|
|
ΚΑΡΔΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στη Φλώρινα
ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΑΚΟΜΗ: Γηράσκω αεί διδασκόμενος
ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ: Για τα μη ενδιαφέροντα
ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ:… ατενίζοντας την Ανατολή
ΥΠΟΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ: Την αχαριστία
ΠΑΘΙΑΖΕΤΑΙ: Οικογένεια, δουλειά, φίλοι
Αποχώρηση ή εκδίωξη, παραίτηση ή απόλυση, γενναία έξοδος ή απομάκρυνση,
όπως και να ονομάζεται η λήξη της συνεργασίας του καρδιοχειρουργού Παναγιώτη
Σπύρου με το Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης, αποτελεί γεγονός. Η
απόφασή του να διατηρήσει τη θέση του καθηγητή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο
της Λάρισας τού κόστισε σε πολλαπλό επίπεδο. «Το λέω διάσπαση του ατόμου»,
επισημαίνει σήμερα ο ίδιος, κουβαλώντας πάνω του χαρές και πίκρες 17 ολόκληρων χρόνων.
ΕΡ.: Αναγκαστική παραίτηση ή εθελούσια αποχώρηση από το «Γ. Παπανικολάου»;
ΑΠ.: Ανάγκα και θεοί πείθονται.
ΕΡ.: Ήταν μία «ηρωική» έξοδος;
ΑΠ.: Ήταν μια πικρή έξοδος.
ΕΡ.: Θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;
ΑΠ.: Θα μπορούσε να τελειώσει με ομορφιά.
ΕΡ.: Υπήρξαν πρόσωπα πίσω από αυτές τις εξελίξεις;
ΑΠ.: Μου είναι αδιάφορο.
ΕΡ.: Δεν υπάρχει το ασυμβίβαστο καθηγητής να εργάζεται στο ΕΣΥ;
ΑΠ.: Δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Πολλοί καθηγητές υπηρέτησαν στο ΕΣΥ για πολλά
χρόνια.
ΕΡ.: Τελικά η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της;
ΑΠ.: Με την υπογεννητικότητα που έχουμε, αυτό θα αποβεί καταστροφικό για τη
χώρα μας.
ΕΡ.: Σας κόστισε η απόφαση;
ΑΠ.: Δεν το λέω κόστος, το λέω διάσπαση του ατόμου…
ΕΡ.: Αποχωριστήκατε εύκολα τους συνεργάτες σας;
ΑΠ.: Δεν είναι εύκολο να αποχωριστείς από την οικογένεια.
ΕΡ.: Η καρδιοχειρουργική του «Παπανικολάου» έχει ταυτιστεί με το πρόσωπό
σας…
ΑΠ.: Η απομυθοποίηση της καρδιοχειρουργικής ταυτίζεται με το πρόσωπό μου.
ΕΡ.: Και τώρα, στον ιδιωτικό χώρο της υγείας;
ΑΠ.: Θα είμαι αυτός που είμαι.
ΕΡ.: Βλέπετε διαφορές;
ΑΠ.: Στον εαυτό μου και στη δουλειά μου όχι.
ΕΡ.: Έχετε καταγγείλει ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία.
ΑΠ.: Ναι, παρ’ όλο που οι ελλείψεις στον ιδιωτικό τομέα είναι περισσότερες και
δεν εννοώ την ξενοδοχειακή υποδομή.
ΕΡ.: Υπάρχουν ελπίδες για το ΕΣΥ;
ΑΠ.: Χωρίς όνειρα ο χρόνος μένει ακίνητος και ο άνθρωπος χάνεται.
ΕΡ.: Τι θα αλλάζατε αν σας δινόταν η δυνατότητα;
ΑΠ.: Ξέρω ότι έχω πολλές δυνατότητες. Ο νοών νοείτω.
ΕΡ.: Από τη Λάρισα θα πείτε το μεγάλο αντίο στην ιατρική;
ΑΠ.: Από την καρδιά της Ελλάδας.
ΕΡ.: Τι φταίει για την καθυστέρηση της λειτουργίας του εκεί πανεπιστημιακού
νοσοκομείου;
ΑΠ.: Η έλλειψη ερωτισμού για τη συγκεκριμένη περιοχή της χώρας.
ΕΡ.: Είναι ένα νέο «Παπαγεωργίου»;
ΑΠ.: Δεν υπάρχει σύγκριση.
ΕΡ.: Πώς βλέπετε την πρόοδο στην ιατρική επιστήμη;
ΑΠ.: Νομίζω ότι είναι ακόμη πρωτόγονη.
ΕΡ.: Παρακολουθούν οι γιατροί τις εξελίξεις στον κλάδο τους;
ΑΠ.: Η σημερινή ιατρική δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την τεχνολογία.
ΕΡ.: Θεωρείστε κορυφή στον τομέα των μεταμοσχεύσεων, είστε όμως κατά…
ΑΠ.: Δεν είμαι κατά των μεταμοσχεύσεων. Θεωρώ ότι το τίμημα είναι πολύ
τραγικό.
ΕΡ.: Έχετε κάποια αντιπρόταση;
ΑΠ.: Τη μηχανική καρδιά.
ΕΡ.: Υπάρχει τέτοια προοπτική;
ΑΠ.: Είμαι βέβαιος για τη μελλοντική εφαρμογή της.
ΕΡ.: Τι θα περιμένατε από τον εαυτό σας;
ΑΠ.: Να αποχαιρετήσω τα όπλα με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.
ΕΡ.: Δεν μιλάτε για κάτι άμεσο…
ΑΠ.: Το γοργόν και χάριν έχει, όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
ΕΡ.: Σας έχει συγκινήσει κάποιο περιστατικό με ασθενή;
ΑΠ.: Με έχει συγκλονίσει η αγκαλιά ενός μικρού παιδιού.
ΕΡ.: Αξέχαστες καλές στιγμές στην καριέρα σας;
ΑΠ.: Όχι μία, άπειρες και επανειλημμένες.
ΕΡ.: Κακές;
ΑΠ.: Όταν με νικάει ο Χάρος.
