Στις επτά του δεκαετίες, έφερε τον κόσμο μπροστά στον καθρέφτη της φωτογραφίας κι έκανε το φωτορεπορτάζ το εργαλείο εκείνο που εξηγεί την πολυπλοκότητά του. Οι εικόνες που ανέδειξε κατέγραψαν την ιστορία και οι σκηνές οι οποίες αποτύπωσε αποκάλυψαν αλήθειες, έφεραν στο φως άγνωστες υποθέσεις, έπαιξαν με τα στερεότυπα και μετέτρεψαν τα όσα συνέβησαν σ’ ένα θραύσμα του χρόνου σε μνήμη. Το World Press Photo, o σημαντικός διεθνής διαγωνισμός φωτογραφίας ντοκιμαντέρ και φωτορεπορτάζ, γιορτάζει φέτος 70 χρόνια ζωής και στην επέτειό του αυτή καλεί το κοινό να περπατήσει το μονοπάτι όλης αυτής της δράσης του με την έκθεση “What have we done? Unpacking seven decades of World Press Photo” υπό την επιμέλεια της φωτογράφου Κριστίνα ντε Μιντέλ. Τα εγκαίνια είναι προγραμματισμένα για τις 19 Σεπτεμβρίου στο Χρόνινγκεν της Ολλανδίας, πριν παρουσιαστεί επίσης στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, στο The Market Photo Workshop, από τις 20 Σεπτεμβρίου και περιοδεύσει στον υπόλοιπο κόσμο.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται περισσότερες από 100 φωτογραφίες από δημιουργούς που δραστηριοποιήθηκαν στα 70 χρόνια του θεσμού, ανάμεσά τους και μεγάλες μορφές του χώρου όπως οι Χορστ Φας, Ντον Μακάλιν, Ντέιβιντ Τσάνσελορ, Εντι Ανταμς, Στιβ Μακάρι, Γιοχάνα Μαρία Φριτς και Σάρα Ναόμι Λέβκοβιτς. Θεματικά, είναι οργανωμένη γύρω από έξι συνεχόμενα οπτικά μοτίβα που εντοπίστηκαν στο εκτενές αρχείο του World Press Photo: γυναίκες που κλαίνε κι άνδρες που διασώζουν, συγκινημένοι στρατιώτες και συντρίμμια, γυναικεία κι ανδρική ταυτότητα, μαύρο δέρμα και η Μαύρη Ηπειρος, σιλουέτες και σκιές, φωτιά και καπνός. Ολα αυτά τα μοτίβα αναλύονται για το πώς αντικατοπτρίζουν βαθιά ριζωμένες παραδόσεις αφήγησης, επαναλαμβάνονται σε δεκαετίες ειδησεογραφικών εικόνων, κανονικοποιούν συγκεκριμένες προσδοκίες και διαμορφώνουν ενεργά την αντίληψη του κοινού. Ετσι, δίνουν την αφορμή για να σκεφτούν οι επισκέπτες της έκθεσης, όχι μόνο πόσο έχει εξελιχθεί η οπτική γλώσσα αλλά και το πώς οι ίδιοι ως πολίτες πρέπει να μάθουν να διαβάζουν το κάθε κλικ με πιο οξυδερκή και κριτική ματιά. Να αναλογιστούν δηλαδή γιατί αν οι τρόποι με τους οποίους καταγράφουμε και μοιραζόμαστε σήμερα τις φωτογραφίες έχουν αλλάξει, εμείς συνεχίζουμε να αφηγούμαστε τις ιστορίες με τον ίδιο τρόπο. Τι λέει αυτό για όσα επιλέγουμε να αφηγηθούμε στον κόσμο και τι να αγνοήσουμε;

Γυναίκες στην παραλία.

28 Ιανουαρίου 1990Νογκόβατς, Κόσοβο, Γιουγκοσλαβία. Η οικογένεια και οι γείτονες θρηνούν τον θάνατο του Νασίμι Ελσάνι, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στην απόφαση της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης να καταργήσει την αυτονομία του Κοσόβου.

27 Φεβρουαρίου 1991Καθώς μεταφέρεται με ελικόπτερο σε νοσοκομείο, ο τραυματισμένος λοχίας των ΗΠΑ Κεν Κοζακίεβιτς (αριστερά) ξεσπά σε λυγμούς όταν μαθαίνει ότι ο σάκος δίπλα στον επίσης τραυματισμένο συστρατιώτη του δεκανέα Μιχαήλ Τσαγκαράκη περιέχει τη σορό του φίλου τους Αντι Αλανίζ που σκοτώθηκε περνώντας από το Κουβέιτ προς την κοιλάδα του Ευφράτη, στο Ιράκ.

4 Ιουλίου 1976Το ιστιοφόρο «USS Constellation» ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια της χώρας, στις 4 Ιουλίου, στη Νέα Υόρκη.

1 Ιανουαρίου 1994Για τους καουμπόηδες το ροντέο δεν είναι απλώς ένα χόμπι ή μια δουλειά: είναι ένας τρόπος ζωής. Περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στον δρόμο, μεταβαίνοντας από τη μία εκδήλωση στην άλλη, και οργανώνουν τη ζωή τους με βάση το ημερολόγιο του ροντέο. Για μερικούς, δεν είναι ασυνήθιστο να συμμετέχουν σε περισσότερα από 100 ροντέο τον χρόνο σε όλες τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

17 Ιουλίου 2011Καταδύτες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου στη Σαγκάη.

1 Ιανουαρίου 2001Αγόρι της φυλής Νούμπα. Στα βουνά του Σουδάν, ο λαός του αγωνίζεται να διατηρήσει μια κουλτούρα που απειλείται. Οι Νούμπα ζουν σε αυτή την απρόσιτη και απομακρυσμένη περιοχή εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ωστόσο, ο πληθυσμός τους μειώνεται, λόγω των σφοδρών μαχών μεταξύ των κυβερνητικών στρατευμάτων και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Σουδάν. Εκτοπισμένοι ή αναγκασμένοι να κρύβονται σε σπηλιές, αντιμετωπίζουν επίσης την εχθρότητα της φονταμενταλιστικής μουσουλμανικής κυβέρνησης.