Ο φίλος του…

… εκείνη την ημέρα τού τηλεφώνησε για να του πει κάτι πολύ παράξενο: πως

γνώριζε έναν παλαιοπώλη στην Καλιφόρνια που κάποτε είχε στην κατοχή του το

πέος του Ρασπούτιν. Ύστερα, ο παλαιοπώλης το έστειλε στο Λονδίνο και χάθηκαν

τα ίχνη του. Τι γύρευε το πέος του Ρασπούτιν στην Καλιφόρνια; Και πού

βρισκόταν τώρα; Με τόσα σεξουαλικά σκάνδαλα που ραγίζουν τα τείχη των

ανακτόρων του Μπάκιγχαμ, ήταν πολύ πιθανό να βρίσκεται ακόμη στο Λονδίνο. Ο

Μάρτιν Βίλατζ – αυτός ήταν ο άνθρωπος που είχε δεχθεί το παράξενο τηλεφώνημα –

ήταν αποφασισμένος να μάθει την αλήθεια.

Οι έρευνές του…

… τον οδήγησαν στα αρχεία της Μαρίας Ρασπούτιν. Ανάμεσα στα έγγραφα της

κόρης του ψευτοκαλόγερου που είχε «περάσει» τη μισή (όχι και τόσο) Αγία

Πετρούπολη, υπήρχε κάποτε ένα βελουδένιο σακουλάκι που είχε μέσα ένα μαυριδερό

πράγμα που έμοιαζε με την ακροποσθία ενός πέους. Ένα σημείωμα εξηγούσε πως το

είχε παραδώσει στη Μαρία η υπηρέτρια και ερωμένη τού Ρασπούτιν, που είχε

ορκιστεί πως είχε δει με τα ίδια της τα μάτια την εκτομή του. Η Μαρία

Ρασπούτιν ήταν η μοναδική από την οικογένεια που γλίτωσε από την επανάσταση.

Πέθανε στην Καλιφόρνια το 1977 και είναι θαμμένη στο Λος Άντζελες. Λένε πως,

αφού φαρμάκωσαν, πυροβόλησαν και πέταξαν τον Γκριγκόρι Ρασπούτιν στον ποταμό

Νέβα, απέκοψαν το πέος του πριν από την ταφή του. Λένε, επίσης, πως κάτι

ευγενείς Ρωσίδες προσφυγοπούλες στο Παρίσι το λάτρευαν σαν ιερό αντικείμενο.

Αυτά σκεφτόταν ο Μάρτιν Βίλατζ, ώσπου το μάτι του έπεσε στο πόρισμα ενός

γιατρού σε μια παλιά εφημερίδα. Υπήρχε και φωτογραφία. Ο γιατρός κατέληγε στο

συμπέρασμα πως το «πράγμα» που κρατούσε στα δάχτυλά του «δεν ήταν ανθρώπινο».

Ήταν φανερό πως επρόκειτο για ένα «πέος της θάλασσας» (κατ’ άλλους «θαλασσινό

αγγούρι»).

Το τηλέφωνο…

… πήρε φωτιά. «Να σου πω κάτι», εξήγησε στον Μάρτιν Βίλατζ ο φίλος του. «Δεν

είμαι ειδικός στα πέη. Το μοναδικό που έχω δει είναι το δικό μου». Όμως, το

πράγμα ήταν φως φανάρι. Μολονότι η υπηρέτρια του Ρασπούτιν ήξερε καλά τι ήταν

εκείνο που κάποτε είχε κρατήσει στα χέρια της, το πιθανότερο ήταν πως οι

θαυμάστριές του στο Παρίσι είχαν λατρέψει ένα «θαλασσινό αγγούρι».

Το θαλάσσιο…

… αυτό ασπόνδυλο μπορεί είναι εντυπωσιακό, αλλά δεν μοιάζει καθόλου με αυτό

που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανάμεσα στα πόδια μας – ούτε με εκείνο που

είδε και τρόμαξε ο πριγκιπικός μπάτλερ στο Μπάκιγχαμ, ο οποίος καταγγέλλει

τώρα τον βιασμό του. Μπορεί ο Μάρτιν Βίλατζ να ολοκλήρωσε τις έρευνές του –

έγραψε γι’ αυτές στο περιοδικό «Μάιτι Όργκαν» – αλλά εμάς δεν παύει να μας

τριβελίζει η αμφιβολία. Πάντως, αν θελήσουμε ποτέ να αναζητήσουμε το πέος του

Ρασπούτιν, ξέρουμε πού πρέπει να ψάξουμε: στο Λονδίνο.