Αναζήτηση
Ζούσε, κάποτε, στο Λιόπεσι, ένας φοβερός τράγος, ο Μητσάρας. Ο Μητσάρας ήταν
δυνατός, όμορφος, μάγκας και δεν άφηνε κατσίκα για κατσίκα. Η φήμη του είχε
φτάσει ώς το Μενίδι. Πάει, λοιπόν, μια ημέρα ένας Μενιδιάτης, τον βρίσκει και
του λέει «πόσα θέλεις, να σε πάρω στη δουλειά μου;». «Κανόνισε με το αφεντικό
μου», απαντάει ο Μητσάρας. Πάει στο αφεντικό ο Μενιδιάτης: «Σου δίνω 100
χιλιάρικα για τον Μητσάρα. Είσαι;». «Είμαι». Παίρνει τον τράγο ο Μενιδιάτης
και γραμμή για το Μενίδι. Από εκείνη την ημέρα, όμως, ο Μητσάρας ούτε παιχνίδι
με τις κατσίκες ούτε τίποτα! Περνάει μια βδομάδα, περνάνε δύο, ύπνο και ραχάτι
ο τράγος. Τον πιάνει το καινούργιο αφεντικό: «Ρε συ, δεν ντρέπεσαι; Όλο φαΐ
και ξάπλα θα είσαι; Δεν θα δουλέψεις και μια στάλα;». Και ο Μητσάρας: «Όχι,
βέβαια. Τώρα είμαι δημόσιος υπάλληλος»!
Αυτά λέει το ανέκδοτο για τους δημοσίους υπαλλήλους. Η κατάσταση, ωστόσο,
είναι διαφορετική. Υπάρχουν, βέβαια, και υπάλληλοι που μοιάζουν με τον
Μητσάρα… Αλλά η πλειοψηφία δουλεύει και προσφέρει. Χωρίς να αμείβεται
ικανοποιητικά. Το πρόβλημα, όμως, δεν το δημιουργούν οι πολλοί. Το δημιουργούν
οι λίγοι. Οι λίγοι, που είναι τεμπέληδες, γραφειοκράτες και τα
παίρνουν. Δεν σου βγάζουν πιστοποιητικό, αν δεν σου βγάλουν προηγουμένως
το λάδι. Και αν δεν βρέξουν, ενίοτε, το ράμφος τους. Αν δεν εισπράξουν,
δηλαδή, κάτω από το τραπέζι, το «κατιτί» τους.
Γι’ αυτούς, ακριβώς, τους υπαλλήλους, που ταλαιπωρούν τους πολίτες και είναι
διεφθαρμένοι οι καταγγελίες και οι επίσημες έρευνες βοούν τους ελάχιστους,
επαναλαμβάνω, η ΑΔΕΔΥ θα έπρεπε να επιζητεί την εφαρμογή του «πόθεν έσχες».
Είναι ο μόνος τρόπος, έστω και ατελής, για να προστατευθούν οι έντιμοι και να
απομονωθούν οι «μακρυχέρηδες», τα αρπακτικά.
Αντί τούτου, η ΑΔΕΔΥ ισχυρίζεται ότι «το μέτρο του »πόθεν έσχες»
εφαρμόζεται με προσβλητικό και διάτρητο τρόπο». Δεν καταλαβαίνω σε τι
συνίσταται η προσβολή. Γιατί, δηλαδή, προσβάλλεται ο δημόσιος υπάλληλος που
εργάζεται σε ένα πολεοδομικό γραφείο και δεν προσβάλλεται ένας δημοσιογράφος
ένας συντάκτης των «ΝΕΩΝ», π.χ. ο οποίος, εδώ και χρόνια, υποχρεούται να
υποβάλλει δήλωση «πόθεν έσχες»; Ο δημοσιογράφος είναι πολίτης μειωμένης
αξιοπιστίας και φορολογικώς ύποπτος και ο καθηγητής, ας πούμε, είναι εκ
προοιμίου εντάξει;
Σε ένα έχει δίκιο η ΑΔΕΔΥ: υπεύθυνοι για τις δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης
και την επεξεργασία των στοιχείων, που θα περιλαμβάνονται σ’ αυτές, δεν πρέπει
να είναι οι προϊστάμενοι διοικητικού κάθε υπηρεσίας. Πρέπει να είναι οι
Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης. Γιατί αλλιώς το περιεχόμενο των εμπιστευτικών
αυτών δηλώσεων θα γίνει κοινό μυστικό, μέσα σε μια ώρα!
Λένε κάποιοι και διάφορα λαϊκίστικα, για καθαρίστριες, κηπουρούς, οδηγούς
κ.λπ., που θα υποχρεωθούν να υποβάλουν δήλωση. Ξεχνούν, προφανώς, ότι αν
γινόταν εξαίρεση για τις καθαρίστριες κ.λπ., την άλλη ημέρα, όλοι οι υπόλοιποι
δημόσιοι υπάλληλοι θα προσέφευγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και θα έριχναν
τον νόμο, ως αντισυνταγματικό (διακριτική μεταχείριση κ.λπ.).
