Ο οδοντίατρος κ. Γιώργος Παΐζης, σε μακροσκελή επιστολή του προς «ΤΑ ΝΕΑ»,

αναφέρεται στο δημοσίευμα «Στο εδώλιο τα “μαύρα” σφραγίσματα στα δόντια μας»

(27-3-1999). Τα κύρια σημεία της άποψης του κ. Παΐζη:

* Τα σφραγίσματα από αμάλγαμα δεν είναι μαύρα, αλλά ασημένια.

* Μέσα στο αμάλγαμα μένει τελικά μια πολύ μικρή ποσότητα του υδραργύρου, που

δεν αντέδρασε με τα μέταλλα της σκόνης.

* Ο υδράργυρος παθητικοποιείται μέσα στο αμάλγαμα, καθώς τα μόνα μέταλλα που

δεν παθητικοποιούνται είναι τα λεγόμενα ευγενή.

* Εδώ και πολλά χρόνια, με τη συσκευασία του υδραργύρου σε κάψουλες και τη

διαδικασία της αμαλγάμωσης μέσα σε ειδικούς δονητήρες, οι οδοντογιατροί δεν

παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά υδραργύρου στα ούρα.

* Δεν γίνεται εξάχνωση του υδραργύρου μέσα στο στόμα, γιατί δεν αναπτύσσονται

τόσο μεγάλες θερμοκρασίες ούτε δημιουργούνται τόσο ισχυρές δυνάμεις τριβής..

* Το αμάλγαμα είναι το υλικό με το μικρότερο ποσοστό αποτυχιών και έχει την

τάση να περιορίζει την οριακή μικροδιείσδυση.

* Οι απόψεις για ανεπιθύμητες επιδράσεις του αμαλγάματος είναι αναξιόπιστες.

(Σημ. συντάξεως: στο δημοσίευμα είχε αναφερθεί η πλέον πρόσφατη έκθεση της

Βρετανικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας για το αμάλγαμα (Ιανουαρίου 1999), καθώς

και οι θέσεις και συστάσεις της Διεθνούς Ομοσπονδίας Οδοντιατρικής Έρευνας

(IADR). Επίσης, είχαν αναφερθεί οι απόψεις ειδικών επιστημόνων, όπως

πανεπιστημιακών καθηγητών Οδοντιατρικής, του προέδρου και του αντιπροέδρου του

Οδοντιατρικού Συλλόγου Αττικής και του διευθυντή του Ερευνητικού Κέντρου

Βιολογικών Υλικών. Το επίθετο «μαύρα» για τα σφραγίσματα ήταν μέσα σε εισαγωγικά).