Ενσωμάτωση

Ο Θάνος Πλεύρης εξηγεί (Ertnews) το νέο πλαίσιο για το Μεταναστευτικό. Και περιγράφει το σχέδιο για την πρώτη διαλογή όσων έρχονται στην Ελλάδα ζητώντας άσυλο. Νομίζω ότι το συγκεκριμένο σχέδιο είναι εμπνεύσεως του προκατόχου του Δημήτρη Καιρίδη, αλλά δεν παίζει ρόλο στο θέμα μας. Στατιστικά, λοιπόν, σχεδόν οι μισοί από όσους υποβάλλουν αίτημα ασύλου θα λάβουν θετική απάντηση στο αίτημά τους.

Οσοι, κατά την πρώτη καταγραφή, συγκεντρώνουν πολλές πιθανότητες για να λάβουν προστασία θα οδηγούνται σε ειδικές προπαρασκευαστικές δομές. Εκεί θα μαθαίνουν πέντε κουβέντες στα ελληνικά και θα εξοικειώνονται με εργασίες, πρωτίστως αγροτικές, στις οποίες θα μπορούσαν να απασχοληθούν υπό καθεστώς ασύλου. Θα πρόκειται για νόμιμη εργασία. Με χαρτιά και ασφάλιση.

Προσέξτε τώρα: Αν λάβεις άσυλο και ξεκινήσεις να εργάζεσαι, λογίζεσαι πλέον ως νόμιμος μετανάστης που «χτίζει» χρόνο παραμονής στη χώρα. Πρακτικά, στήνεσαι στο τέλος της μεγάλης ουράς που, ύστερα από χρόνια, μπορεί να σε φέρει στο γκισέ της υπηρεσίας για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας. Βέβαια εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αστείο με μεγάλες δόσεις ειρωνείας. Διότι ο Θάνος Πλεύρης, με γνωστό ιδεολογικό στίγμα, αναλαμβάνει μια πρωτοβουλία ενσωμάτωσης αλλογενών, η οποία διακρίνεται από ρεαλισμό και πρακτικό πνεύμα. Ο ίδιος είπε στη συνέντευξή του ότι απορρίπτει την ενσωμάτωση πληθυσμών ως μέσο για την επίλυση του Δημογραφικού. Εντάξει, δεν μπορεί να πει και κάτι άλλο ως Πλεύρης. Ομως, αν αυτό το μέτρο λειτουργήσει, θα κινηθούν διαδικασίες λειτουργικής ενσωμάτωσης, θα διευρυνθεί η δεξαμενή κοινωνικής ασφάλισης και θα καλυφθούν σε κάποιον βαθμό οι ανάγκες για εργατικά χέρια. Βέβαια δεν σημαίνει ότι όλα αυτά θα αποτυπωθούν με τον ίδιο τρόπο και στο πεδίο. Υπάρχουν πολλά ανοιχτά θέματα, όπως για παράδειγμα η δυσανεξία ορισμένων μουσουλμανικών πληθυσμών στην κοινωνική ενσωμάτωση και στην πολιτισμική αφομοίωση. Επίσης εγείρονται ενστάσεις για την υποχρεωτικότητα της απασχόλησης που επιβάλλεται σε όσους ζητούν άσυλο, όπως και η κατάργηση των επιδομάτων προς τους νεοαφιχθέντες. Σύμφωνοι. Εχουμε όμως ένα ακόμα καλούπι για την ενσωμάτωση μεταναστών στον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό. Και είναι η μοναδική διαθέσιμη επιλογή. Οι υπόλοιπες είναι είτε απάνθρωπες είτε ανεφάρμοστες.

Μία τρολιά στο Σύνταγμα

Η δουλειά μπορούσε να γίνει με απλό τρόπο, όχι με λαϊκίστικες κορδέλες. Πέφτει μία δυνατή βροχή. Σβήνονται τα ονόματα από την επιφάνεια της πλατείας. Και εν συνεχεία η κυβέρνηση υπηρετεί το αυτονόητο. Τοποθετεί διακριτική αστυνομική παρουσία και αποτρέπει όποιον εμφανιστεί με μπογιές και σπρέι. Κανένας δεν θα σήκωνε τους τόνους. Διότι ακόμα και αν το μυαλό σου κολυμπάει σε τοξικό διάλυμα, αντιλαμβάνεσαι ότι ένα μνημείο προορίζεται για συγκεκριμένο σκοπό. Και οι νοικοκυραίοι θα ήταν ευτυχείς. Τώρα η κυβέρνηση άνοιξε ένα μέτωπο που μπορεί να της είναι χρήσιμο, αλλά ταλαιπωρεί όλους τους άλλους. Και είναι σαν να προκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο να παραβιάσει το πλαίσιο. Να, αύριο θα εμφανιστούν στην Πλατεία Συντάγματος άνθρωποι με πανό υπέρ του Μητσοτάκη και ένα γαλάζιο αντίσκηνο. Θα τους μαζέψουν, εννοείται. Ομως η τρολιά θα γράψει Ιστορία. Και θα είναι αυτό που αξίζει ως απάντηση στους συγκεκριμένους χειρισμούς.

Πού πήγες, Σαββόπουλε;

Ναι, του πρέπει μία ωδή αντίστοιχη με εκείνη που έγραψε για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ποιος, αλήθεια, ήσουν εσύ; Και πού πήγες, Διονύση Σαββόπουλε; Ομως δεν χωράς μέσα σε λέξεις και ας είναι στίχοι σκαλισμένοι πάνω στο πεντάγραμμο. Κανένας δεν μπορεί να περιγράψει αυτό που ήσουν. Πώς να περιγράψεις, άλλωστε, ένα ποτάμι που κυλάει; Οχι, ο Σαββόπουλος δεν ήταν η Ελλάδα των τελευταίων εξήντα χρόνων. Ηταν όμως ένας από αυτούς που μπορούσαν να στέκονται για λίγο στην άκρη, να την παρατηρούν και να ακολουθούν το διάβα της. Να την τραγουδούν, αλλά και να τη μοιρολογούν. Να την κανακεύουν και να τη μαλώνουν. Ο Σαββόπουλος ήταν ο εκφραστής δύο γενιών. Τους χάρισε λόγια και τα έντυσε με νότες, για να τα θυμούνται καλύτερα. Αυτός ήταν. Και πού πήγε; Μέσα μας, πού αλλού;

Ο star της ημέρας

Ο Νικολά Σαρκοζί πέρασε την πρώτη του νύχτα στη φυλακή. Ναι, είναι δύσκολο και ταπεινωτικό. Ομως ας σκεφτεί και τη θετική διάσταση της υπόθεσης. Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Γαλλία, πολύ σύντομα η πλήρης απομόνωση, ένα κρεβάτι και μία τηλεόραση να χαζεύεις τι γίνεται έξω, θα είναι η απόλυτη πολυτέλεια.