Τα χρώματά του ξεχύνονται αχόρταγα σε τοπία και εξοχές. Οι εμπνεύσεις του

μεταμορφώνουν το τελάρο σε παράθυρο επικοινωνίας με τη φύση, ηρεμώντας ακόμα

και τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος πάντα χαίρεται να βλέπει ανάμεσα στην

πολυπληθή συλλογή του έργα του μικρότερου αδελφού του. Και ας μην απεικονίζουν

σκηνές με μήλον της Έριδος την πορτοκαλί στρογγυλή θεά. Όχι πως ο χαμηλών

τόνων Βασίλης Ιωαννίδης δεν έχει σχέση με το μπάσκετ. Από μικρός τού άρεσε να

ξεχνιέται με την μπάλα κάτω από το καλάθι, πριν απομακρυνθεί από την ενεργό

δράση σχετικά νωρίς, διατηρώντας όμως την ταυτότητα του απαιτητικού φιλάθλου.

Η λήξη της εφηβείας τον βρήκε στα έδρανα της Ιατρικής και μερικά χρόνια

αργότερα στο νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» στη Θεσσαλονίκη, με την ιδιότητα του

ακτινολόγου, ενώ ταυτόχρονα τον σιγόκαιγε το πάθος του για τη ζωγραφική. Πήρε

τη μεγάλη απόφαση, πριν από 13 χρόνια, να εγκαταλείψει για πάντα τη λευκή

μπλούζα της επιστήμης, ενώ παράλληλα αποτύπωσε τους ποιητικούς στοχασμούς του

σε δύο συλλογές, τα «Φεγγάρια στο βυθό» και τα «Μικρά ερωτικά». «Κάποια στιγμή

καλείσαι να αποφασίσεις για το μεγάλο «ναι». Αν δεν σε εκφράζει ό,τι κάνεις,

πρέπει να βρεις τη δύναμη να ακολουθήσεις αυτό που πιστεύεις. Βέβαια, το

κόστος για μένα ήταν τρομακτικό. Σαν είδος αυτοκτονίας, με συνέπειες που τις

υφίσταμαι ακόμα και σήμερα. Με προβλήματα πρακτικά και οικονομικά». Το σπίτι

του γρήγορα άρχισε να γεμίζει με πινέλα, μπογιές, και μουσαμάδες. «Μπορεί να

βγήκα από έναν τρόπο ζωής που μου κάλυπτε κάποιες καθημερινές ανάγκες, αλλά

αφοσιώθηκα ουσιαστικά σ’ αυτά που αγαπούσα». Με κληρονομιά το πάθος – «το

μοναδικό κοινό χαρακτηριστικό με τον αδερφό μου» -, το ταλέντο και το

ένστικτο, άρθρωσε αυτοδίδακτος την εικαστική του γλώσσα, πραγματοποιώντας οκτώ

ατομικές εκθέσεις και συμμετέχοντας ακόμη σε είκοσι πέντε ομαδικές. «Το να

προχωράς αυτοδίδακτος έχει το μειονέκτημα ότι δεν έχεις τη δυνατότητα των

έτοιμων γνώσεων και της συστηματικής διδασκαλίας, αλλά από την άλλη ό,τι

ανακαλύπτεις είναι προσωπική σου κατάκτηση». Μόνο που η εσωστρέφεια της

Θεσσαλονίκης, όπως και όλης της περιφέρειας, δεν δίνει πολλές ευκαιρίες

επικοινωνίας με το κοινό. «Συνθλίβεται εκεί ο καλλιτέχνης, χάνεται στην

ανωνυμία και την περιθωριοποίηση εξαιτίας της υδροκέφαλης πολιτικής της πρωτεύουσας».

INFO

Έκθεση Βασίλη Ιωαννίδη στην «Γκαλερί της Έρσης» (Κλεομένους 4, Δεξαμενή

Κολωνάκι, 210-7220.231, 210-7235.356), έως 12 Απριλίου.

Τελευταία Νέα