Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολιτευθεί συστηματικά λέγοντας διάφορα και σχεδόν ταυτόχρονα τα αντίθετά τους –συχνά μάλιστα διαπράττει τα αντίθετα όσων λέει. Η αλήθεια είναι ότι ίσαμε σήμερα, ενώ οι συνέπειες της ασυνέπειάς του, λόγω και έργω, είναι τεράστιες για το επίπεδο συνολικά της χώρας, για την κοινωνική συνοχή της, αλλά και για πλήθος ατομικών ζωών ανθρώπων που έπεσαν θύματα των πολιτικών στις οποίες μας οδήγησε, εκείνος πάντα καταφέρνει και τη βγάζει καθαρή. Δεν πληρώνει, δεν πληρώνει. Τζάμπα Πρωθυπουργός, ζει πίσω από ένα πλέγμα προσώπων του στενού, του κομματικού και του κυβερνητικού περίγυρού του (τα οποία δεν έχει πρόβλημα αν αλλάζουν στην πορεία), που τον προστατεύει.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι παιδί του πολιτικού κυνισμού. Πιστεύει μόνο στην εξουσία. Γι’ αυτό δεν τραβάει ζόρια να λέει οτιδήποτε, ανάλογα με το ακροατήριό του. Συνομιλώντας χθες τηλεφωνικά με τη μαντάμ Μέρκελ, όπως την αποκαλούσε όταν τη δαιμονοποιούσε, της έθεσε, λέει η ελληνική κυβέρνηση, το θέμα των τουρκικών προκλητικών δηλώσεων για τη Συνθήκη της Λωζάννης ή τα Ιμια καθώς και το θέμα των εγγυήσεων στο Κυπριακό, το οποίο δημιουργεί πρόβλημα στην προσέγγιση των δύο κοινοτήτων στο νησί.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η μαντάμ Μέρκελ συζήτησε σε κλίμα συναίνεσης τα αιτήματα του κυρίου Τσίπρα και, απλώς, συμφώνησε μαζί του. Δεν ξέρω τι ακριβώς είπαν κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους. Επειδή όμως η καγκελάριος συνήθως είναι καλά ενημερωμένη, εικάζω ότι δεν μπορεί να μην εξέφρασε τις αντιρρήσεις της για την ελληνική γραμμή στο Κυπριακό. Και δεν μπορεί να μην παραπονέθηκε, πώς είναι δυνατόν ο έλληνας Πρωθυπουργός να ζητά συμπαράσταση από τους δυνάστες τους λαού του, όπως αποκάλεσε στην Κούβα τους ευρωπαίους δανειστές και εταίρους μας.

Προσωπικά, αν ήμουν Μέρκελ, θα έστελνα τον Χερ Τσίπρας για υποστήριξη στον Ραούλ και στον Μουγκάμπε. Γιατί; Διότι το τζάμπα πέθανε.

Δυστυχώς, συνεχίζουν να πληρώνουν τα συνήθη κορόιδα.