|
|
Ήταν ο Άλντο Μόρο θύμα των μυστικών υπηρεσιών και, αν ναι, ποιων; Υπήρξε
πράγματι μια τρίτη γενιά της RAF μετά το 1984 ή πρόκειται για πράκτορες σε
διατεταγμένη υπηρεσία; Είχε σχέσεις η 17 Νοέμβρη με κάποιες υπηρεσίες,
ελληνικές ή ξένες; Για τις σχέσεις των τρομοκρατικών οργανώσεων με τις
μυστικές υπηρεσίες έχουν διατυπωθεί πάμπολλες εικασίες, που ούτε επαληθεύτηκαν
ούτε διαψεύστηκαν ποτέ με απόλυτο τρόπο, ακόμα και εκεί όπου υπάρχουν τόνοι
αρχειακού υλικού και μαρτυρίες πρωταγωνιστών. Η αναδρομή στη διεθνή εμπειρία
δεν είναι καθόλου διαφωτιστική. Αυτό το κεφάλαιο της διεθνούς τρομοκρατίας
παραμένει σκοτεινό και περιβάλλεται από πυκνή ομίχλη.
ΕΡΥΘΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ
Οι πράκτορες έβαλαν το χέρι τους…
|
Άλντο Μόρο. Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του Ιταλού πρωθυπουργού, τα σενάρια για εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών στην υπόθεση δεν λένε να σταματήσουν
|
Είναι η μόνη οργάνωση για την οποία γνωρίζουμε ότι υπήρξε ισχυρή διείσδυση
μυστικών υπηρεσιών. Έπειτα από πληροφορίες πρακτόρων που διείσδυσαν στην
οργάνωση, άλλωστε, συνελήφθησαν τα περισσότερα μέλη της ιστορικής ηγεσίας.
Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι συγκεκριμένες ενέργειες των Ερυθρών
Ταξιαρχιών έγιναν με καθοδήγηση των μυστικών υπηρεσιών. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα είναι η δολοφονία του Ιταλού πρωθυπουργού Άλντο Μόρο, που είκοσι
τέσσερα χρόνια τα σενάρια για εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών στην υπόθεση δεν λένε
να σταματήσουν.
Άλλοι υποστηρίζουν πως η δολοφονία του Μόρο έγινε κατ’ εντολήν μιας μερίδας
της ιταλικής Χριστιανοδημοκρατίας και της CIA, που δεν ήθελαν τον ιστορικό
συμβιβασμό με το κομμουνιστικό κόμμα. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως οι Ερυθρές
Ταξιαρχίες δολοφόνησαν τον Μόρο κατ’ εντολήν της KGB. Αυτήν την άποψη είχε
υιοθετήσει και ο πρώην πρωθυπουργός Μπετίνο Κράξι.
Τις υποθέσεις ενισχύουν δηλώσεις μελών της ιστορικής ηγεσίας των Ερυθρών
Ταξιαρχιών, που αναγνωρίζουν ότι υπήρχε ισχυρή διείσδυση μυστικών υπηρεσιών
στην οργάνωση. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» τον Δεκέμβριο
του 1990, ο Αλμπέρτο Φραντσεσίνι αναφέρει: «Για μένα δεν υπάρχει καμία
αμφιβολία: Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες μετατράπηκαν σταδιακά σε ένα όργανο, που μόνο
ένα μέρος των ενεργειών του ήταν πραγματικά δικές του».
Σε ό,τι αφορά τη δολοφονία του Μόρο πολλοί κατηγορούν τον Μάριο Μορέτι, ο
οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση της οργάνωσης μετά τη σύλληψη του Κούρτσιο το
1976, ότι εκτελούσε οδηγίες της ιταλικής SID και της CIA. Στηρίζονται κυρίως
στη σχέση του με τον Φραντσέσκο Μάρα, που είχε διεισδύσει στις Ταξιαρχίες,
ήταν όμως μέλος της ακροδεξιάς οργάνωσης Γκλάντιο και πράκτορας της SID.
Ο Μορέτι καταδικάστηκε σε πολύχρονη φυλάκιση για τη δολοφονία του Μόρο, και
ουδέποτε αποδέχθηκε αυτά τα σενάρια. Αλλά και ο Κούρτσιο τα χαρακτηρίζει
«κατασκευάσματα» και «ονειροφαντασίες». Σύμφωνα με την Άννα Λάουρα Μπραγκέτι,
τη γυναίκα που κράτησε όμηρο τον Μόρο επί 55 ημέρες, η εκτέλεση του Ιταλού
πρωθυπουργού αποφασίστηκε με πλειοψηφία από όλη την οργάνωση.
Πέραν των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών και της CIA, και η KGB εμφανίζεται να
έχει σχέση με τη δολοφονία του Μόρο. Τα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών Μορούτσι
και Φαράντα, που συμμετείχαν στην απαγωγή του, συνελήφθησαν στο σπίτι της
κόρης τού Τζόρτζιο Κονφόρτο. Σύμφωνα με το αρχείο Μιτρόκιν, ο Κονφόρτο δούλευε
για την KGB.
ΕΛΛΑΔΑ – 17Ν
Η διείσδυση αποδείχθηκε φιάσκο
|
Ντάνος Κρυστάλλης. Ο ίδιος έβαζε τις βόμβες – συνήθως απενεργοποιημένες – για τις οποίες αργότερα παρουσίαζε «ασφαλείς πληροφορίες» για τον τόπο όπου βρίσκονταν, σύμφωνα με τις δικογραφίες
|
Από τη φημολογία που έχει αναπτυχθεί για τη σχέση της 17Ν με μυστικές
υπηρεσίες, μόνο η υπόθεση Κρυστάλλη είναι χειροπιαστή απόδειξη ότι έγινε
προσπάθεια διείσδυσης. Ο Ντάνος Κρυστάλλης είχε κατηγορηθεί ότι υπήρξε μέλος
τρομοκρατικών οργανώσεων, αθωώθηκε όμως από τη Δικαιοσύνη.
Ο Κρυστάλλης ήταν πρώην γραμματέας της νεολαίας ΕΔΑ. Έχαιρε της εμπιστοσύνης
τού τότε αρχηγού του αρμόδιου τμήματος για θέματα τρομοκρατίας της ΕΥΠ κ. Ι.
Αλεξάκη, με εντολή να παρεισφρήσει στην ΕΟ 17Ν. Ποτέ οι διωκτικές αρχές όμως
δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν αν είχε κατορθώσει να προσεγγίσει μέλη της
οργάνωσης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των δικογραφιών, ο Κρυστάλλης ειδοποιούσε τους
αξιωματικούς της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και των άλλων υπηρεσιών
Ασφαλείας για συγκεκριμένες τρομοκρατικές ενέργειες. Όμως είχε κατηγορηθεί ότι
ο ίδιος έβαζε τις βόμβες – συνήθως απενεργοποιημένες -, για τις οποίες
αργότερα παρουσίαζε «ασφαλείς πληροφορίες» για τον τόπο όπου βρίσκονταν.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, έβαλε βόμβες στην ΕΡΤ1 και στην τότε πολιτική
συγκέντρωση στην οδό Κατεχάκη του κ. Κώστα Μητσοτάκη, οι οποίες δεν
εξερράγησαν.
Τη δράση του αντελήφθησαν οι αστυνομικές αρχές, οι οποίες τον παρακολουθούσαν
και τελικά τον συνέλαβαν ως… τρομοκράτη τον Σεπτέμβριο του 1985. Αυτή μέχρι
στιγμής είναι η μόνη τεκμηριωμένη προσπάθεια των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών
να διεισδύσουν στην τρομοκρατία.
Ορισμένοι θεωρούν ότι ανάλογη προσπάθεια έγινε και το 1991 όταν διατυπώθηκαν
αμφιβολίες για τη γνησιότητα προκήρυξης της 17Ν ύστερα από επιθέσεις σε ξένες
τράπεζες και την Interamerican. Κάποιοι υποστήριξαν ότι γράφτηκε από τις
μυστικές υπηρεσίες, μέχρι σήμερα ωστόσο δεν έχει γίνει γνωστό τίποτα
περισσότερο.
Όσο για ξένες υπηρεσίες έχουν ακουστεί όχι λίγα. Στοιχειοθετημένα είναι
ελάχιστα. Το μόνο βέβαιο είναι η σχέση της Στάζι με τον ΕΛΑ και τον Κάρλος,
που τεκμηριώθηκε από τα αρχεία της υπηρεσίας. Υπήρχε σχέση και με τη 17Ν; Κάτι
τέτοιο δεν αποδείχθηκε αν και οι σχέσεις ΕΛΑ με 17Ν είναι γνωστές. Για να
διερευνηθούν οι σχέσεις της 17Ν με την KGB εξάλλου έγιναν δύο ταξίδια στη
Μόσχα από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Στέλιο Παπαθεμελή το 1995 και από τον
εισαγγελέα Ι. Διώτη το 2001, χωρίς όμως ορατά αποτελέσματα.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Φήμες για καθοδήγησηαπό την Στάζι
Διείσδυση των μυστικών υπηρεσιών στη γερμανική RAF υπήρξε ήδη από το 1972 και
όπως αναφέρει ο Χανς Γιούργκεν Βισνέφσκι, που είχε την πολιτική εποπτεία των
επιχειρήσεων, οδήγησε στη σύλληψη της ιστορικής της ηγεσίας. Πάντως οι
δυτικογερμανικές αρχές και ο Τύπος πάντοτε πίστευαν πως η RAF συνεργαζόταν
στενά με τη Στάζι και οι υποψίες αυτές ενισχύθηκαν όταν συνελήφθησαν μέλη της
RAF στην Ανατολική Γερμανία, μετά την πτώση του Τείχους. Ωστόσο, αυτή η σχέση
ποτέ δεν μπόρεσε να στοιχειοθετηθεί επαρκώς, ούτε μέσα από τα αρχεία της
Στάζι.
Γερμανοί δημοσιογράφοι έχουν πάντως αμφισβητήσει έντονα και την ύπαρξη μιας
τρίτης γενιάς τρομοκρατών της RAF μετά το 1984. Υποθέτουν, χωρίς όμως να
μπορούν να το αποδείξουν, ότι οι επιθέσεις αυτές είναι έργο μυστικών
υπηρεσιών. Οι υποθέσεις αυτές βασίζονται στο γεγονός ότι καμία από τις
τρομοκρατικές επιθέσεις από το 1985 δεν διαλευκάνθηκε, δεν βρέθηκε καμία
γιάφκα ή ίχνη και η αυθεντικότητα των προκηρύξεων αμφισβητείται. Μάλιστα ο
επικεφαλής της εγκληματολογικής υπηρεσίας Κουρτ Ρέμπμαν είχε παραδεχθεί ότι
δεν υπάρχουν αποδείξεις που να συνδέουν με πειστικό τρόπο τη RAF με τις μετά
το 1985 επιθέσεις.
