Ο άγνωστος Βeatle επανέρχεται!

Ο Πιτ Μπεστ πήρε τα παπούτσια του στο χέρι από τα υπόλοιπα Σκαθάρια λίγο πριν

περάσουν στην Ιστορία, λίγους μήνες πριν το «Love Me Do» στείλει τα πλήθη στην

έκσταση. Και ενώ οι συνάδελφοί του το 1968 ηχογραφούσαν το «Back in The USSR»,

o Μπεστ έψηνε ψωμί σε ένα φούρνο.

Βρέθηκε τόσο κοντά. Ήταν εκεί στο θυελλώδες ξεκίνημά τους, το 1960, όταν οι

Beatles έπαιζαν στα μεθυσμένα ακροατήρια του Αμβούργου. Ο Μπεστ μάλιστα ήταν ο

ντράμερ στην οντισιόν που έκαναν και έπεισαν την Parlophone τότε να τους

υπογράψει συμβόλαιο.

Και μία ωραία ημέρα, στις 16 Αυγούστου του 1962, ο Μπεστ βρίσκεται εκτός, ενώ

έρχεται ο Ρίνγκο Σταρ. Ο μάνατζερ Μπράιαν Επστάιν ανακοίνωσε τα κακά μαντάτα

σε μια συνάντηση που είχαν στο γραφείο του. Μια χρονιά μετά οι Beatles θα

πουλούσαν εκατομμύρια, από τα οποία ο Μπεστ δεν πήρε ποτέ μερίδιο. Κανείς από

τους Beatles δεν του ξαναμίλησε από τότε.

«Υποθέτω ότι η απογοήτευση έχει να κάνει περισσότερο με το ότι έγιναν όλα πίσω

από την πλάτη μου» λέει ο Μπεστ. «Οι υπόλοιποι δεν ήταν καν μπροστά. Τα είχαν

αφήσει όλα στον Μπράιαν. Αν ήταν, ίσως και να είχαμε λύσει το πρόβλημα. Αυτό

το «τι συμβαίνει; τι δεν πάει καλά;» δεν ειπώθηκε ποτέ».

Ο Μπεστ είναι τώρα 61 χρόνων. Έχει γκρίζα μαλλιά και μουστάκι. Τότε

ήταν τόσο ωραίος, που οι θαυμαστές του πίστευαν ότι τον απέλυσαν επειδή τους

έκλεβε τα κορίτσια. «Ναι, θύμωσα. Τη μια μέρα ήσουν στο καλύτερο συγκρότημα

του Λίβερπουλ και την επόμενη δεν ήσουν!». Λογικό να θέλει ο κόσμος να μάθει

πώς είναι το παραλίγο να βρεθείς στην κορυφή του κόσμου. Και ο Πιτ Μπεστ θα το

απαντήσει σίγουρα αυτό, τώρα που από τη Νέα Υόρκη προμοτάρει το «Beatles: The

True Beginnings» («H πραγματική αρχή»), μια ανθολογία που έγραψε με τους

αδελφούς του Ρεγκ και Ρόρι.

«Ήταν πολύ ήσυχος και μοναχικός τύπος» λένε όσοι τον ήξεραν. «Σπάνια

μιλούσε. Αλλά πιστεύω ότι υπήρχε κάτι σαν ζήλεια από την πλευρά των άλλων»

λέει ο Τόνι Σέρινταν που είχε παίξει μαζί τους. «Ο Λένον έμοιαζε με δάσκαλο

και δεν έβλεπε χωρίς γυαλιά. Ο Πιτ εμοιαζε με σταρ του σινεμά». Οι υπόλοιποι

Beatles έχουν πει στις συνεντεύξεις τους πως δεν τα πήγαιναν καλά με τον Πιτ,

πως δεν ταίριαζε ο τρόπος που σκεφτόταν, πως ήταν κάπως αργός. Ο Ρίνγκο, από

την πλευρά του, ήταν ένας ντράμερ που είχε διάθεση να προσαρμοστεί και να

παίξει ρόλο, όχι μόνο κρουστά.

Μετά την απομάκρυνσή του από τους Beatles, η οποία κατά πολλούς είχε στοιχεία

από σαπουνόπερα, ο Μπεστ προσπάθησε να συνεχίσει με διάφορα άλλα σχήματα,

τίποτε όμως δεν πήγαινε καλά. Το ’65 έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, σώθηκε

τελευταία στιγμή από τον αδελφό του. Σήμερα ζει με την οικογένειά του και

αρκετούς φίλους, από τους οποίους πολλοί πήγαν να τον δουν να παίζει πριν από

μερικές εβδομάδες στο «Ρόαγιαλ Κορτ». Ο Μπεστ, πίσω στα ντραμς, δεν φαινόταν

καλά καλά. Δυο φορές πήρε το μικρόφωνο, αλλά δεν ακούστηκε και καλά. Και ήταν

κάτι ακόμη παράξενο εκεί πάνω. Πως ο Μπεστ δεν ήταν ο μόνος ντράμερ. Ήταν και

ο Ρεγκ εκεί. Και κάθε στιγμή που κάτι δύσκολο εμφανιζόταν, ο Πιτ σταματούσε

και αναλάμβανε ο Ρεγκ.

«Θα συναντηθούμε και πάλι…»

«Αν με ρωτούσατε 15 χρόνια πριν, θα σας έλεγα ότι δεν ήθελα να τους ξαναδώ.

Αλλά τώρα η πόρτα είναι ανοιχτή και έχω ένα προαίσθημα ότι θα συναντηθούμε και

πάλι…». H αλλαγή των συναισθημάτων του έχει να κάνει προφανώς με το ότι ο

Μπεστ πληρώθηκε τα δικαιώματά του – αρκετά χρήματα – για τη συμμετοχή του στην

«Ανθολογία» των Beatles, που πήγε πολύ καλά στις πωλήσεις. «Δεν νομίζω ότι

χρειάζεται να πω πόσα ακριβώς πήρα. Είναι χρήματα για να εξασφαλίσω την

οικογένειά μου. Δεν αγόρασα βίλα με πισίνες, ούτε τρεις Φεράρι. Είμαι

ευτυχισμένος με τη ζωή μου και δεν χρειάζεται να την αλλάξω».

Επιμέλεια: Μαρία Μαρκουλή