Το «Κτήνος» είναι μια λέξη που ταιριάζει στον Ντόναλντ Τραμπ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι αυτό είναι το όνομα που έχει δώσει στο θωρακισμένο όχημα το οποίο χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του. Προσκάλεσε, μάλιστα, σε αυτό και τον Βλαντίμιρ Πούτιν κατά την πρόσφατη σύνοδο στην Αλάσκα, ο οποίος δεν του χάλασε το χατίρι – ενδεχομένως για να του αποδείξει πως δεν τον φοβάται, καθώς είναι συνηθισμένος στις… αρκούδες της Σιβηρίας. Το σίγουρο είναι πως ύστερα από εκείνη τη συνάντηση οι ηγέτες της Ευρώπης και ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήταν υποχρεωμένοι να επεξεργαστούν ταχύτατα μια ειδική τακτική, προκειμένου να μην επιτρέψουν στο «Κτήνος» να τους κατασπαράξει. Εκ του αποτελέσματος, δε, μπορούμε να συμπεράνουμε πως κάτι κατάφεραν, καθώς η επίσκεψή τους στην Ουάσιγκτον ανάγκασε τον Τραμπ όχι απλώς να κρύψει – έστω και προσωρινά – τα δόντια του, αλλά και να αποδεχθεί κάποιους από τους όρους τους.
Το πώς συνέβη αυτό περιγράφουν στα ρεπορτάζ τους αρκετά διεθνή ΜΜΕ. Η αμερικανική «Wall Street Journal», για παράδειγμα, σημειώνει πως «το μυστικό για να προσεγγίσουν την προσοχή και τον θαυμασμό του Τραμπ ήταν να μάθουν να μιλούν στη γλώσσα του». Παραθέτει, μάλιστα, την εκτίμηση του Κουρτ Βόλκερ, ειδικού απεσταλμένου του Λευκού Οίκου στην Ουκρανία κατά την πρώτη προεδρία Τραμπ, ότι «η παραδοσιακή ρύθμιση των Ευρωπαίων ήταν να περιμένουν, να ανησυχούν και να παραπονιούνται. Αυτός, όμως, είναι ο χειρότερος τρόπος για να συζητεί κανείς με τον Τραμπ. Αυτό που χρειάζεται να κάνει είναι να εμφανίζεται θετικός, καλά προετοιμασμένος, με συγκεκριμένες προτάσεις και δραστήριος».
Φιλοφρονήσεις με… νόημα
Η ισπανική «El Pais» τονίζει πως η αναπροσαρμογή της τακτικής των Ευρωπαίων που συνόδευσαν τον Ζελένσκι στην Ουάσιγκτον βασίστηκε, εκτός των άλλων, στη διαπίστωση ότι «ο Ντόναλντ Τραμπ αρέσκεται να του λένε πόσο καλά κάνει τα πάντα». Αυτός ήταν και ο λόγος, όπως εκτιμά, που του έδωσαν τη χαρά να ισχυριστεί ότι υποδέχθηκε ταυτόχρονα τους περισσότερους ηγέτες από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ φρόντισαν να εκθειάσουν και τη συμβολή του στο να ανοίξει δίαυλο διαλόγου για την ειρήνη. Σκοπίμως, δε, επέλεξαν να προβάλουν το θέμα των παιδιών της Ουκρανίας που μεταφέρθηκαν βιαίως στη Ρωσία στη διάρκεια του πολέμου, ελπίζοντας να χτυπήσουν μια ευαίσθητη χορδή τόσο του ίδιου όσο και της πρώτης κυρίας Μελάνια Τραμπ.
Το πιο σημαντικό πάντως, για να ικανοποιήσει έστω και προσωρινά το «Κτήνος» την… πείνα του, φαίνεται πως ήταν άλλο: η οριστικοποίηση των όρων της εμπορικής συμφωνίας ΗΠΑ – ΕΕ, την Πέμπτη, που επιβεβαίωσε ότι οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν και εδώ όλο το κόστος – δεσμευόμενοι, παράλληλα, σε επενδύσεις εκατοντάδων δισ. στην αμερικανική αγορά.
Σε αυτό το φόντο, οι Ευρωπαίοι μπορούν να ισχυριστούν ότι ανάγκασαν τον Τραμπ να πιέσει τον Πούτιν προκειμένου να αποδεχθεί μια διμερή συνάντηση με τον Ζελένσκι, έτσι ώστε στη συνέχεια να πραγματοποιηθεί και μια τριμερής με τη συμμετοχή του ίδιου. Οπως, επίσης, απέσπασαν τη δέσμευσή του να μετέχουν και οι ΗΠΑ στην υλοποίηση των αποκαλούμενων «εγγυήσεων ασφαλείας» για την Ουκρανία – έστω και αν για την ώρα είναι αόριστη, ενώ έχει καταστεί ξεκάθαρο ότι το μεγάλο βάρος θα το σηκώσει η ΕΕ, όπου ήδη τα σχέδια αποστολής στρατευμάτων προκαλούν αντιδράσεις και αναταράξεις.
Ολα καλά μέχρι εδώ, λοιπόν, αλλά τι σημαίνουν για τον πόλεμο και την ειρήνη στην Ουκρανία; Αυτό που διαφαίνεται, για την ώρα, είναι ότι τα όπλα θα συνεχίσουν να έχουν τον πρώτο λόγο για το επόμενο διάστημα, με τις ενεργειακές υποδομές και των δύο πλευρών να έχουν την τιμητική τους, όπως επιβεβαιώθηκε και χθες.
