Κακός σύμβουλος η χαρά, κι ακόμη χειρότερος η σπουδή. Αν μάλιστα υπάρξει συνδυασμός του είδους σπουδή από χαρά, τότε άσ’ τα να πάνε! Τρέχεις και δεν φτάνεις. Για την ακρίβεια, τρέχουν και δεν φτάνουν οι υπόλοιποι για να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Του Πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, ο οποίος από τη Σιγκαπούρη, όπου βρίσκεται, και με το jet lag να του ζαλίζει το κεφάλι, βρέθηκε πρωί πρωί χθες (αξημέρωτα ώρα Ελλάδος) να ασχολείται με την ενθουσιώδη, πλην άκυρη, πρωτοβουλία του υπουργού Θεοδωρικάκου να «τελειώσει» την παραχώρηση του λιμανιού της Ελευσίνας στις ΗΠΑ, με διάταξη η οποία αφορούσε τα… Ναυπηγεία Ελευσίνας!
Η νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Ανάπτυξης, απότοκος της προχθεσινής μετάβασης στην Ελευσίνα του κ. Θεοδωρικάκου με την πρέσβειρα των ΗΠΑ κυρία Γκίλφοϊλ, σκόνταψε στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς διαπιστώθηκε ότι με αυτήν, μπορούσαν να ρυθμιστούν μόνο (ΜΟΝΟ!) ό,τι αφορά τις χρήσεις των εγκαταστάσεων και του περιβάλλοντος χώρου του Ναυπηγείου Ελευσίνας, και σε καμία περίπτωση ολόκληρο το λιμάνι!
Ο πρόεδρος Κυριάκος, ευρισκόμενος στην ξενιτιά, και αφού ενημερώθηκε για τα διατρέξαντα με τη ρύθμιση του υπουργείου Ανάπτυξης απ’ όσους έμειναν πίσω, έδωσε εντολή για το stop. Ταυτόχρονα ζήτησε να εξηγηθεί αυτό το stop «αρμοδίως» και στην άλλη πλευρά, που είχε μείνει με την εντύπωση ότι το θέμα τελείωσε, με την τροπολογία Θεοδωρικάκου!
Χρειάζεται διεθνής διαγωνισμός
Δεν γνωρίζω αν στην «άλλη» πλευρά εξηγηθεί (ή εξηγήθηκε ήδη) ότι εδώ μπορεί να είναι Βαλκάνια, αλλά υπάρχουν και ζητήματα κυριαρχίας, καθώς και ευρωπαϊκοί κανόνες, που πρέπει να ακολουθηθούν. Η ουσία είναι ότι μια πρώτη απόπειρα να μαζευτεί κάπως το πράγμα έγινε από τον υπουργό Ναυτιλίας (και εκ των προνομιακών συνομιλητών της κυρίας Γκίλφοϊλ) Βασίλη Κικίλια, ο οποίος δήλωσε μεν στον ΣΚΑΪ ότι το λιμάνι της Ελευσίνας «είναι μια στρατηγικής σημασίας επένδυση», διευκρίνισε όμως πως «η νομοθετική πρωτοβουλία από το υπουργείο Ανάπτυξης αφορά τη χρήση των εκτάσεων του ναυπηγείου για παρεμπίπτουσες λειτουργίες». Και έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση, αναφέροντας σαφώς πως «η πλήρης παραχώρηση (του λιμανιού της Ελευσίνας) είναι προϊόν διαγωνιστικής διαδικασίας ή συμφωνίας διακρατικής (μεταξύ Ελλάδος – ΗΠΑ)».
Τι σημαίνει αυτό; Οτι πρέπει να προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός, έστω και με fast track διαδικασίες, από το Υπερταμείο, και ο διαγωνισμός αυτός να τελεσφορήσει υπέρ των ΗΠΑ. Αλλιώς καιροφυλακτεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία θα θεωρήσει την άνευ διαγωνισμού παραχώρηση, κυβερνητική καταστρατήγηση των ευρωπαϊκών κανονισμών.
Το «δικαίωμα της σιωπής»
Με ένα άνευ προηγουμένου παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, ένα blame game όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο (με εκείνη την οξφορδιανού τύπου προφορά που έχει τρελάνει κόσμο), προσομοιάζουν όσα συνέβησαν χθες στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, με την εξέταση του Γιώργου Ξυλούρη, του επονομαζόμενου και «Φραπέ». Ο τύπος, που μαζί με δυο-τρεις άλλους έχει σφραγίσει καταλυτικά το σκάνδαλο, ως κομματική πρακτική και λειτουργία της ΝουΔου (το κράτος είναι δικό μας…), δεν εμφανίστηκε στην Επιτροπή. Διότι πρώτον δεν είναι κορόιδο, και δεύτερον γιατί ούτε η κυβέρνηση είναι τίποτε κορόιδα, να αφήσουν τον Γιώργη τον κουμπάρο (και θα εξηγήσω εν συνεχεία τι εννοώ) απροστάτευτο στα νύχια της αντιπολίτευσης. Επικαλέστηκε, καλά δασκαλεμένος, το «δικαίωμα της σιωπής», που του δίνει ο νόμος, με το επιχείρημα, αφού εσείς λέτε τόσον καιρό ότι είμαι ένοχος, έχω δικαίωμα να μην εμφανιστώ στην Επιτροπή σας, και να απαντήσω στις ερωτήσεις που θα μου θέσετε.
Λογικό, πρέπει να πω, επιχείρημα. Ναι, λογικό!
Υπάρχει ένας στην Ελλάδα που να μη γνωρίζει ότι ο «Φραπές» εμπλέκεται στο σκάνδαλο; Δεν υπάρχει. Οι καταιγιστικές αποκαλύψεις αναφορικά με τη δική του συμμετοχή στο σκάνδαλο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Είναι διερευνώμενος από την Αρχή κατά του Ξεπλύματος Χρήματος, και η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία τον έχει παραπέμψει στις ελληνικές εισαγγελικές Αρχές. Οπότε; Κατ’ εμέ, καλά έκανε και δεν πήγε στην Επιτροπή. Ασε που οτιδήποτε έλεγε ή του ξέφευγε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εις βάρος του…
Διέξοδος από την Εξεταστική
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ό,τι συνέβη χθες με τον «Φραπέ», και ό,τι ενδεχομένως θα συμβεί με την κυρία με τη Φεράρι, την περίφημη Πόπη Σεμερτζίδου (στοιχηματίζω πως ούτε αυτή θα προσέλθει στην Επιτροπή, επικαλούμενη το δικαίωμα της σιωπής), είναι αποτέλεσμα του παράταιρου που συνιστά η ταυτόχρονη λειτουργία της Εξεταστικής με την εισαγγελική διερεύνηση του σκανδάλου. Μου το επισήμανε έγκριτος νομικός, μέλος του Κοινοβουλίου, ο οποίος μου ανέφερε ότι «η διερεύνηση της υπόθεσης στον ίδιο χρόνο, από δύο διαφορετικά δικαστικά όργανα, δίνει την ευκαιρία σε εμπλεκόμενα άτομα να αποκτούν διέξοδο έναντι της υποχρέωσης να εμφανιστούν στη Βουλή, και να διευκολύνουν το έργο της επιτροπής».
Κατά τον νομικό αυτόν, η Βουλή θα έπρεπε να συστήσει Εξεταστική Επιτροπή για τη διερεύνηση των πολιτικών ευθυνών μετά την ολοκλήρωση της εισαγγελικής έρευνας.
Είτε έτσι πάντως, είτε αλλιώς, το blame game γύρω από την εξέταση του «Φραπέ», που συνοδεύτηκε με βαριές κατηγορίες μεταξύ κυβέρνησης – αντιπολίτευσης χθες, ευτέλισε τη διαδικασία και ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι στο τέλος της ημέρας, το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι να καταγραφεί η αλήθεια για το σκάνδαλο…
Η κουμπαριά
Και δυο λέξεις για τον «κουμπάρο» τον «Φραπέ». Οπως άφησε να εννοηθεί χθες η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη σε δηλώσεις της, μετά την άρνηση του Γ. Ξυλούρη να προσέλθει στην Εξεταστική, ο αείμνηστος Κων. Μητσοτάκης είχε συνδεθεί με κουμπαριά με την οικογένεια του Ξυλούρη. Συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2004 ο Κων. Μητσοτάκης είχε παντρέψει τον αδερφό του Γιώργου Ξυλούρη, Μανώλη (που ακούγεται επίσης στις υποκλοπές για τον ΟΠΕΚΕΠΕ), στο χωριό Λούρες Μεσσαρά. Μάλιστα ο πατήρ Μητσοτάκης είχε μεταβεί στο χωριό με ελικόπτερο, από τα Χανιά όπου παραθέριζε.
Εκτοτε, ο «Φραπές» αποτιμούσε ως ισχυρό μέσο πίεσης την κουμπαριά με την οικογένεια Μητσοτάκη, και διάφοροι υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης (όπως ο Σπ. Λιβανός και ο Γ. Γεωργαντάς) που δεν τον δέχονταν στο γραφείο τους, έχουν να λένε για τις «προειδοποιήσεις» του, ότι θα καταγγείλει την άρνησή τους στον «κουμπάρο» του, τον πρόεδρο Κυριάκο. Αν κρίνω εκ του αποτελέσματος, ότι ο πρόεδρος Κυριάκος δεν ζήτησε ποτέ από τους δύο υπουργούς του να τον δεχτούν και να ασχοληθούν με τα «αιτήματά» του, οι προειδοποιήσεις έμειναν στο επίπεδο των απειλών…
Πώς τον πετσόκοψες!
Λόγια σταράτα Αννας (Διαμαντοπούλου) περί Τσίπρα, βιβλίου, πιθανού κόμματος κ.λπ. κ.λπ. Με τετράγωνη λογική, και πολιτική ωριμότητα που σπανίζει στην πολιτική μας τάξη, η Αννα, δήλωσε τα ακόλουθα (στο Action 24) τα οποία μεταφέρω ως έχουν:
«Μιλάμε για ένα βιβλίο που δεν έχει βγει, για ένα κόμμα που δεν έχει ανακοινωθεί και έναν πολιτικό που αφού ηττήθηκε 5 φορές, αφού το κόμμα του υπέστη 7 διασπάσεις, αφού το εγκατέλειψε και είπε ότι ούτε αριστερά ούτε δεξιά, συνιστά απειλή για το ΠΑΣΟΚ; Θέλει να επανέλθει στο πολιτικό σκηνικό για να ακουμπήσει ακριβώς ποια στρώματα; Και με ποια αντίληψη και με ποιους συμμάχους;».
Πώς τον πετσόκοψες έτσι, ρε Αννα; Πώς τον πετσόκοψες!
