Το πιο εξωφρενικό που συμβαίνει με τα ζητήματα του αγροτικού κόσμου αυτή την περίοδο είναι ότι έχουν μετατραπεί σε θέατρο, το οποίο παρακολουθούμε ξεχνώντας ότι υπάρχει κόσμος που περνάει άσχημα και θα περάσει ακόμη πιο άσχημα. Πραγματικοί άνθρωποι, αγρότες και κτηνοτρόφοι, με βιοτικό πρόβλημα, εξαιτίας του χάους με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την ευλογιά, ενώ η κυβέρνηση μοιάζει εντελώς χαμένη στα δικά της αφηγήματα.
Παράλληλα, στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής ακούγονται αδιανόητα πράγματα χωρίς να ανοίγει μύτη. Οι μισοί πρώην υπουργοί του Μητσοτάκη ενοχοποιούν τους άλλους μισούς πρώην υπουργούς της ίδιας κυβέρνησης. Τελευταίο κρούσμα η κατάθεση του Σπήλιου Λιβανού, που αφηγήθηκε ότι δέχθηκε βίαιες αντιδράσεις όταν προσπάθησε να δράσει υπέρ της διαφάνειας των επιδοτήσεων, ενώ κατηγόρησε ευθέως τον Μάκη Βορίδη λέγοντας ότι «η αδράνεια του προκατόχου μου ήταν απολύτως καθοριστική για τη διασπάθιση του εθνικού αποθέματος». Ακούμε συνεχείς επιβεβαιώσεις ότι η κυβέρνηση είχε πλήρη γνώση της απάτης και την άφηνε να εξελίσσεται, ενώ το επιτελικό Μεγαρο Μαξίμου βολεύεται με την εκδοχή των «χρόνιων παθογενειών» και διαλύει τον ΟΠΕΚΕΠΕ ενώ, ταυτόχρονα, τον υπερασπίζεται.
Ζούμε αυτό που ο Τζορτζ Οργουελ είχε περιγράψει ως «διπλοσκέψη» («double thought»). Η κυβέρνηση κι οι πρόθυμες ντουντούκες της υποστηρίζουν φανατικά αντιφατικές πεποιθήσεις παρουσιάζοντας τες ως ταυτοχρόνως αληθείς. «Να γνωρίζεις και να μη γνωρίζεις» κατά την περιγραφή του συγγραφέα, «να έχεις πλήρη επίγνωση της απόλυτης αλήθειας ενώ λες επιμελώς ψέματα… να αρνείσαι την πραγματικότητα και ταυτόχρονα να τη γνωρίζεις». Δεν πρόκειται για απλή υποκρισία, πολλοί έχουν πραγματικά εκπαιδεύσει τον νου τους έτσι.
Κάπως έτσι καταλήγει να χρειάζεται ο λαοφιλής πρωθυπουργός μας να φεύγει στη ζούλα από την πίσω πόρτα ενός περιφερειακού αεροδρομίου για να μην ακούσει τα παράπονα διαμαρτυρόμενων αγροτών που του χαλάνε το αστικό λούστρο.
Παγιδευμένοι στο success story που επαναλαμβάνουν σαν τελετουργικό μονόλογο, άνθρωποι που μας κυβερνούν δεν ακούνε καν τους βουλευτές τους και πρώην υπουργούς τους που γνωρίζουν καλύτερα ότι υπάρχει αγροκτηνοτροφικός κόσμος που υποφέρει, αδικημένοι κι αυτοί από τα λαμόγια που θησαύριζαν επειδή είχαν πρόσβαση στα κομματικά στελέχη και τα υπουργεία.
Βρίσκονται, δυστυχώς, σε κατάσταση γνωστικής ασυμφωνίας, αρνούμενοι την πραγματικότητα ακόμη κι όταν βρίσκεται μπροστά στα μάτια τους. Διαλέγουν τη δική τους αλήθεια, που τους κάνει να νιώθουν πολιτικά ασφαλείς. Δεν είναι.
