Ενας χρόνος σήμερα από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ και μια πρώτη αποτίμηση μπορεί να γίνει όχι απλώς για τον πρόεδρο των ΗΠΑ ή τα μέτωπά του μα και για τους αντιπάλους του. Για παράδειγμα δεν μπορεί το «σύστημα» των Δημοκρατικών να επαναλαμβάνει παβλοφικά τον όρο «τραμπισμός». Δεν αρκεί ούτε τρομάζει. Οφείλουν από τη μεριά τους να διαμορφώσουν μια συνεκτική πρόταση εξουσίας που να ανταγωνιστεί στα ίσια τους Ρεπουμπλικανούς.
Ο Τραμπ, πάλι, έχει καταδείξει αποτελέσματα σε μια σειρά πεδίων ενώ ταυτόχρονα μια σειρά εξισώσεων και για τις ΗΠΑ και για τον πλανήτη παραμένουν άλυτες. Στο εσωτερικό μέτωπο, ο πληθωρισμός είναι ένα σοβαρό αγκάθι που επιβάλλει επιτακτικές λύσεις. Το Μεταναστευτικό και η σκληρή τραμπική γραμμή επικροτείται από μέρος των πολιτών αλλά από την άλλη αφαιρεί τη δυνατότητα φτηνών εργατικών χεριών για πολλούς ομίλους. Θέματα δημοκρατίας επίσης εγείρονται.
Από την άλλη η στρατηγική των δασμών του έχει βγει, αν και το μπρα ντε φερ με την Κίνα είναι σε εξέλιξη και με έκβαση που κανείς σήμερα δεν μπορεί να προβλέψει. Εχει επίσης ενδιαφέρον το πώς θα εξελιχθεί ο σκεπτικισμός του προέδρου Τραμπ για την πράσινη ενέργεια και η κινητροδότησή του για εξορύξεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Στα πολεμικά μέτωπα πάλι η ενεργητική του εμπλοκή και τα όποια θετικά αποτελέσματα δεν συνεπάγεται παντού και επικράτηση της ειρήνης.
