Τέλος εποχής για το «Μακεδονία Παλλάς»

Γνώρισε αρχηγούς κρατών και κρυφάκουσε πολιτικές ζυμώσεις στο λόμπι που καθόρισαν τις εξελίξεις. Μεγάλωσε φιλοξενώντας στις σουίτες των τελευταίων ορόφων διασημότητες και σταρ του Χόλιγουντ. Σε όλες τις μικρές στιγμές των μεγάλων πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης ήταν εκεί.

«Εζησα το όνειρο, γνώρισα όμως και τη ματαιοδοξία των ανθρώπων» λέει υπάλληλος στη ρεσεψιόν και την υποδοχή. Εξυπηρετεί μέχρι σήμερα τους επισκέπτες του «Μακεδονία Παλλάς», σαράντα χρόνια από την ημέρα που έπιασε δουλειά, όσα και τα χρόνια ζωής του ξενοδοχείου.

Ο Ομιλος Δασκαλαντωνάκη που διαχειρίζεται το ιστορικό ξενοδοχείο από το 1994 ανακοίνωσε ότι αποχωρεί στο τέλος του χρόνου. Το ΙΚΑ, στο οποίο ανήκει το κτίριο, αναζητεί με διεθνή διαγωνισμό νέο μισθωτή. Και οι εργαζόμενοι του πεντάστερου της Νέας Παραλίας στη Θεσσαλονίκη θυμούνται ιστορίες διασήμων στο ξενοδοχείο το οποίο ταυτίστηκε όσο κανένα άλλο με τη μεταπολιτευτική ευμάρεια που τελειώνει μαζί του.

Η ιστορική ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το μπαλκόνι του «Μακεδονία Παλλάς» το 1974, του Ανδρέα Παπανδρέου το 1985, τα υπουργικά συμβούλια τη δεκαετία του ’80, η συνάντηση του πρωινού της Παρασκευής κάθε χρόνο πριν από τα εγκαίνια της Εκθεσης «με φορείς και μεμονωμένα πρόσωπα», ο Ανδρέας «συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Μαργαρίτα», «συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Δήμητρα Λιάνη», το ζιβάγκο που με τα χρόνια έγινε γραβάτα, οι σύντροφοι, η μορφή της Μελίνας, η Ρίτα Χέιγουορθ, η Κατρίν Ντενέβ, ο Αντονι Κουίν έπαιξαν όλοι τον ρόλο τους για να καταστεί το «Μακεδονία Παλλάς» το εντυπωσιακό σκηνικό για το έργο – μυθολογία μιας ολόκληρης εποχής.

«Η Αλίκη έμενε στο ξενοδοχείο κάθε καλοκαίρι. Δεν εμφανιζόταν πριν τις 6 το απόγευμα για να μη σπάσει από τον ήλιο η επιδερμίδα της. Θυμάμαι όταν την έφερε σχεδόν λιπόθυμη στην είσοδο ο Ραυτόπουλος της Express Service. Είχε μάθει τα πρώτα ιατρικά αποτελέσματα για την υγεία της. Τρεις μήνες αργότερα πέθανε».

Αχθοφόροι, καμαριέρες και ρεσεψιονίστ θυμούνται τον Αλέκο Σακελλάριο, που είχε το δικό του γραφείο στο ισόγειο κι έστελνε δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις σε αθηναϊκές εφημερίδες. Ή τον Ντιέγκο Μαραντόνα, τότε που η ομάδα της Νάπολι έπαιξε με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και οι Ιταλοί είχαν στείλει δέκα μέρες νωρίτερα τους μαγείρους του για τον αργεντίνο άσο.

Θυμούνται ακόμη τον Αντονι Κουίν που ήρθε το ’81 για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου κι αστειευόταν με όλους. Και την Κατρίν Ντενέβ το ’99, την «εντελώς αλλοπαρμένη σταρ που βγήκε από το δωμάτιο ένα βράδυ φορώντας διαφορετικές γόβες». Τον Σταμάτη Κόκοτα που άφηνε στην είσοδο του ξενοδοχείου τη δίπορτη σπορ Μερσεντές του και αρκετά χρόνια αργότερα τον Τζον Μάλκοβιτς, να ράβει μόνος στην τραπεζαρία ένα κουμπί που είχε ξηλωθεί από το σακάκι του. Ακόμη, τη Μελίνα, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τη Ρίτα Χέιγουορθ, τον Φράνσις Κόπολα. Θυμούνται τις κοσμικές δεξιώσεις και τα γκαλά στο ρουφ γκάρντεν, τις επισκέψεις επισήμων και αρχηγών κρατών, όπως του Βλαντίμιρ Πούτιν, που έφερε μαζί του έναν στρατό πρακτόρων να τον φυλάνε.

Το οκταώροφο ξενοδοχείο με τα 284 δωμάτια και σουίτες άρχισε να χτίζεται το 1962 σε χώρο που έπειτα από παρέμβαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή παραχωρήθηκε στο Ταμείο Ασφάλισης των υπαλλήλων ΟΤΕ (ΤΑΠ-ΟΤΕ). Σήμερα ανήκει στο ΙΚΑ μετά την ενοποίηση. Την αρχιτεκτονική μελέτη έκανε το γραφείο του Κων. Δοξιάδη και το κτίριο κατασκευάστηκε από την τεχνική εταιρεία Αλεξίου (το λειτούργησε ώς το 1994), μηχανικοί της οποίας χρειάστηκε να κάνουν βαθιές πασσαλώσεις στην επιχωματωμένη θάλασσα. Το ξενοδοχείο εγκαινιάστηκε την περίοδο της χούντας, τον Αύγουστο του 1972, προκαλώντας αντιδράσεις, τόσο για την κατάληψη του κοινόχρηστου χώρου όσο και για τον όγκο του, που αλλοίωσε αισθητικά τη νέα προκυμαία.

Η εφημερίδα «Μακεδονία» στις 5 Αυγούστου 1972 έγραφε: «Ξεκινά αύριο τη λειτουργία του το ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλλάς». Τα δωμάτια είναι ευρύχωρα, επιπλωμένα με γούστο και πολυτέλεια και προσφέρουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις και θαυμάσια θέα προς την πόλη ή τον Θερμαϊκό Κόλπο». Και πιο κάτω: «Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Ιωάννης Αλεξίου τόνισε ότι χωρίς το προσωπικό ενδιαφέρον του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως κ. Παττακού δεν θα είχε καταστεί δυνατή η έναρξη της λειτουργίας του ξενοδοχείου».

Τον Αύγουστο του 1974, δύο μήνες μετά την πτώση της χούντας και τρεις μήνες πριν από τις πρώτες βουλευτικές εκλογές της μεταπολίτευσης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εκφώνησε την ιστορική ομιλία του από το μπαλκόνι του «Μακεδονία Παλλάς». Εγραφε η «Μακεδονία» την επομένη: «Η μεγάλη στιγμή ήλθε όταν ο κ. Καραμανλής, περί την 6.35 μ.μ. ενεφανίσθη από του εξώστου του τετάρτου ορόφου του «Μακεδονίας Παλλάς». Το τι επηκολούθησε δεν δύναται να περιγραφή. Η εμφάνισης του κ. Πρωθυπουργού ηλέκτρισε τα πλήθη και προεκάλεσε πανδαιμόνιον».

Αυτός, όμως, που έμελλε να συνδέσει τις εκλογικές αναμετρήσεις με το πεντάστερο ξενοδοχείο ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τον Μάιο του 1985, λίγες ημέρες πριν από τη δεύτερη νίκη του στις εκλογές, μίλησε σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο από την εξέδρα που είχε τοποθετηθεί μπροστά στο «Μακεδονία Παλλάς». Το ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» σημείωνε: «Η χθεσινή συγκέντρωση έγινε στον τεράστιο χώρο της νέας παραλίας της Θεσσαλονίκης και η απόφαση αυτή ήταν ταυτόχρονα μια πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ, αφού στον ίδιο χώρο μόνο ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής είχε μιλήσει, αλλά με ακροατήριο τους πολίτες όλων των παρατάξεων, το 1974».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου κατέλυε στο «Μακεδονία Παλλάς» κάθε χρόνο την περίοδο της ΔΕΘ, ενώ είχε επιβιβαστεί σε σκάφος στην παραλία μπροστά στο ξενοδοχείο για να φθάσει ώς την Πλατεία Αριστοτέλους και να ανέβει στην εξέδρα.

Σε αίθουσα του ισογείου του ξενοδοχείου στεγάστηκαν ώς το 1993 τα γραφεία της εφημερίδας «Μεσημβρινή». Οι συναντήσεις των διοργανωτών των μεγάλων συλλαλητηρίων για την ονομασία των Σκοπίων στις αρχές της δεκαετίας του ’90 πραγματοποιήθηκαν στο λόμπι του. Από εκεί ανακοίνωσε στη Θεσσαλονίκη τη δημιουργία της Πολιτικής Ανοιξης ο Αντώνης Σαμαράς και τα επόμενα χρόνια ο Κώστας και η Δάφνη Σημίτη, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος απόλαυσαν το ηλιοβασίλεμα στον Θερμαϊκό από τις σουίτες των τελευταίων ορόφων.

Η εταιρεία Αλεξίου λειτούργησε το ξενοδοχείο ώς το 1994 οπότε με νέο διαγωνισμό πέρασε στα χέρια του Ομίλου Δασκαλαντωνάκη. Τους λίγους μήνες που έμεινε κλειστό, αντικείμενα και έργα τέχνης από τις σουίτες του εξαφανίστηκαν.