Φιλενάδα μου, σπανίως τηλεφωνώ και το σπάνιο θα γίνει σπανιότερο.

Τρόμαξα να μάθω τους καινούργιους αριθμούς, να τους συνηθίσω και να τους

περάσω στις μνήμες του τηλεφώνου και του εγκεφάλου μου. Για δεκαετίες οι

αριθμοί έμπαιναν ένας ένας στο νούμερό σου, σαν διακριτική υπενθύμιση ότι ο

πληθυσμός της πόλης αυξάνεται διαρκώς κι αφού η πόλη αρέσει και μεγαλώνει,

οφείλεις να αποστηθίζεις νούμερα. Ύστερα ήρθαν τα κινητά τηλέφωνα που μας

έφεραν πιο κοντά, ιδίως στην οικογένεια και στα παιδιά που τα παίζουν στα

δάχτυλα κι εσύ φιλενάδα μου πήγες να μείνεις πιο μακριά, πιστεύοντας ότι δεν

απομακρύνεσαι, αφού τόσο καλά λειτουργούν οι επικοινωνίες.

Και γέμισες τηλέφωνα και κινητά κι ακίνητα και δεν μετακινείσαι πια με τίποτα,

θέλεις να ερχόμαστε εμείς σε σένα, εκεί στην εξοχή, με τα σκυλιά και με τους

κήπους σου.

Κι όπως η Μεσογείων κάποτε κυλούσε κι ερχόμασταν και σε βλέπαμε, έτσι και το

τηλέφωνό σου ήταν απλό, αλλά αφού η Μεσογείων έπηξε και ο αριθμός τηλεφώνου

σου μεγάλωσε μαζί με όλα τα άλλα, πέρασε καιρός που δεν βλεπόμαστε και δεν

ακουγόμαστε και δεν μας πειράζει πια και τόσο.

Και τώρα πάλι αλλάζει αριθμούς το τηλέφωνο, για λόγους άγνωστους, αλλά με χαρά

και πάλι.

Κι ούτε αυτή τη χαρά δεν ξέρουμε που τη βρίσκει το σύστημα.

Αλλά η ενέργεια λιγοστεύει και τα διαθέσιμα μπάιτς του μυαλού επίσης κι όσο

πλουτίζουν και ποικίλλουν και διαστρέφονται τα νούμερα τόσο γίνεται αδιάβατη η

Μεσογείων.

Αλλάζει ο αριθμός κλήσης και ο κωδικός μετακίνησης. Από την πολλή ευκολία

χαθήκαμε.

Για δώσε σήμα με τη νέα μέθοδο, μη μας ζώσει η σιωπή.