Tα μπράβο του Nιόνιου

Τότε, στις εθνικές επετείους στη Σαλονίκη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ήταν

η… σάλπιγγα. Και όλο τού την έπαιρναν οι μεγαλύτεροι, καλύτεροι συμμαθητές

του… Τώρα, ο Διονυσάκης του ’50 είναι… μεγάλο παιδί, η σάλπιγγα δεν ηχεί

στις παρελάσεις, το «μπράβο» δίνεται με τη σημαία, και σε ένα άλλο παιδί

αρνούνται τη σημαία της παρέλασης.

«Το παιδί απέδειξε ότι έχει φιλότιμο», έλεγε χτες ο Διονύσης Σαββόπουλος

σχολιάζοντας την απόφαση του Οδυσσέα Τσενάι από τη Μηχανιώνα της Θεσσαλονίκης

να μην κρατήσει τελικά τη σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, δίνοντας

έτσι τέλος στις διαμαρτυρίες. «Αυτό βέβαια το φιλότιμο συνιστά έναν λόγο

παραπάνω για να του δοθεί η τιμή που του αξίζει. Δηλώνει πως έχει αίσθηση της

ιερότητας του συμβόλου, του καθήκοντος. Όσο για τη σύμπτωση του εορτασμού του

Αλβανικού Έπους, ε, αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό. Ο ηττημένος (Αλβανός)

κρατά και τιμά τη σημαία του νικητή (Έλληνα). Υποψιάζομαι όμως ότι το πρόβλημα

δημιουργήθηκε από εμάς τους Έλληνες και μόνο. Επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε

τα παιδιά μας καλύτερα, καταργούμε τον καλύτερο επικαλούμενοι την καταγωγή

του», δήλωσε ο τραγουδοποιός.

Την επικρότηση του τραγουδοποιού έλαβε και ο πατριάρχης Βαρθολομαίος

(«γιατί μου άρεσε η στάση του στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη»), ο

«έμφυτα ευγενής, ομορφόπαιδο και σεμνός» απών συνεργάτης του, Νίκος

Παπάζογλου, ο αρχηγός της N.Δ. Κώστας Καραμανλής («για την ουδέτερη στάση που

κράτησε στο θέμα της διαμάχης μεταξύ Ελλαδικής Εκκλησίας και Οικουμενικού

Πατριαρχείου»), αλλά και – κατά κάποιον τρόπο – και ο ίδιος, ο «κουρεμένος

επαναστάτης» στο «Κούρεμα» (τον ομότιτλο δίσκο του που σήμανε και την

ιδεολογική του μεταστροφή το 1989): «Νιώθω την περηφάνια του ανθρώπου που

μπόρεσε να παίξει και μπροστά σε άδεια καθίσματα. Έλεγα πράγματα που πίστευα

και στο ακροατήριό μου δεν άρεσε… Δε μπορώ να σκέφτομαι μόνο τα συμφέροντά

μου. Θα ξανατραγουδούσα και σήμερα ευχαρίστως τους «Κωλοέλληνες», το «Εμείς

του ’60 οι εκδρομείς»».

«Τα πολιτικά δεν είναι αρμοδιότητά μου ή τουλάχιστον όχι περισσότερο από του

κάθε πολίτη», έσπευσε να διευκρινίσει συμπληρωματικά στην άποψη πως «η

προεκλογική περίοδος που πρώιμα διανύουμε είναι ιδιαίτερα ήσυχη, καθώς δεν

υπάρχει κανένα ρεύμα που να φαίνεται να επικρατεί πέραν των αποτελεσμάτων των

δημοσκοπήσεων, οι πολίτες δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται αλλά μάλλον το

σκέφτονται».

Όσο για το «Γιορτινό αγώνισμα» (ο τίτλος της μουσικής παράστασης που θα

παρουσιάζει από αύριο στο «ΦΙΞ» της Θεσσαλονίκης ); Είναι ο πρώτος στίχος από

την παράβαση των αριστοφανικών «Αχαρνών», θα διαρκεί πάνω από τρεις ώρες,

περιλαμβάνει εντέχνως αλλά και «ατάκτως ερριμμένα τραγούδια δικά του και του

Παπάζογλου και άλλα γενικής συγκινήσεως». Και για τους «γενναίους της νύχτας»

θα προσφέρει ξημερώματα και… κουλούρι Θεσσαλονίκης.

«Χατζιδάκις: Ο μόνος βασιλιάς επί της Γης»

«Είμαι Ζυγός μα και Σκορπιός», έγραφε ο γεννημένος σαν χθες (22 Οκτωβρίου του

1924) Μάνος Χατζιδάκις και ο 59χρονος πλέον (γεννήθηκε Δεκέμβριο του ’44 στη

Σαλονίκη) Διονύσης Σαββόπουλος άδραξε την ευκαιρία να μιλήσει: Για τον «Μεγάλο

ερωτικό», που είναι «η κορυφή της τέχνης μας». Για τον συνθέτη «Νο1» Μάνο

Χατζιδάκι. Για «Το Χαμόγελο της Τζοκόντας». Για «τον μόνο βασιλιά που γνώρισα

επί της Γης». Για τον μεγάλο Μάνο που «τι θαυμαστό, έχουν περάσει δέκα χρόνια

από τον θάνατό του και οι δίσκοι του ακόμη και σήμερα είναι τοπ».

TA ΜΠΡΑΒΟ

στον Οδυσσέα Τσενάι γιατί «απέδειξε ότι έχει φιλότιμο»,

στον Πατριάρχη για την τηλεοπτική συνέντευξή του,

στον Μάνο Χατζιδάκι γιατί «οι δίσκοι του είναι πάντα τοπ»,

στον Κώστα Καραμανλή για τη στάση του στην εκκλησιαστική κόντρα.