Κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα (μη σας πάρω και στον λαιμό μου), η απάντηση

στην ερώτηση («τι είναι αγάπη;») είναι: Να θυμηθεί να «γράψει» στο βίντεο το

Just Shoot me και το Friends. Να αλλάζει το χαρτί στο «πρίντερ» πριν προλάβεις

να δεις ότι τέλειωσε. Να ξέρει τι σου πάει και να βρίσκει πρώτος τα ρούχα που

θα δοκιμάσεις.

Να σου γράφει κασέτες. Να σου λέει ότι είσαι η πιο όμορφη και στην ίδια

αίθουσα να είναι και η Ρέα Τουτουντζή. Να σου στέλνει με το amazon. com το

βιβλίο που είπες κάποια στιγμή ότι θέλεις να διαβάσεις. Να βουτάς τα κλειδιά

του αυτοκινήτου στην Coca-Cola και να βλέπει μόνο την αστεία πλευρά. Να σου

έχει αγοράσει εισιτήρια για τη συναυλία που δεν πρόλαβες και είχες ξεγράψει

ότι θα δεις. Είπα να σου γράφει κασέτες;

Να έρχεται μαζί σου σινεμά ακόμη και στον Χάρισον Φορντ.

Να σε δικαιολογεί στους φίλους, όταν δεν έχεις όρεξη να τους δεις. Να σου

θυμίζει πότε είναι το σέρβις του αυτοκινήτου.

Να σταματάει στη «Δέσποινα» για μιλφέιγ. Να ξέρει ποια υδατική κρέμα φοράς. Να

σου λέει την αλήθεια.

Να κόβει από εφημερίδες και περιοδικά κομμάτια που καταλαβαίνει ότι σε

ενδιαφέρουν.

Να σε προσέχει όταν του διαβάζεις κάτι. Να σου λέει ότι του αρέσει κάτι που

έγραψες. Να σου γράφει κασέτες, ε; Να σου παίρνει αντιβηχικό και βιταμίνες σε

περίπτωση κρυολογήματος. Να σου μυρίζει ο καφές πριν σου πει ότι στον

φτιάχνει.

Να σε προτρέπει να κάνεις αυτό που πραγματικά σου αρέσει.

Να σου στέλνει e-mail που θα βοηθήσουν στη δουλειά.

Να περνάει καλά μαζί σου, ακόμη κι αν εκεί που έχετε πάει είναι χάλια.

Να σου λέει τις σκέψεις του. Οπωσδήποτε να σου γράφει κασέτες και φυσικά να

χαίρεσαι που κάνεις κι εσύ όλα αυτά γι’ αυτόν.