωταγωνίστρια στις

«Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη – που δε θα σκηνοθετήσει όμως όπως σχεδίαζε, για

το σκηνοθέτη συζητούν ακόμα – και την Πέπη Μοσχοβάκου.

Και το τρίτο θα το ανεβάσει, όπως και πάλι ήταν προγραμματισμένο, ο εκ

του κινηματογράφου, πρωτοεμφανιζόμενος στο θέατρο Ανέστης Χαραλαμπίδης, αλλά,

τελικά, θα είναι μια διασκευή – δέκα μονόλογοι – στο μυθιστόρημα του Σελίν

«Από τον ένα πύργο στον άλλο».

Τελευταία Νέα