Ο βουλευτής σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό του προέδρου του
ΔΙΚΑΤΣΑ. Ο ψηφοφόρος του είχε παραπονεθεί πως είχε πληρώσει τέσσερα
εκατομμύρια δραχμές για να περάσει τις εξετάσεις και να αναγνωριστεί το πτυχίο
του στην Ιατρική που είχε πάρει από πανεπιστήμιο των Βαλκανίων. Όμως, είχε
κοπεί.
|
|
«Του είπαν ότι είχε πάρει έξι από την επιτροπή, αλλά το ΔΙΚΑΤΣΑ άλλαξε τον
βαθμό σε τέσσερα γιατί δεν είχε πληρωθεί», είπε στον τότε πρόεδρο του Κέντρου
και τον παρακάλεσε, γιατρός ων και ο ίδιος, να δει τα γραπτά του ψηφοφόρου
του. Όταν είδε τα γραπτά που του έδειξε ο πρώην πρόεδρος του ΔΙΚΑΤΣΑ κ. Θ.
Λιανός διαπίστωσε ότι δεν έπρεπε να βαθμολογηθούν ούτε με «2».
Το περιστατικό που περιγράφει ο κ. Λιανός είναι χαρακτηριστικό των κυκλωμάτων
που δρουν εδώ και χρόνια γύρω από την ακαδημαϊκή αναγνώριση και ισοτιμία των
πτυχίων που χορηγούν τα ξένα πανεπιστήμια.
Περίπου 25.000 αιτήσεις υποβάλλονται κάθε χρόνο από πτυχιούχους και φοιτητές
του εξωτερικού στο Διεπιστημονικό Κέντρο Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών Αλλοδαπής
(ΔΙΚΑΤΣΑ). Από αυτές περίπου οι 10.000 είναι αιτήσεις για την αναγνώριση των
πτυχίων. Άλλες 7.000 αιτήσεις αφορούν την αναγνώριση βαθμολογίας και οι
υπόλοιπες είναι αιτήσεις για επανεξέταση (πτυχιούχων Ιατρικών Σχολών
πανεπιστημίων από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ή για αναγνώριση του
εκπαιδευτικού ιδρύματος που έχει χορηγήσει τον τίτλο σπουδών. «Αυτοί οι
αριθμοί εξηγούν αυτομάτως γιατί χρειάζονται τουλάχιστον οκτώ μήνες έως ένας
χρόνος για να εξεταστεί το αίτημα και να δοθεί απάντηση», υποστηρίζουν από το
ΔΙΚΑΤΣΑ, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι ουσιαστικά οι αιτήσεις εξετάζονται από
15-16 ανθρώπους, καθώς στο Κέντρο απασχολούνται συνολικά 36 εργαζόμενοι όλων
των ειδικοτήτων.
Πλαστά πτυχία. Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει στην
αναγνώριση των πτυχίων των Ιατρικών Σχολών των βαλκανικών χωρών. Το επίπεδο
των σπουδών των συγκεκριμένων σχολών κρίνεται ως εξαιρετικά χαμηλό, ενώ
δεκάδες είναι τα πλαστά πτυχία που προσκομίζονται. Μάλιστα, στην περίπτωση του
Πανεπιστημίου της Στάρα-Ζαγόρα της Βουλγαρίας, διαπιστώθηκε ότι τα πτυχία
είχαν βγει στη διατίμηση: 1.000 δολάρια για κάθε μάθημα πλήρωναν οι Έλληνες,
2.000 οι Άραβες φοιτητές. Παρενέβη η δικαιοσύνη της γειτονικής χώρας, ενώ
πλέον δεν αναγνωρίζονται τα πτυχία του συγκεκριμένου πανεπιστημίου στην
Ελλάδα.
«Με εξαίρεση Ιατρικές Σχολές της Ουγγαρίας και της Τσεχίας στις βαλκανικές
χώρες το επίπεδο των σπουδών είναι εξαιρετικά χαμηλό. Στην πραγματικότητα, από
τους 3.000 υποψηφίους που δίνουν εξετάσεις για την αναγνώριση των πτυχίων τους
κάθε φορά, μπορούν να περάσουν λιγότεροι από δέκα», λένε άνθρωποι του ΔΙΚΑΤΣΑ.
Οργίαζε ο χρηματισμός. Οι εξετάσεις, ανά εξάμηνο, για τα πτυχία της
Ιατρικής καθιερώθηκαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Κρίθηκαν αναγκαίες, αφού
βοούσε ο τόπος ότι κάποιοι είχαν πλουτίσει με το προηγούμενο σύστημα: την
ευθύνη τότε είχαν οι Ιατρικές Σχολές των πανεπιστημίων. «Οργίαζε ο
χρηματισμός. Στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Θράκη. Τα ονόματα ήταν γνωστά και
ακούγονταν, αλλά βέβαια, ποτέ δεν υπήρξε καταγγελία. Ποιος θα την έκανε;
Όποιος πλήρωνε ήταν εξίσου παράνομος με αυτόν που εισέπραττε. Αν έλεγε κάποιος
ότι έδωσε λεφτά για να αναγνωριστεί το πτυχίο του, αυτομάτως η αναγνώριση θα
αμφισβητείτο», λέει ο πρώην πρόεδρος του ΔΙΚΑΤΣΑ κ. Θ. Λιανός.
Όταν λοιπόν το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να ορίσει εξετάσεις στα πρότυπα
των Πανελληνίων για την Ιατρική, άρχισαν αντιδράσεις. Μάλιστα, εκεί που τα
κυκλώματα ήταν πιο οργανωμένα οι αντιδράσεις εκδηλώθηκαν εντονότερες, σε
σημείο μάλιστα που συγκεκριμένες σχολές απειλούσαν ότι δεν θα έπαιρναν μέρος
στις επιτροπές των εξετάσεων. Τελικά υποχώρησαν όταν κατέστη σαφές πως το
σύστημα θα προχωρούσε και χωρίς αυτούς.
Έδιναν τις απαντήσεις. Όμως, η λογική χρόνων ότι δηλαδή η υπόθεση
πτυχία έχει λεφτά, δεν θα μπορούσε να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη.
Πριν από δύο χρόνια, στην Πάτρα και τον Πειραιά συνελήφθησαν μέλη κυκλώματος
που μετέδιδαν έναντι αδράς αμοιβής τις απαντήσεις των θεμάτων μέσω συστήματος
με κινητά τηλέφωνα. Πέρσι, έγινε διάρρηξη στα γραφεία του ΔΙΚΑΤΣΑ: γραπτά
εκλάπησαν και άλλα καταστράφηκαν. Οι εξετάσεις ωστόσο επαναλήφθηκαν μόνο για
εκείνους που τα γραπτά τους είτε είχαν κλαπεί είτε είχαν καταστραφεί. Και
φέτος βρέθηκαν γραπτά παραποιημένα ή και κρυμμένα… Μάλιστα, δεν είναι λίγες
οι καταγγελίες – που μένουν ωστόσο, ανεπίσημες – ανθρώπων που πλήρωσαν, και
μάλιστα αδρά, για να περάσουν τις εξετάσεις, αλλά τελικά δεν πήραν την
πολυπόθητη αναγνώριση…
H ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ
Κριτήριο η «αξία» του Πανεπιστημίου
Οργανισμοί για την ακαδημαϊκή αναγνώριση τίτλων σπουδών λειτουργούν σε όλες
τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως επίσης στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την
Αυστραλία. Ωστόσο, η δομή, η λειτουργία και ο ρόλος τους, διαφέρει από χώρα σε
χώρα. Στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία οι οργανισμοί αναγνώρισης
των πτυχίων από Πανεπιστήμια άλλων χωρών δεν διαφέρουν από το ΔΙΚΑΤΣΑ. Ωστόσο,
καμία άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει τόσο μεγάλο αριθμό φοιτητών στο
εξωτερικό, κατά συνέπεια και οι αιτήσεις που υποβάλλονται στους αντίστοιχους
οργανισμούς είναι εξαιρετικά λιγότερες και εξυπηρετούνται άμεσα. Στις
υπόλοιπες χώρες, όπως και τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία, οι οργανισμοί
έχουν ρόλο περισσότερο συμβουλευτικό. Δεν αναγνωρίζουν δηλαδή τα πτυχία ώστε
να καθορίσουν ουσιαστικά την επαγγελματική εξέλιξη του κατόχου τους, αλλά τα
αξιολογούν. Κρίνουν το επίπεδο του Πανεπιστημίου που τα χορήγησε, ακολουθώντας
τα στάνταρ συγκεκριμένων πινάκων αξιολόγησης των Πανεπιστημίων. Επιπλέον, στις
υπόλοιπες χώρες της Ένωσης, οι περισσότεροι φοιτητές που επιλέγουν να
σπουδάσουν μακριά από την πατρίδα τους, το κάνουν για μεταπτυχιακές σπουδές
και όχι για το πρώτο τους πτυχίο. Παράλληλα, οι αντίστοιχοι προς το ΔΙΚΑΤΣΑ
Οργανισμοί Αναγνώρισης Ισοτιμιών – Τίτλων Σπουδών διαθέτουν τράπεζες
πληροφοριών για κάθε Πανεπιστήμιο.
H γνησιότητα. Αυτό έχει ως συνέπεια να μπορούν να ελέγχουν άμεσα τόσο
τη γνησιότητα όσο και την «αξία» του Πανεπιστημίου. Το ΔΙΚΑΤΣΑ, αντιθέτως, για
κάθε πτυχίο ζητά διευκρινίσεις από το Ίδρυμα που το χορήγησε. Μάλιστα, για τα
ξένα Πανεπιστήμια που έχουν παραρτήματα στην Ελλάδα, ζητά καταλόγους των
Ελλήνων φοιτητών που σπουδάζουν στη χώρα όπου εδρεύουν: Δεν αναγνωρίζονται τα
πτυχία που λαμβάνουν όσοι «συμπληρώνουν» τις σπουδές τους στο εξωτερικό, ενώ
το μεγαλύτερο διάστημα παρακολούθησαν μαθήματα σε εργαστήρια ελευθέρων σπουδών
που συνεργάζονται με τα Πανεπιστήμια.
Του αναγνώρισαν πτυχίο ενώ δεν ήξερε ελληνικά
Ο πτυχιούχος της Ιατρικής ήταν γόνος οικογένειας με ισχυρά μέσα. Είχε
μεγαλώσει στο εξωτερικό και γνώριζε ελάχιστα ελληνικά. Παρ’ όλα αυτά πήρε
βεβαίωση από την Ιατρική Σχολή περιφερειακής πόλης (πριν από την εφαρμογή του
συστήματος των κοινών για όλους εξετάσεων) ότι είχε εξεταστεί και οι γνώσεις
του είχαν κριθεί επαρκείς για να αναγνωριστεί το πτυχίο του στην Ελλάδα. Όταν
όμως το πτυχίο του έφτασε για υπογραφή στο ΔΙΚΑΤΣΑ, κάποιος ενημέρωσε ότι ήταν
αδύνατο να είχε εξεταστεί, αφού δεν ήξερε καν να μιλάει ελληνικά. Το ΔΙΚΑΤΣΑ
ζήτησε από τη Σχολή να ελέγξει τα γραπτά του. Επί δύο χρόνια το πτυχίο έμεινε
στα συρτάρια του Κέντρου, αφού γραπτά δεν υπήρχαν. Τελικά, η Σχολή απέστειλε
βεβαίωση, σύμφωνα με την οποία ο πτυχιούχος είχε εξεταστεί από συγκεκριμένους
καθηγητές και είχε κριθεί επαρκής. Το ΔΙΚΑΤΣΑ υποχρεώθηκε να του αναγνωρίσει
το πτυχίο.
