Αναζήτηση
|
|
|
|
Ήρθα στη σημερινή συνάντηση αλλά το έχω ήδη μετανοιώσει. Δεν περιμένω να βγεί
τίποτα και για να είμαι ειλικρινής δεν έχω καμμιά εμπιστοσύνη σε εκδηλώσεις
σαν κι αυτή που από τη μια κανακεύουν την υποκρισία του κράτους, κι απο την
άλλη επιβραβεύουν με πλάγιο τρόπο την απραξία των εκπαιδευτικών και
διαιωνίζουν τη γενική αποβλάκωση. Σας βλέπω που χαμογελάτε αμήχανα, μην
ανησυχείτε, δεν αμφιβάλλω για τις καλές προθέσεις σας. Θα συζητήσουμε μπλα
μπλα μπλα κι ύστερα θα γυρίσουμε ικανοποιημένοι σπίτι μας. Οι μαθητές θα
καταπιούν το χρυσωμένο χάπι με την υπόσχεση οτι η γνώμη τους μετράει. Τίποτα
δεν πρόκειται ν’αλλάξει. Το λύκειο δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου κι
αν η πολιτεία ενδιαφερόταν για την κριτική μας ικανότητα θα έπρεπε να είχε
ευαισθητοποιηθεί νωρίτερα. Το κριτικό πνεύμα καλλιεργείται από το δημοτικό,
από το νηπιαγωγείο στο λύκειο το παιχνίδι είναι χαμένο.
Είμαστε τα παιδιά της παπαγαλίας. Ποιός φταίει γι’αυτό; Από τις πρώτες τάξεις
μάς έμαθαν να αποστηθίζουμε για να πάρουμε καλό βαθμό, ο καλός βαθμός ήταν το
μόνο ζητούμενο. Τα περισσότερα βιβλία μας είναι γραμμένα σε μια γλώσσα ξύλινη,
νεκρή, τα κείμενα ακατανόητα και πολλές φορές ασύντακτα. Τί να σου κάνουν οι
δάσκαλοι, μαράθηκαν πριν από την ώρα τους μέχρι να μπούν στην επετηρίδα,
θύματα κι αυτοί ενός συστήματος που το αναπαράγουν σαν μαϊμούδες. Πολύ
διάβασμα, καθόλου ελεύθερος χρόνος, βαθμοθηρία, φροντιστήρια, και οι γονείς
πάντα πρόθυμοι να αδειάσουν τις τσέπες τους για να έχουν ήσυχη τη συνείδησή
τους. Οι ώρες που έχουμε περάσει στο σχολείο είναι χρόνος νεκρός, χρόνος
αποχαύνωσης.
Απευθύνομαι σε σας και νοιώθω ήδη ξοφλημένος. Είμαι ένα ραμολί δεκαεπτά
χρονών. Το μυαλό μου μου είναι διάτρητο, γερασμένο, η μνήμη μου έχει κενά,
ξέρω απ’έξω τριακόσιες εικοσιπέντε ημερομηνίες αλλά μερικές φορές είναι σαν να
μη θυμάμαι τίποτα. Πελοποννησιακοί πόλεμοι, ενθρονίσεις βυζαντινών
αυτοκρατόρων και νίκες κατά του σουλτάνου, γεγονότα ανάκατα ξεκρέμαστα χωρίς
ειρμό και κοινωνικό υπόβαθρο, έχουν κάνει μια πολύ ωραία σούπα. Μη σας
ξαφνιάζει λοιπόν το γεγονός οτι αγνοώ πού βρίσκεται το Αφγανιστάν και τι
διάολο συμβαίνει εκεί, και οτι δεν ξέρω ποιός είναι ο Αραφάτ και γιατί βγαίνει
στην τηλεόραση μ’αυτό το περίλυπο ύφος. Προπαντός μη χαμογελάσετε με
συγκρατημένη περιφρόνηση όταν κάποιο παιδί σάς απαντήσει οτι τα Δεκεμβριανά
είναι τοπικό έθιμο της Θράκης.
Πολλοί από σας είσαστε στο Πολυτεχνείο, το ξέρω. Εμένα το Πολυτεχνείο δεν μου
λέει τίποτα. Άλλη μια γιορτή, άλλος ένας καλοταϊσμένος υπουργός που καταθέτει
το στεφάνι του συγκινημένος μπροστά στις κάμερες. Θέλετε να μάθετε τι
ενδιαφέρει ένα παιδί της ηλικίας μου; Ένα τζιν Diesel, παπούτσια Puma, το
καινούργιο cd των Radiohead και να πάμε το βράδυ στο Venue. Δεν προσπαθώ να
σας σοκάρω ούτε να σας συγκινήσω. Να τις βράσω τις καλές προθέσεις σας. Εμείς
είμαστε πολύ καλύτερα από τις μίζερες ψευτοζωές σας, τουλάχιστον δεν είμαστε
ψωνάρες, τουλάχιστον δεν έχουμε την αυταπάτη της βελτίωσης, της προόδου, οτι
φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι κ.λπ. λες και η συσσώρευση άσχετων
γνώσεων αποτελεί προϋπόθεση για να μπει κανείς στην πραγματική ζωή. Μεταξύ μας
ούτε εσείς τα πιστεύετε αυτά. Στις ιδιωτικές συζητήσεις σας είστε πολύ πιό
κυνικοί απο μας. Απλώς παίζετε το παιχνίδι ως το τέλος, συνένοχοι και
συνεργοί.
Ξέρω οτι τώρα θα προτιμούσατε να το βάλετε στα πόδια αλλά δεν το κάνετε. Ας
προσποιηθούμε λοιπόν οτι το θέμα μάς αφορά όλους, οτι ενδιαφερόμαστε κι οι δυό
πλευρές να συζητήσουμε εποικοδομητικά ώστε να βελτιωθεί η κριτική ικανότητα
των εφήβων σε μια σύγχρονη κοινωνία πολιτών ισότιμων, υπεύθυνων, ελεύθερων
(και ο,τι άλλο επίθετο εσείς γουστάρετε).
Α΄ Διόρθωση: Μονάδες 2/50
1) Δεν ανταποκρίνεται στο ζητούμενο του θέματος. Είναι μια
πλήρης άρνηση στο όλο πνεύμα του περιεχομένου του θέματος. 2) Το
λεξιλόγιο δεν έχει καμιά λεπτότητα και πρωτοτυπία.
Β΄ Διόρθωση: Μονάδες 22/50
Εύστοχες οι παρατηρήσεις αν και ακραίες και ισοπεδωτικές για το
εκπαιδευτικό σύστημα, τις προσφερόμενες γνώσεις και τους εκπαιδευτικούς.
Προβλήματα υπάρχουν στη σύνδεση και στο λεξιλόγιο.
