Η επανέκδοση της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας είναι μια μεγάλη νίκη της κουλτούρας της ελευθερίας. Κι είναι μια τεράστια ήττα της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Επειδή ο αντικειμενικός στόχος των κυβερνώντων, να σιγήσει ένας ιστορικός δημοσιογραφικός οργανισμός, να εξαφανιστούν ή, έστω, να χειραγωγηθούν οι εφημερίδες, οι ιστοσελίδες του, οι εκφράσεις του στην τηλεόραση, να μηδενιστεί η επιρροή τους στην κοινωνία, απέτυχε παταγωδώς.

Είναι η πρώτη μεγάλη αποτυχία της κυβέρνησης να χειραγωγήσει την πληροφόρηση. Στο τηλεοπτικό τοπίο, παρά την ήττα του Νίκου Παππά να μοιράσει τις τηλεοπτικές άδειες όπως επιθυμούσε, διατηρήθηκε το καθεστώς απορρύθμισης που από την αρχή επεδίωκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο Διαδίκτυο κυριάρχησαν ο λόγος του μίσους, ο διχασμός, η συνωμοσιολογία ή, έστω, ο σχετικισμός στην ανάδειξη και στην αξιολόγηση της πληροφορίας. Στα social media, τα λεγόμενα τρολ στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναθέσει να βεβηλώνουν κάθε δημόσια κριτική διά συκοφαντιών, ύβρεων, fake news, συνεχίζουν να κυριαρχούν. Οι εφημερίδες, ούτως ή άλλως λαβωμένες από τις νέες τεχνολογίες και την κρίση, κυριαρχούνται (με ελάχιστες αξιοσέβαστες εξαιρέσεις) όλο και περισσότερο από το λούμπεν, που αρκείται στο φτηνό προϊόν και καταναλώνει εύκολα χειραγωγήσιμες πληροφορίες, θεωρίες συνωμοσίας και ιδεολογικό φανατισμό.

Ιδανικό τοπίο για μπανανόψαρα, για να παραφράσω τον Ντ.Τζ. Σάλιντζερ. Ιδανικό τοπίο, φερ’ ειπείν, για να εισβάλει ο Αλέξης Τσίπρας από τον ουρανό, μετά την καταστροφή της Ανατολικής Αττικής από την πρόσφατη πυρκαγιά, να προσφέρει αγκαλιές και οίκτο, εύκολη συγκίνηση δηλαδή στους τηλεθεατές, και να διασκεδάσει τις ανησυχίες και τη γενικότερη δυσθυμία με ένα διχαστικό ψέμα. Αφενός, λέγοντας ότι καταστράφηκαν μόνο 15.000 στρέμματα, ψιλοπράματα δηλαδή –ενώ η ανακοίνωση του Αστεροσκοπείου κάνει λόγο για περίπου 27.000 στρέμματα, σχεδόν δηλαδή διπλάσια έκταση. Αφετέρου, συγκρίνοντας την τωρινή πυρκαγιά με εκείνη του 2009 στην ίδια περιοχή, προκειμένου να κομπάσει ότι, τότε, η ζημιά ήταν απείρως περισσότερη. Οι θέσεις αυτές ακούστηκαν με την ισχύ ενός αξιώματος, ενώ ελάχιστη ήταν η κριτική σε αυτές. Κατά συνέπεια, η δουλειά έγινε. Ετσι όπως γίνεται όλο αυτό το διάστημα, κατά το οποίο η κυβέρνηση αφενός επιτίθεται σε κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή ως διαπλεκόμενη, αφετέρου δεν κάνει τίποτε άλλο από διχαστική προπαγάνδα που εδράζεται στο μίσος (Πόσο λενινιστικό! Η νομπελίστρια Σβετλάνα Αλεξίεβιτς καταθέτει ένα από τα σοβιετικά τραγούδια μίσους στο βιβλίο της «Το τέλος του κόκκινου ανθρώπου»: «Και η καρδιά που από το μίσος άλλο δεν μπορεί / αγάπη δε θα μάθει…»).

Αυτά όλα πρέπει να τελειώσουν. Χρειάζονται πολλές δυνατές φωνές που θα λένε το μίσος μίσος, το ψέμα ψέμα, θα εκθέτουν την παραπληροφόρηση, θα παρουσιάζουν την κατάσταση της χώρας όπως είναι και όχι όπως τη δείχνουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Χρειάζεται ελεύθερη δημοσιογραφία, που θα αποκαλύπτει, θα αναλύει και θα εκθέτει. Γι’ αυτό είμαστε εδώ, ανεξάρτητοι και πιο ισχυροί από ποτέ, για να αφηγούμαστε στους αναγνώστες μας τη ζωή στην πολυπλοκότητά της –σε ό,τι υπάρχει πίσω από την εξουσιαστική προπαγανδιστική μηχανή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πίσω από κάθε μηχανισμό χειραγώγησης απ’ όπου κι αν προέρχεται.