Όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές της εποχής συμφωνούν ότι η αποτυχία της αποστολής των αντιστασιακών οργανώσεων (Ανδ. Τζήμας, Κ. Δεσποτόπουλος, Ηλ. Τσιριμώκος, Π. Ρούσος από το ΕΑΜ, Κομν. Πυρομάγλου από τον ΕΔΕΣ, και Γεωρ. Καρτάλης από την ΕΚΚΑ) στο Κάιρο, άναψε το φιτίλι για την εμφύλια σύγκρουση στα ελληνικά βουνά με όλα τα μοιραία επακόλουθα. Το δίδυμο Καλύβας/Μακρής-Στάικος, ωστόσο, αποφεύγει επιμελώς να επισημάνει τη συνυπευθυνότητα του Ουάλας, πανηγυρίζοντας μάλιστα ότι η έκθεσή του έθεσε τέρμα στην πολιτική «κατευνασμού» του ΕΑΜ από τον Μάγερς. Αγνοούν άραγε, ότι κι εκείνος, παλαιότερα, είχε εισηγηθεί στο Κάιρο μια συγκρουσιακή αντιμετώπιση του ΕΑΜ, τελικά όμως πείστηκε για τους κινδύνους μιας τέτοιας στρατηγικής; Σε κάθε περίπτωση όμως εκπλήττει το συμπέρασμά τους πως το «μήνυμα» του Ουάλας «παραμένει επίκαιρο και σήμερα».

Τελευταία Νέα