Αν το προεκλογικό μανιφέστο των Εργατικών της Βρετανίας στις εκλογές του 1983 ονομάστηκε «το μακροσκελέστερο σημείωμα αυτοκτονίας στην Ιστορία», τότε το πρόγραμμα της Πλεύσης Ελευθερίας, που παρουσίασε χθες η αρχηγός του κόμματος, είναι το αστειότερο σημείωμα αυτοκτονίας. Ο λόγος είναι ότι, ενώ ο σκοπός του προγράμματος υποτίθεται ότι είναι «να φέρουμε την κοινωνία ξανά μπροστά», όπως είπε χαρακτηριστικά η κ. Κωνσταντοπούλου στην παρουσίασή του, το μονοπωλεί η ίδια με τη μορφή της. Ετσι, με τη βοήθεια Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ), στο βίντεο του προγράμματος βλέπουμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου μεταμφιεσμένη ανάλογα με τον εκάστοτε τομέα του προγράμματος: εδώ η Ζωή αστυνομικός, εκεί δικαστής, παρακάτω πυροσβέστης, μέχρι και ως αρχαία Ελληνίδα εμφανίζεται στο σημείο που αναφέρεται στα Γλυπτά του Παρθενώνα. Και, βεβαίως, σε όλους τους ρόλους τη βλέπουμε αδυνατισμένη, αφού η εικόνα είναι προϊόν ΑΙ.
Θυμίζει εκείνη τη σειρά παιδικών βιβλίων, που υπήρχε κάποτε για να εξοικειώνει τα πιτσιρίκια με τον μεγάλο κόσμο γύρω τους: «Ο Μπούμπης εξερευνητής», «Ο Μπούμπης οδοντίατρος», «Ο Μπούμπης αστροναύτης» κ.ο.κ. Για να μη νομίζετε μάλιστα ότι είμαι σνομπ, μου θυμίζει και το θέατρο σκιών, που πολύ το αγαπούσα μικρός. Ο Καραγκιόζης δήμαρχος, γιατρός, κουρέας κ.λπ. Δεν ήταν πρόγραμμα κόμματος αυτό που παρουσίασε η κ. Κωνσταντοπούλου, ήταν μάλλον μια ερωτική εξομολόγηση στον καθρέφτη της. Ψυχαγωγική, οπωσδήποτε. Διαισθάνομαι, όμως, ότι αυτό το αστείο δεν πρόκειται να έχει αίσια κατάληξη για την ίδια. Φοβάμαι ότι η τραγωδία παραμονεύει λίγο παρακάτω. Οσον αφορά τους γύρω της, έπειτα από αυτή την επίδειξη εγωκεντρισμού, καταλαβαίνω γιατί είναι πάντα παγεροί, ανέκφραστοι, αγέλαστοι, αποκομμένοι από τους άλλους γύρω τους. Καταλαβαίνω γιατί τους περιβάλλει μονίμως ένα κλίμα ζόφου. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι η Βόρεια Κορέα του κομματικού μας συστήματος…
ΕΠΙΚΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ
Αυτό που έκανε το BBC δεν ήταν λάθος. Ηταν μ@λ@κι@ και μάλιστα επικών διαστάσεων. Το λάθος είναι κάτι που το κάνεις βασιζόμενος σε εσφαλμένους υπολογισμούς, ενώ η μ@λ@κι@ είναι κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να έχει γίνει, δεν είχε λόγο να γίνει και, παρ’ όλ’ αυτά, εσύ το κάνεις. Είναι μεγάλη η σημασιολογική διαφορά, θα συμφωνείτε, ελπίζω.
Πράγματι, το BBC δεν είχε κανέναν λόγο, τέσσερις ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, να μοντάρει λόγο του Τραμπ, με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι προέτρεπε τους οπαδούς του σε βίαιη κατάληψη του Καπιτωλίου. Πολύ περισσότερο δεν είχε λόγο, επειδή η επίμαχη ομιλία του Τραμπ είχε γίνει το 2016, ήταν πασίγνωστη λόγω του θορύβου που είχε προκαλέσει και όσοι γνώριζαν το συγκεκριμένο περιστατικό θα καταλάβαιναν αμέσως τη λαθροχειρία. Την κατάλαβαν λοιπόν και ακολουθήσαν όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες: παραιτήσεις ανωτάτων στελεχών, απειλές από πλευράς Τραμπ για αγωγή τους ενός δισεκατομμυρίου, δημόσιες συγγνώμες και απολογίες εκ μέρους του BBC, προκειμένου να αποφύγει τη δικαστική μάχη και έναν οικονομικά επώδυνο συμβιβασμό. Θυμίζω ότι αυτό ακριβώς είχε υποστεί το αμερικανικό ABC στη διαμάχη του με τον Τραμπ, με αποτέλεσμα να χρεωθεί και το οικονομικό κόστος και το στίγμα του σφάλματος.
Από όλες τις επιπτώσεις της μ@λ@κι@ς του BBC, η σοβαρότερη είναι ότι προσφέρει στο πιάτο μια ονειρεμένη ευκαιρία στον Τραμπ για να κλιμακώσει τον πόλεμο του εναντίον των παραδοσιακών ΜΜΕ. Το BBC, ως πηγή πληροφόρησης, κατατάσσεται δεύτερο στις μετρήσεις της κοινής γνώμης στην Αμερική ως προς την αξιοπιστία του, με πρώτο το «The Weather Channel». Δεν είναι συμπτωματικό ότι, μόλις αποκαλύφθηκε η λαθροχειρία, η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου αμέσως επιτέθηκε ευθέως στην αξιοπιστία του BBC. Χάνεται τέτοια ευκαιρία, όταν μάλιστα ο αντίπαλος σου την προσφέρει ο ίδιος; Θα τον προσβάλεις αν την αγνοήσεις!
Η υπόθεση έχει όμως και τη συνωμοσιολογική διάστασή της. Λέγεται και γράφεται από ορισμένα βρετανικά ΜΜΕ ότι την εσωτερική έρευνα, που οδήγησε στο πόρισμα με τη διαπίστωση της λαθροχειρίας, την είχαν ξεκινήσει μέλη του ΔΣ του οργανισμού προσκείμενα στον Μπόρις Τζόνσον και γενικώς στους πολιτικούς εκπροσώπους του Τραμπισμού στη Βρετανία. Σημειώνουν, επίσης, ότι το πόρισμα διέρρευσε σε εφημερίδα του ίδιου πολιτικού προσανατολισμού («Daily Telegraph») και, τέλος, αφήνουν να εννοείται ότι όλα αυτά συνδέονται και περιγράφουν μια παγίδα που στήθηκε από την κακιά Δεξιά για το BBC, που ποτέ δεν το χώνεψε επειδή κλίνει προς τα αριστερά. Δεν έχει καμία σημασία, όμως, αν τα σενάρια αυτά ευσταθούν, γιατί το BBC δεν χρειαζόταν παγίδα, τα κατάφερε μόνο του…
