Non paper

Για να χρησιμοποιήσω την τηλεοπτική ειδησεογραφική γλώσσα, είμαστε στην τελική ευθεία για το Πάσχα. Με ρεπορτάζ για τις τιμές των αβγών, των αρνιών και των συκωταριών, τόσο πήγε η σοκολάτα, άλλο τόσο το τσουρέκι, λαμπάδες με σούπερ ήρωες ή σε σχήμα πιτόγυρου, τόσοι θα φύγουν από τα λιμάνια, τόσοι πέρασαν από τα διόδια, «με αεροπλάνα […]

Εγραφα το περασμένο Σάββατο στα «ΝΕΑ» για το αρχείο του Ιάσονα Τρανταφυλλίδη που, λίγους μήνες μετά τον θάνατό του, βρέθηκε να πουλιέται φύλλο και φτερό στο Μοναστηράκι. Μια θλιβερή κατάληξη ενός «θησαυρού» ο οποίος μαζεύτηκε κομμάτι κομμάτι από έναν άνθρωπο που η αφοσίωσή του στον ελληνικό κινηματογράφο είχε, θα έλεγα, τα χαρακτηριστικά της θρησκευτικής πίστης, […]

Εμείς οι δημοσιογράφοι πάντα ήμασταν στο στόχαστρο. Για τον απλό, απλούστατο λόγο ότι κάνουμε ένα επάγγελμα που οι περισσότεροι πολίτες θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν καλύτερα από εμάς. Πώς γράφουν οι ίδιοι καθημερινά στα σόσιαλ; Ε, πιστεύουν ότι είναι ακριβώς το ίδιο να γράφεις κάθε μέρα στην εφημερίδα, να έχεις την αρχισυνταξία ή να συμμετέχεις […]

Οι άνθρωποι, στις μεγάλες κρίσεις της ζωής τους, στους μεγάλους πόνους αλλά και στις μεγάλες χαρές τους, στις κατακρημνίσεις και στις εκτοξεύσεις τους, βγάζουν προς τα έξω βασικά χαρακτηριστικά και ένστικτα που, σε κανονικές συνθήκες, μπορούν να κρύβουν ή, τέλος πάντων, βρίσκονται σε καταστολή. Ετσι με έχει μάθει η εμπειρία των χρόνων μου. Οι εριστικοί […]

Ιαπωνία, 15ος αιώνας. Στην πύλη της πόλης Ρασομόν βρίσκουν καταφύγιο από τη βροχή ένας ιερέας και ένας ξυλοκόπος. Σε έναν τρίτο άνδρα που προστίθεται στην «παρέα» διηγούνται μια τρομερή ιστορία στην οποία υπήρξαν μάρτυρες. Για έναν σαμουράι που βρέθηκε στο δάσος με ένα μαχαίρι καρφωμένο στην καρδιά, για έναν ληστή που μαγεύτηκε από την ομορφιά […]

Είναι τιμή για τη χώρα να διαπρέπουν Ελληνες στο εξωτερικό. Και είναι κάτι στο οποίο, σε σχέση με τον πληθυσμό μας, έχουμε πολύ καλές επιδόσεις. Η υπέρτατη ντίβα Μαρία Κάλλας, δύο Νομπέλ Λογοτεχνίας, ο Σεφέρης και ο Ελύτης, μια όχι μόνο ηθοποιός αλλά προσωπικότητα διεθνούς επιπέδου, η Μελίνα, μια τραγουδίστρια με πωλήσεις δεκάδες εκατομμύρια δίσκους […]

Στην αρχή ψιλοαδιαφόρησα. Δεν έχω παιδιά και η βία των εφήβων είναι μεν για εμένα ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό θέμα, αλλά οι προσλαμβάνουσες που έχω είναι μέσω της ειδησεογραφίας. Οπότε μια τηλεοπτική σειρά με αυτό το θέμα δεν ήταν στις προτεραιότητές μου. Οταν όμως άρχισε να φουντώνει η συζήτηση για το «Adolescence» αποφάσισα να το […]

Στα σημερινά πιτσιρίκια, τα φλιπεράκια της δικής μας εποχής θα φαίνονται σαν αρχαιολογικά μνημεία. Πολύ περισσότερο τα «ανθυποφλιπεράκια», που είχαν μεν τον ίδιο όγκο αλλά πιο απλοϊκά παιχνίδια, και βρίσκονταν ακόμη και σε πλατείες της περιφέρειας, δίπλα στα ηλεκτρικά «αλογάκια». Θυμάμαι λοιπόν ένα τέτοιο «ανθυποφλιπεράκι» στην πλατεία της Ερμούπολης πριν από πάρα πολλά χρόνια. Το […]

Είναι η εποχή της Αθήνας. Μια πόλη φτιαγμένη, λες, από ανοιξιάτικα υλικά. Που όσο κι αν έχουμε προπονηθεί στο να «αγαπάμε να τη μισούμε», αυτή την περίοδο του χρόνου μοιάζει να κερδίζει το παιχνίδι της σαγήνης. Οχι που τη νοιάζει δηλαδή. Τόσα χρόνια έχει βαρεθεί την γκρίνια μας. Αλλά επιμένει, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, σαν […]

Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, αλλά η πραγματικότητα με τράβηξε από το μανίκι στους αρχαιολογικούς χώρους της Αργολίδας. Τι είναι όμως 24 ώρες μπροστά στη δύναμη και την παγκοσμιότητα του θεάτρου; Το οποίο, στη χώρα μας, περνά μια περίοδο ακμής. Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια και, στην προκειμένη περίπτωση, λένε ότι τους χειμερινούς […]

Τα γάλατα σφίξανε. Εως πριν από λίγα χρόνια, την επομένη των εθνικών επετείων και παρελάσεων, τα θέματα που συζητούσαμε ήταν, κατά βάση, ενδυματολογικά. Πόσο κοντές ήταν οι φούστες των παρελαυνουσών μαθητριών, πόσο ψηλά τα τακούνια τους, μια καθηγήτρια με ύφος, τσαχπινιά και ντύσιμο «μια κυρία στα μπουζούκια». Αντε να ανεβάζαμε και καμιά φωτογραφία με υπερήφανους […]

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι μια έξυπνη γυναίκα. Τουλάχιστον, όπως αντιλαμβάνομαι εγώ την εξυπνάδα. Δηλαδή, να είναι το άμεσο απότοκό της η επίτευξη των στόχων. Τώρα το ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι και τι μέσα χρησιμοποιούνται για να πραγματοποιηθούν είναι κάτι που δεν έχει να κάνει με την εξυπνάδα αλλά με ένα πολύ ευρύ φάσμα αρχών, […]

Αύριο είναι 25 Μαρτίου. Ε, και λοιπόν; Εντάξει, ξέρω. Θα φάμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά – από την περασμένη εβδομάδα έχουν αρχίσει τα ρεπορτάζ για την τιμή του, τη διαφορά του υγράλατου από τον άλλον (που δεν ξέρω ποιος ακριβώς είναι), γιατί τον λέμε «ψάρι του βουνού» και άλλα τέτοια. Στην τηλεόραση θα πέσουμε πάνω στον […]

Κάποτε ήταν ταμπού για τους ηθοποιούς του λεγόμενου «σοβαρού» θεάτρου να παίξουν στην τηλεόραση, ακόμη και στον κινηματογράφο (μεγάλη κουβέντα βέβαια τι σημαίνει «σοβαρό» θέατρο αφού έχουμε δει πολλές σοβαροφανείς «πατάτες» και πολλά «ελαφρά» αριστουργήματα – η τέχνη και το συναίσθημα ανθούν και στο «ευτελές»). Είναι γνωστό ότι όποιος ηθοποιός ή μαθητής του Κάρολου Κουν […]

Τι με πιάνει τώρα εμένα και έχω κάποιες απορίες, κάποιες ερωτήσεις, στις οποίες, εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχουν απαντήσεις. Σκεφτόμουν, για παράδειγμα, πώς ήταν η πολιτική όταν δεν πόνταρε τόσο όσο σήμερα στις επικοινωνιακές εντυπώσεις. Οταν δεν είχε, δηλαδή, τόσο έντονο το στοιχείο του show. Και για να υπάρξει show, απαραίτητη είναι και η ύπαρξη […]

Το χθεσινό πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ» έγραφε για προετοιμασίες πολέμου στην Ευρώπη, εγώ όμως κάθε φορά που πρόκειται να βγω εκεί έξω αισθάνομαι την ανάγκη να φορέσω κράνος και αλεξίσφαιρο γιλέκο, να ζωστώ με βόμβες και φισεκλίκια, να πάρω και το καριοφίλι – έτσι, για εφέ – και να είμαι έτοιμη για μάχη. Και όταν λέω […]

Υπάρχουν μέρες που το ημερολόγιο, με αφορμή μια επέτειο, σου δίνει την ευκαιρία να θυμηθείς και να συγκρίνεις πώς προσλαμβάναμε άλλοτε κάποιες έννοιες και πώς τώρα. Συνέβη με τον Νικόλα Ασιμο που έβαλε τέλος στη ζωή του, σαν σήμερα, το 1988 σε ηλικία 39 ετών. Με τα σημερινά κριτήρια θα τον λέγαμε αντισυστημικό, αναρχικό, ασυμβίβαστο. […]