Ο Nτόναλντ Τραμπ επέστρεψε από το Ανκορατζ με άδεια χέρια. Οι επιτυχημένες σύνοδοι κορυφής απαιτούν επίπονη προκαταρκτική εργασία από τους υφισταμένους των ηγετών. Αυτή η συνάντηση οργανώθηκε βιαστικά. Δεδομένης της βιασύνης, δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι οι συνομιλίες στο Ανκορατζ ολοκληρώθηκαν πολύ γρήγορα. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου μετά τη σύνοδο κορυφής, ο Τραμπ είπε ότι με τον Πούτιν είχαν συμφωνήσει σε «πολλά σημεία» κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που χαρακτήρισε «παραγωγικές». Ωστόσο δεν κατάφερε να εντοπίσει ούτε ένα σημείο συμφωνίας και δεν έμεινε για να απαντήσει στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
Ο Πούτιν κέρδισε στο Ανκορατζ. Οχι μόνο δεν συμφώνησε με την πρόταση Τραμπ για κατάπαυση του πυρός, αλλά τελικά ήταν ο αμερικανός πρόεδρος εκείνος που αποδέχτηκε τη θέση του Πούτιν ότι της κατάπαυσης του πυρός πρέπει να προηγηθεί μια συνολική ειρηνευτική συμφωνία που να αντιμετωπίζει τις «βασικές αιτίες» του πολέμου. Ο Πούτιν συμφώνησε να παγώσει την πρώτη γραμμή εάν η Ουκρανία αποσυρθεί από όλο το Ντονμπάς, επιτρέποντας στη Ρωσία να αποκτήσει εδάφη που δεν κατάφερε να κατακτήσει τους 40 μήνες μαχών. Αυτή η προσφορά θα μπορούσε να αποδειχθεί παγίδα. Αν ο Ζελένσκι, ο οποίος έχει σήμερα στην Ουάσιγκτον συνομιλίες με τον Τραμπ, το αρνηθεί, ο Πούτιν θα παρακολουθεί τον αμερικανό πρόεδρο να προσπαθεί να πιέσει τον ουκρανό ηγέτη, αναγκάζοντας την Ευρώπη να πάρει θέση. Αν ο Τραμπ αποτύχει, ο Πούτιν μπορεί να παρουσιάσει τον Ζελένσκι ως το πραγματικό εμπόδιο για την ειρήνη.
Ο Τραμπ είχε δηλώσει ότι δεν θα υπάρξουν μελλοντικές συνομιλίες εάν η σύνοδος κορυφής αποτύγχανε – κάτι που έγινε –, ωστόσο στο Ανκορατζ μίλησε για επόμενες συναντήσεις. Ο Πούτιν συμφώνησε, προτείνοντας τη Μόσχα ως τόπο συνάντησης, αλλά χωρίς να υποδείξει ότι ήταν ανοιχτός να συμπεριλάβει τον Ζελένσκι και τους ευρωπαίους ηγέτες. Συμφωνώντας σε περαιτέρω διαπραγματεύσεις και διατηρώντας ζωντανές τις ελπίδες του Τραμπ για μια ειρηνευτική συμφωνία, ο Πούτιν μπορεί να διασφάλισε την καθυστέρηση των πρόσθετων κυρώσεων των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας.
Απλώς με την εμφάνισή του στο Ανκορατζ, ο Πούτιν απέδειξε ότι η δυτική πολιτική της απομόνωσής του δεν θα λειτουργήσει. Ο Ζελένσκι και οι ευρωπαίοι ηγέτες είναι αναμφίβολα ανακουφισμένοι που δεν παρουσιάστηκε σχέδιο για τη διχοτόμηση της Ουκρανίας. Ωστόσο, η ετοιμότητα του Τραμπ να αποδεχτεί την επιμονή του Πούτιν για αυτή τη διμερή συνάντηση, μετά την αποτυχία των προσπαθειών των ΗΠΑ να συμπεριλάβουν τον Ζελένσκι, είχε ήδη σπείρει περισσότερη δυσπιστία μεταξύ Ουάσιγκτον και Ευρώπης.
Η Ρωσία θα συνεχίσει να βομβαρδίζει τις πόλεις της Ουκρανίας και τα χερσαία στρατεύματά της θα συνεχίσουν να πιέζουν για να καταλάβουν ακόμη περισσότερα εδάφη. Από αυτή την άποψη, η σύνοδος κορυφής δεν άλλαξε τίποτα. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ο ρόλος των ΗΠΑ στον πόλεμο. Τελικά, ο Τραμπ πιστεύει ότι η εισβολή της Ρωσίας δεν απειλεί τις ΗΠΑ, επομένως εναπόκειται στους Ευρωπαίους να υποστηρίξουν την άμυνα της Ουκρανίας. Εν τω μεταξύ, η πιθανότητα νέων συνομιλιών με τον Πούτιν θα διατηρήσει ζωντανή την ψευδαίσθηση του Τραμπ ότι η συνεχιζόμενη διπλωματική εμπλοκή με τη Ρωσία θα τερματίσει τον πόλεμο – ανοίγοντας τον δρόμο για το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης που τόσο επιθυμεί.
Ο Ρατζάν Μένον είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο City College της Νέας Υόρκης και ερευνητής στο Ινστιτούτο Μελετών Πολέμου και Ειρήνης Saltzman του Πανεπιστημίου Κολούμπια
