Εντάξει, είναι γνωστό ότι ο κάθε πολιτικός επιλέγει ένα επικοινωνιακό στυλ.

Κάποιοι επιλέγουν να μιλούν πολύ συχνά και άλλοι, όχι και τόσο συχνά. Αυτό δεν

σημαίνει ότι οι μεν ή οι δε είναι περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένοι ­

άλλωστε, δεν έχει σημασία μόνον το τι λέει κανείς, αλλά και το… τι δεν λέει!

Προσέξτε τώρα τον ορισμό του ομιλητικού πολιτικού: Ο κ. Β. Βενιζέλος βρέθηκε

τις προηγούμενες ημέρες στη Θεσσαλονίκη. Έκανε δηλώσεις για το υπό ίδρυση

κόμμα Αβραμόπουλου στην παρουσίαση του βιβλίου της κ. Μαρίας Δαμανάκη.

Στη διάρκεια της εκδήλωσης, διέκοψε την παρουσίαση για να κάνει σχετικές

δηλώσεις στην τηλεόραση σε απευθείας σύνδεση, έκανε για το ίδιο θέμα δηλώσεις

πριν από μία εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ, όπως επίσης και μετά τα εγκαίνια της έκθεσης

έργων της συλλογής Κωστάκη, αλλά και πριν από τα εγκαίνια του πωλητηρίου του

Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού…

Ουφ, κουράστηκα… Προσέξτε τώρα δίπλα, την άλλη περίπτωση.

Θεσσαλονικιός και σιωπηλός

Λοιπόν, στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε και ο υπουργός Άμυνας κ. Α. Τσοχατζόπουλος.

Ο οποίος όμως δεν έκανε δηλώσεις για το «κόμμα Αβραμόπουλου». Μίλησε στην

παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου κ. Φ. Γιαγκόζη, μίλησε στο συνέδριο

του ΙΣΤΑΜΕ με θέμα «την ελληνική οπτική για την ευρωπαϊκή προσέγγιση στη

Νοτιοανατολική Ευρώπη», δεν έκανε εγκαίνια σε τίποτα, αλλά πήγε θέατρο και

δείπνησε με λογοτέχνες.

Όταν δε του ζήτησαν μία δήλωση για το «νέο κόμμα», αντέδρασε μάλλον

ενοχλημένα: «Αφήστε τώρα, έχουμε να ασχοληθούμε με σοβαρότερα πράγματα»!!!

Βέβαια, ήταν ο κ. Τσοχατζόπουλος που είχε πρώτος – πρώτος αναγγείλει τις

κινήσεις Αβραμόπουλου, πριν και από τον ίδιο τον δήμαρχο Αθηναίων…