Δεν ξέρω τι ακριβώς (θαύματα) περίμεναν στο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ο Γιάννης Μουζάλας ως υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, όμως τα όσα διακινούνται εις βάρος του από μέσα ενημέρωσης αλλά και διάφορους παράγοντες δεν εκθέτουν τον Μουζάλα αλλά τον πρόεδρο Τσίπρα που τον τοποθέτησε στη θέση αυτή, επιμένει να τον διατηρεί, και εντέλει τον προώθησε και για την θέση του επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης ασχέτως τού αν πάτωσε στη σχετική ψηφοφορία.

Διότι χωρίς την (υπο)στήριξη του προέδρου Τσίπρα ο Μουζάλας θα είχε αφιερωθεί από καιρό στην ιατρική και οι μετανάστες θα είχαν ίσως μια καλύτερη τύχη.

Είχα αναφερθεί προ ημερών στην αποστολή του «έμπιστου» Τσίπρα, κυρίου Πάνου Λάμπρου στη Μυτιλήνη και τη Λέσβο (αφού ο Τσίπρας τον έστειλε, προφανώς τον έστειλε και στα… δυο νησιά, στη συσκευασία του ενός) προκειμένου να διαπιστώσει την κατάσταση, ειδικά στο στρατόπεδο της Μόριας που αποτελεί και τη μεγάλη πληγή για τη χώρα, αφού δέχεται σκληρές κριτικές στην Ευρώπη.

Ο Λάμπρου (υπεύθυνος ΣΥΡΙΖΑ για τα κινήματα γενικώς) γύρισε πίσω με τις χειρότερες των εντυπώσεων, και εξ όσων δείχνουν τα πράγματα πιθανόν να είναι αυτός που τελειώνει τον Μουζάλα από το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Μερικοί πάντως υποστηρίζουν ότι το τέλος Μουζάλα είχε προηγηθεί της επίσκεψης Λάμπρου. Και επικαλούνται την αφαίρεση σειράς αρμοδιοτήτων του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, και μεταξύ αυτών και εκείνων που αφορούν τις προμήθειες για τη σίτιση, τον ρουχισμό και τη στέγαση των προσφύγων….

Απομάκρυνση – χάρη

Αν και η αφαίρεση των συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων υπακούει προφανώς στους ψιθύρους που διακινούνται εντός του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο έχων άγνοια περί αυτά, ως επιστήμων άνθρωπος, υπουργός Μουζάλας δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στη διαχείριση των ζητημάτων αυτών με αποτέλεσμα και οι πρόσφυγες να μην είναι ικανοποιημένοι και τα στρατόπεδα να αποτελούν εν δυνάμει βόμβες έτοιμες να εκραγούν λόγω της συσσωρευμένης αγανάκτησης, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ή καλύτερα δύο.

Η πρώτη, η απλουστευτική, που διακινείται από τους συνεργάτες του υπουργού, αναφέρει ότι οι αρμοδιότητες αφαιρέθηκαν δεδομένης της βεβαιότητας που είχε η κυβέρνηση για την εκλογή του ως ευρωπαίου επιτρόπου (να υποθέσω ότι τώρα που δεν εξελέγη, θα του επιστραφούν;).

Η δεύτερη έχει μια καθ’ εαυτήν ευρωπαϊκή διάσταση, καθόλου ευκαταφρόνητη, και δίνει ίσως και την εξήγηση γιατί ο υπουργός Μουζάλας ήρθε 4ος και καταϊδρωμένος στη σχετική ψηφοφορία για το αξίωμα του επιτρόπου. Οτι αυτή τη στιγμή εκκρεμούν προς απορρόφηση 740 εκατ. ευρώ τα οποία διαθέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις ανάγκες των προσφύγων και το υπουργείο Μουζάλα δεν έχει κάνει τίποτε για να τα απορροφήσει. Αντιθέτως, μου είπε ευρωβουλευτής μας, «κάνει τον μελλοντολόγο με δηλώσεις του τύπου «θα έχουμε νεκρούς στη Μόρια». Μεγάλε, κάνε κάτι αν δεν θέλεις να έχουμε νεκρούς τον χειμώνα».

Τούτων δοθέντων, υποστηρίζεται βασίμως ότι ο υπουργός Μουζάλας μετράει μέρες στο υπουργείο, αλλά εγώ θα προσθέσω –μετά λόγου γνώσεως δε –ότι ο άνθρωπος έχει απαυδήσει τόσο με αυτά που βλέπει και ακούει και δέχεται ώστε δεν βλέπει την ώρα να πάει σπίτι του.

Και χάρη θα του κάνει, δηλαδή, ο πρόεδρος Αλέξης…

Τα μυστήρια του catering

Πάντως, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, και ανεξάρτητα από την εξέλιξη που θα έχει το θέμα του υπουργού Μουζάλα, αν αντικατασταθεί δηλαδή στον ανασχηματισμό ή όχι, το τι συμβαίνει με τη διαχείριση των κονδυλίων για τους πρόσφυγες ασφαλώς και θα απασχολήσει κάποια στιγμή τη Βουλή. Την παρούσα ίσως όχι, αλλά την επόμενη οπωσδήποτε. Και ειδικότερα πώς λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα catering, τι τρώνε αυτοί οι άνθρωποι, ποιος τους το προμηθεύει, πώς αναγορεύθηκε σε προμηθευτή, μέσα από ποιες διαδικασίες και με βάση ποιες προϋποθέσεις κ.λπ.

Και ο Μουζάλας δεν θα είναι ο πρώτος στη λίστα όσων θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις, αυτό είναι σίγουρο…

Κυβερνητικά fake news

Στο μεταξύ, από επιτυχία σε επιτυχία πορεύεται η κυβέρνηση στον ανηλεή και ασυμβίβαστο, θα τον χαρακτηρίσω, αγώνα που διεξάγει με αυταπάρνηση κατά των fake news. Τελευταία μεγάλη …επιτυχία της, η δημοσιοποίηση του βίντεο που αποδεικνύει ότι όχι μόνο υπήρξε διπλωματικό επεισόδιο στην Κομοτηνή μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του υφυπουργού Αμανατίδη αλλά ήταν και σοβαρό. Η κυβέρνηση το διέψευδε κανονικά και επίμονα ως περιστατικό αποδίδοντάς το στην ύπουλη κριτική της αντιπολίτευσης και των μέσων ενημέρωσης που την πολεμούν (υποτίθεται). Και τι αποδείχθηκε από το βίντεο που πρόβαλε ο Σκάι; Οτι ο σουλτάνος όχι μόνο επιβλήθηκε στον κακομοίρη τον υφυπουργό μας, αλλά η εικόνα ήταν τέτοια που πρόσβαλε εντελώς ολόκληρη τη χώρα.

Fake news το Τύπος; Οχι βέβαια. Fake news, και δη χονδροειδέστατα παράγει η κυβέρνηση…

Απών

Στο περιθώριο όμως αυτής της υπόθεσης, υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο ειλικρινά δεν ξέρω πια πού να το αποδώσω, και τι διάλο συμβαίνει. Αφορά και πάλι τον υπουργό Εξωτερικών Κοτζιά. Δεν φτάνει που απουσίαζε από τη χώρα τις παραμονές της επίσκεψης Ερντογάν, για δώδεκα ολόκληρες ημέρες, διάστημα κατά το οποίο θα έπρεπε να βρίσκεται επικεφαλής της προετοιμασίας της επίσκεψης, αλλά έστειλε και τον υφυπουργό Αμανατίδη να συνοδεύσει στην κρίσιμη από κάθε άποψη επίσκεψη του Ερντογάν στην Κομοτηνή. Αντί να πάει εκείνος.

Διερωτώμαι αν την Παρασκευή είχε κάτι πιο ιδιαίτερο, πιο επείγον, πιο σημαντικό να κάνει, από το να μεταβεί αυτός στην Κομοτηνή, και να είναι εκείνος ο οποίος θα χειριζόταν το πρόβλημα με την απαίτηση του Ερντογάν να απευθυνθεί σε δημόσια συγκέντρωση στο μειονοτικό σχολείο.

Ρώτησα κάτι φίλους διπλωματικούς που έχω και δεν βρήκα έναν να υποστηρίξει τη θέση Κοτζιά. Ολοι μηδενός εξαιρουμένου μού ανέφεραν ότι ο Κοτζιάς έπρεπε να πάει Κομοτηνή, ειδικά μετά τα όσα είχαν προηγηθεί κατά την παραμονή του Ερντογάν στην Αθήνα.

Επρεπε, αλλά…

Κεντροαριστερές ανησυχίες

Εμείς τώρα οι κεντροαριστεροί, δημοκράτες, αντιφασίστες, έχουμε τον δικό μας πόνο, τη δική μας αγωνία. Αφορά στην εξέλιξη του εγχειρήματος του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς ο οποίος δείχνει να τσιμπάει δημοσκοπικά, αλλά πρακτικά βήματα για την ανασυγκρότηση δεν βλέπουμε να γίνονται. Ωραία είναι τα χαμόγελα, ωραίες και οι φωτογραφίες, αλλά επί της ουσίας δεν υπάρχει κάτι. Αναφέρω συγκεκριμένο παράδειγμα για να μη φανεί ότι γκρινιάζω άνευ λόγου και αιτίας. Συγκροτήθηκε προ δεκαημέρου το Πολιτικό Συμβούλιο που θα τρέξει τον νέο φορέα, και είχε οριστεί να συνεδριάσει σήμερα ή αύριο ώστε να γίνει μια πρώτη συζήτηση για τα βήματα που θα προηγηθούν της διοργάνωσης του 1ου Συνεδρίου του φορέα την άνοιξη.

Ενημερώνω ότι δεν θα πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση –οι ενδιαφερόμενοι το γνωρίζουν, τους ενημέρωσε ήδη η πρόεδρος Φώφη. Γιατί δεν θα πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση; Διότι απουσιάζει εκτός Ελλάδος ο global Γιώργος και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει εν τη απουσία του.

Πότε επιστρέφει ο Γιώργος και από πού δεν γνωρίζω. Πληροφορήθηκα όμως ότι η πρώτη συνεδρίαση του 6μελούς Πολιτικού Συμβουλίου ορίστηκε για τις 21 Δεκεμβρίου. Επειτα από 10 ημέρες δηλαδή, από σήμερα. Δεδομένου ότι εν συνεχεία μεσολαβούν διακοπές, τους βλέπω να ξαναβρίσκονται κατά τις 10 Ιανουαρίου το νωρίτερο.

Ναι, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά, και με το σενάριο για πρόωρες εκλογές την άνοιξη να στροβιλίζεται στο μυαλό του προέδρου Τσίπρα, παίζει να πιαστούν και στον ύπνο…