Οι αριθμοί σου επιτρέπουν να φτιάξεις περισσότερα σενάρια από εκείνα που δημιουργούν οι λέξεις. Να ένα από αυτά. Γίνονται εκλογές και η Νέα Δημοκρατία προσγειώνεται κάτω από τον πήχη του 25%, χάνοντας το μπόνους των 50 εδρών. Σε αυτήν την περίπτωση μπορούν να συμβούν τα πάντα. Ακόμα και μία κυβέρνηση Τσίπρα – Καρυστιανού. Γιατί όχι; Θα εμφανιστεί ως κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» ή και «εθνικής σωτηρίας» με σκοπό «να αποκαταστήσει τους θεσμούς και το κράτος δικαίου». Βέβαια αυτό που σας περιγράφω τώρα θα είναι και το βασικό επιχείρημα της Νέας Δημοκρατίας μπροστά στην κάλπη του 2027 ή του 2026. Είναι ένα πειστικό επιχείρημα; Εξαρτάται πώς βλέπεις τα πράγματα.
Το δημοσκοπικό εύρημα, που μας έδειξε ότι το χάος έχει πλειοψηφική προτίμηση έναντι του Μητσοτάκη, αποτυπώνει τη δυσφορία της κοινής γνώμης. Αλλωστε ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί που δεν εντοπίζουν καμία διαφορά ανάμεσα στις δύο επιλογές. Οταν παίρνεις 700 ευρώ τον μήνα, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον Μητσοτάκη από το χάος. Και εκεί βρίσκεται το πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με όσους δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ο πολιτικός της λόγος απευθύνεται σε ανθρώπους που εξακολουθούν να διαθέτουν κάτι.
Σε ψηφοφόρους που έχουν περιουσία, σταθερότητα, προοπτική. Οι υπόλοιποι δεν πείθονται από τις διαβεβαιώσεις περί σταθερότητας, γιατί η δική τους ζωή είναι ήδη ασταθής. Το χάος, για εκείνους, δεν είναι φόβητρο. Είναι η καθημερινότητά τους. Και όσο αυτή η απόσταση μεγαλώνει, τόσο η απαξίωση αποκτά υπαρξιακά χαρακτηριστικά. Δεν είναι πια θέμα κυβερνητικής φθοράς, αλλά πολιτισμικού ρήγματος ανάμεσα σε δύο κόσμους που δεν επικοινωνούν. Από τη μία, εκείνοι που βλέπουν το κράτος ως εγγύηση ασφάλειας και διατήρησης των κεκτημένων τους. Από την άλλη, όσοι το βλέπουν ως μηχανισμό που συντηρεί και αναπαράγει την αδικία. Αυτοί δεν κάνουν πολιτική επιλογή. Εκδικούνται. Και όσο η εκδίκηση μεταμφιέζεται σε ψήφο, η πολιτική μετατρέπεται σε κρητική βεντέτα, που είναι και της μόδας. Ακόμα και αν δεν σε σημαδεύει η σφαίρα, μπορεί να σε βρει καμιά αδέσποτη.
Ολοι έναν Σημίτη ψάχνουμε
Ο Αντώνης Σαμαράς μέμφεται τον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Εχει μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία σε σημιτικό ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα». Μάλιστα. Μόνο που ο ψόγος του Σαμαρά απευθύνεται στον βασικό λόγο για τη διπλή εκλογική επιτυχία του Μητσοτάκη. Τι έκανε ο Μητσοτάκης το 2019; Υποσχέθηκε σταθερότητα, αλλά έδωσε και στο εκλογικό ακροατήριο κάτι από εκείνο το σημιτικό ΠΑΣΟΚ που έψαχνε, αλλά δεν μπορούσε να το βρει. Αλλά και ο Σημίτης εγκαλείτο, από στελέχη του κόμματός του, περίπου ως δεξιός. Ομως τι είχε πετύχει στα αλήθεια; Οι του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ να τον ανέχονται και οι δεξιοί να τον αποδέχονται. Κάτι τέτοιο έκανε και ο Μητσοτάκης πριν στραβώσει το κλήμα. Ακόμα και αν οι σκληροί δεξιοί έσμιγαν τα φρύδια προβληματισμένοι, οι σημιτικοί του ΠΑΣΟΚ τον ψήφισαν και με τα δύο χέρια. Λογικά ο Σαμαράς δεν τον ψήφισε καμία από τις δύο φορές. Αλλά ξέρετε κάτι; Η Ελλάδα κυβερνιέται πάντα από κάποιον που προσπαθεί να γίνει ο Σημίτης της εποχής του.
Μία πολύ σωστή απόφαση
Η εισαγωγή μαθημάτων υφαντικής, πλεξίματος, κεντήματος και κεραμικής σε όλα τα δημοτικά σχολεία είναι μία εξαιρετική πρωτοβουλία του υπουργείου Παιδείας. Δεν είναι μόνο η απομάκρυνση των παιδιών από τις οθόνες. Είναι και η ανάπτυξη πρακτικών δεξιοτήτων. Ενα σπουδαίο άλμα προς τα πίσω για τη συνάντηση με τη λαϊκή μας παράδοση. Μα, φανταστείτε τα παιδιά να πλέκουν και να τραγουδούν όλα μαζί επιλεγμένες επιτυχίες από το πλούσιο ρεπερτόριο της δημοτικής μας παράδοσης. Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας απαντά και στις παραγωγικές απαιτήσεις των καιρών. Θα γεμίσουν τα τουριστικά καταστήματα με αυθεντικά χειροτεχνήματα ελληνικής δημιουργίας, με τσαρούχια και ταγάρια που κατασκευάστηκαν εδώ και όχι στην Κίνα. Και αν το σχέδιο συνδεθεί με το πρόγραμμα ανάταξης των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν πρόκειται ποτέ οι στρατιώτες μας να μείνουν χωρίς μάλλινες κάλτσες για το μέτωπο.
Ο star της ημέρας
Ο Παναγιώτης Καραΐσκος είναι ο νικητής στον Μαραθώνιο της Αθήνας, για δεύτερη φορά. Και αυτοί οι άνθρωποι, οι μαραθωνοδρόμοι, είναι ξεχωριστοί κυρίως για έναν λόγο: δεν τρέχουν ενάντια στους άλλους, στον χρόνο και στην απόσταση. Τρέχουν απέναντι στην παραίτηση. Συγχαρητήρια!
