|
|
|
Στο Αίγιο. Η πολυκατοικία κατέρρευσε καθώς «τα δοκάρια δεν συνδέονταν μεταξύ τους». Κανείς όμως δεν ήταν υπεύθυνος, σύμφωνα με το πόρισμα
|
Ατιμώρητοι έμειναν όσοι είχαν ευθύνες για την κατάρρευση της πολυκατοικίας και
του ξενοδοχείου στο Αίγιο πριν από τέσσερα χρόνια, στις 15 Ιουνίου 1995, όπου
βρήκαν τον θάνατο 26 άνθρωποι. Η υπόθεση δεν «προχώρησε», ενώ στο πόρισμα που
εκδόθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες ουσιαστικά δεν καταλογίζονται ευθύνες σε κανέναν.
Η κ. Παρασκευή Μαρουσάκη, που θρήνησε τα δύο παιδιά και τον σύζυγό της,
συνεχίζει ωστόσο τον δικαστικό αγώνα και άσκησε έφεση κατά του πορίσματος (η
υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη) ώστε να αποδοθούν οι ευθύνες. «Τέσσερα χρόνια
μετά και νιώθω μόνη μου. Έχασα τα παιδιά μου και τον άντρα μου, αλλά ουδείς
τιμωρήθηκε» λέει στα «ΝΕΑ». «Είναι μια κραυγή αγωνίας για να σωθούν άλλες ζωές».
Όλοι συμφώνησαν ότι η κατάρρευση της πολυκατοικίας στο Αίγιο και του
ξενοδοχείου «Ελίκη» στα Βαλιμίτικα οφειλόταν σε κακοτεχνίες. «Τα αίτια της
κατάρρευσης σχετίζονται με την κατασκευή, την αντοχή του υλικού που
χρησιμοποιήθηκε», δήλωνε τότε ο διευθυντής του ΟΑΣΠ. Την ίδια άποψη εξέφρασαν
οι επικεφαλής των Πολεοδομικών Γραφείων του Αιγίου και της Πάτρας.
Ο τότε δήμαρχος Αιγίου, Λέλος Σιαβελής, ανέφερε σχετικά με την κατάρρευση της
πολυκατοικίας ότι «κόπηκε μια κολόνα της πρόσοψης στο δεξιό άκρο της
πολυκατοικίας», ενώ ο υποπύραρχος Ιωάννης Ξυδιάς είπε πως «τα δοκάρια δεν
συνδέονταν μεταξύ τους».
Τέσσερα χρόνια μετά, στο πόρισμα αναφέρεται ότι «δεν υπήρχαν οι ανάλογοι
οπλισμοί στα υποστυλώματα, ιδίως στο τμήμα της κάτοψης που κατέρρευσε».
Εντούτοις, ουδείς τιμωρήθηκε κι όπως ανέφερε στέλεχος του Τεχνικού
Επιμελητηρίου Ελλάδος, «η υπόθεση “καλύφθηκε”».
Εργολάβος της πενταώροφης πολυκατοικίας που κτίστηκε στις αρχές του 1979 ήταν
ο Χρήστος Ρουμελιώτης και επιβλέποντες μηχανικοί οι Γιάννης Λοΐζος και Παναγής
Παπαθεοδώρου. Στα πρόσωπά τους είχαν επικεντρώσει την οργή τους οι κάτοικοι
του Αιγίου. «Είναι δυνατόν οικοδομή 15 χρόνων να καταρρέει σαν χάρτινος
πύργος;», λένε και σήμερα. Η φιλόλογος Παρασκευή Μαρουσάκη έχει υποβάλει
εναντίον τους μηνύσεις. Εκείνο το μοιραίο βράδυ στα συντρίμμια βρήκαν τον
θάνατο ο γιος της Αντώνης, 15 χρόνων, η κόρη της, 15 χρόνων, και ο σύζυγός της
Ανδρέας Μαρουσάκης, 45 χρόνων. «Το κάνω για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα.
Είναι μια κραυγή αγωνίας» έλεγε χθες στα «ΝΕΑ».
Μπορεί η κ. Μαρουσάκη να ζει το δικό της δράμα επί τέσσερα χρόνια στο Αίγιο,
αλλά οι μηνύσεις της για όσους ευθύνονται είναι ακόμα στο συρτάρι.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο ίδιο πόρισμα δεν αναφέρονται πουθενά οι
αιτίες κατάρρευσης του ξενοδοχείου «Ελίκη», που στοίχισε τη ζωή σε 14 Γάλλους τουρίστες.
Και στην Καλαμάτα
Ανάλογη υπήρξε η εξέλιξη και για τις ευθύνες από τον σεισμό της Καλαμάτας,
στις 13 Σεπτεμβρίου 1986, για την κατάρρευση της πολυκατοικίας όπου είχαν βρει
τραγικό θάνατο 18 άτομα. Ο μηχανικός που την είχε κατασκευάσει, ο Χ.
Δημόπουλος δεν τιμωρήθηκε. Ο ίδιος και οι υπεύθυνοι της οικοδομής δεν
ελέγχθηκαν λόγω παραγραφής του αδικήματος.
Η πενταετία που όριζε η νομοθεσία ως όριο για την παραγραφή κάθε αδικήματος σε
σχέση με τον αντισεισμικό κανονισμό είχε παρέλθει από το 1983. Εκείνο το
Σάββατο της 13ης Σεπτεμβρίου η πολυκατοικία ήταν μόλις 8 χρόνων. Η πρώτη άδεια
για την κατασκευή της στο κέντρο της Καλαμάτας (Νησάκι) είχε δοθεί το 1976.
Στη συνέχεια είχαν γίνει αλλαγές στη στατική μελέτη και τελικά η πολυκατοικία
ολοκληρώθηκε το 1978. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, προβλέπεται παραγραφή των
όποιων ευθυνών του κατασκευαστή οικοδομών μετά την πάροδο πέντε χρόνων από την
ολοκλήρωση των εργασιών. Η πολυκατοικία έπεσε το 1986. Έτσι, αν και
υποβλήθηκαν μηνύσεις, δεν προχώρησε η διαδικασία επί της ουσίας καθώς
αποδείχτηκε ότι έχει επέλθει παραγραφή λόγω πενταετίας.
«Κλώτσησαν τα υποστυλώματα»
Ο μηχανικός κ. Αντώνης Καπαρός, ο οποίος το 1995 ήταν και πρόεδρος του
Συλλόγου Μηχανικών του Αιγίου, ανέφερε στα «ΝΕΑ» πως «”κλώτσησε” το υποστύλωμα
στα κτίρια αυτά με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η μία πλευρά τους». Η κακή
ποιότητα του εδάφους στο οποίο είχαν χτιστεί τα δύο κτίρια φαίνεται ότι ήταν
και η κυριότερη αιτία για την κατάρρευση των κτιρίων. «Είναι βέβαιο οτι δεν
είχε γίνει γεωδυναμική μελέτη για την ανέγερση των κτιρίων αυτών. Όπως
αποδείχτηκε, το έδαφος ήταν πολύ κακό στο σημείο που ήταν χτισμένη η
πολυκατοικία. Μάλιστα, το συγκεκριμένο κτίριο είχε υποστεί ζημιές και στον
σεισμό του 1985 και δεν ξέρουμε αν είχε αποκατασταθεί όπως έπρεπε. Όσον αφορά
το ξενοδοχείο, ήταν ουσιαστικά χτισμένο πάνω στη θάλασσα με βάση τον
αντισεισμικό κανονισμό του 1970. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχε ασφαλείς
προδιαγραφές. Ήταν ένα πολύ ψηλό κτίριο με πάρα πολύ μικρά υποστυλώματα», είπε
ο κ. Καπαρός.
Πάντως, όπως αποδείχθηκε αργότερα, τα υλικά κατασκευής στα κτίρια που
κατέρρευσαν στο Αίγιο ήταν ασφαλή. «Αποδείχτηκε οτι το μπετόν ήταν πολύ καλής
ποιότητας και ο χάλυβας υψηλής αντοχής», επισημαίνει ο κ. Καπαρός και
συνεχίζει πως «αν είχε προηγηθεί γεωδυναμική μελέτη τα κτίρια δεν θα είχαν
χτιστεί στο σημείο που χτίστηκαν και θα είχε προληφθεί η καταστροφή».
Απαραίτητη θεωρεί ο κ. Αντώνης Καπαρός τη γεωδυναμική μελέτη για την
οικοδόμηση οποιουδήποτε κτιρίου. «Η εκπόνηση γεωδυναμικής μελέτης δεν
απαιτείται από κανένα κανονισμό αλλά είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την
ασφάλεια των κτιρίων».
