Η καλύτερη άσκηση πολιτικής είναι η πρόληψη μιας κρίσης και η αποσόβησή της με τους ελάχιστους δυνατούς κραδασμούς. Είναι προφανές πως μια νέα κρίση που αναπτύσσεται στο κοινωνικό πεδίο είναι αυτή με επίκεντρο τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Τα πρώτα επεισόδια στη Νίκαια και σε άλλα μέρη της Θεσσαλίας αποτελούν το προοίμιο μιας διαμαρτυρίας από τη μεριά τους που για φέτος τουλάχιστον φαίνεται πως δεν θα έχει εθιμοτυπικά χαρακτηριστικά άλλων εποχών αλλά ένα βάθος στο θέμα των αιτημάτων και διεκδικήσεών τους.
Η κυβέρνηση δεν έχει βεβαίως καμία υποχρέωση να ικανοποιήσει κάθε μαξιμαλιστικό πλάνο διαφόρων αγροτοσυνδικαλιστών. Οφείλει όμως στο σκέλος που τα αιτήματα είναι δίκαια και ρεαλιστικά, όπως το κόστος παραγωγής ή το εύρος της βασικής ενίσχυσης που πρέπει δίκαια να αποδοθεί, να επαναχαράξει τη διαβούλευση μαζί τους. Θα πρέπει επιπροσθέτως να ληφθεί υπόψη πως ο όλος αγροτικός κόσμος εξέρχεται από μια περίοδο καταστροφών αλλά και συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές κλονίστηκαν από την ευλογιά των αιγοπροβάτων.
Συνδυαστικά, η εξελισσόμενη υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ που ενισχύει μια εικόνα στρεβλώσεων και αδικιών, λειτουργεί εις βάρος των κυβερνητικών χειρισμών και προσθέτει στη δυσαρέσκεια του αγροτικού πληθυσμού. Ακριβώς για όλα αυτά και για να μη βιώσουμε προσεχώς μόνιμα μπλόκα στους δρόμους και καθόδους των αγροτών στην Αθήνα, το Μέγαρο Μαξίμου οφείλει να εκπονήσει σχέδιο αποτροπής της κρίσης και ειλικρινούς διαλόγου με τους χειμαζόμενους κλάδους.
