Ενόψει της εναγωνίως αναμενόμενης συνάντησης του Τραμπ με τον Πούτιν στην Αλάσκα, ο Ζελένσκι προειδοποίησε γενικώς (και ειδικώς τον αμερικανό πρόεδρο) ότι ο Πούτιν θέλει να κερδίσει χρόνο, δεν θέλει να σταματήσει τον πόλεμο. Εχει όλο το δίκιο του κόσμου με το μέρος του. Μια ανακωχή είναι η ανάπαυλα που χρειάζεται η Ρωσία, για να αναλάβει δυνάμεις και να ολοκληρώσει αργότερα την κατάληψη της Ουκρανίας.
Παρότι επιμένει και μάλιστα εντείνει τη στρατιωτική προσπάθειά της για να καταβάλει τους Ουκρανούς, η Ρωσία έχει εξαντληθεί από τον πόλεμο. Το είδαμε στην απραξία της ενώπιον της πτώσης του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία. Το διαπιστώνουμε και στο γεγονός ότι υποχρεώνεται να εισάγει από τη Βόρειο Κορέα «τροφή για τα κανόνια» (μια ωραία έκφραση του Μεγάλου Πολέμου), καθώς επίσης και δούλους για τα εργοστάσιά της. Επιπλέον, ο πόλεμος έχει εμβαθύνει την εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα, με την οποία έχουν κοινά σύνορα μήκους 2.400 μιλίων και ένα σωρό συνοριακές διαφορές, ορισμένες των οποίων πάνε πίσω αιώνες ολόκληρους. Εχει ανάγκη λοιπόν την κατάπαυση πυρός η Ρωσία και κάθε λόγο για να κρύβει τις προθέσεις της. Φοβάμαι όμως ότι οι εύλογες ανησυχίες του ουκρανού ηγέτη για την ειλικρίνεια της ρωσικής πλευράς δεν θα εισακουστούν από τον πρόεδρο Τραμπ, γιατί ούτε εκείνος νοιάζεται ιδιαιτέρως για τον πόλεμο. Το Νομπέλ τον νοιάζει κυρίως, η παύση του πολέμου δεν είναι παρά το μέσον για να αποκτήσει το βραβείο.
Με την ευκαιρία αυτή, επαναλαμβάνω την έκκλησή μου προς τη Νορβηγική Ακαδημία, με την ελπίδα ότι οι εδώ διπλωμάτες της φίλης και συμμάχου χώρας δεν θα παραλείψουν να τη μεταφράσουν και να τη μεταφέρουν σε εκείνους στους οποίους απευθύνεται. (Στο κάτω κάτω, πόσες αναφορές γίνονται στη Νορβηγία από τα ελληνικά ΜΜΕ; Ούτε στις στήλες των διεθνών δεν θα τη συναντήσετε…) Αξιοσέβαστα μέλη της Ακαδημίας, δώστε του το ρημάδι το βραβείο να ησυχάσουμε κι εμείς και ο πλανήτης! Δώστε το, να πάει στον αγύριστο και να είστε βέβαιοι ότι η οικουμένη θα σας ευγνωμονεί. Τόσο, ώστε το μεθεπόμενο Νομπέλ Ειρήνης θα το απονείμετε στον εαυτό σας. Θα το αξίζετε και με το παραπάνω! Επιπλέον, σε περίπτωση απονομής του βραβείου στον Ντόναλντ, εξασφαλίζεται και η εγγύηση για την τήρηση από την πλευρά της Ρωσίας της όποιας συμφωνίας στην οποία θα καταλήξουν – αν καταλήξουν. Προφανώς, ο αμερικανός πρόεδρος δεν θα θέλει να δει να καταρρέει το επίτευγμά του (που κανείς άλλος ποτέ στην ιστορία του σύμπαντος κόσμου δεν το κατάφερε, αλλά μόνο εκείνος – ξέρετε, τώρα). Επομένως, τουλάχιστον για όσο ακόμη θα είναι πρόεδρος, θα φροντίσει να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα.
Ο Ντόναλντ δεν είναι πολύπλοκος χαρακτήρας. Είναι ένας υπερφυσικός μπεμπές, με νοοτροπία εφήβου, και η απλοϊκότητά του είναι αυθεντική. Δεν το βλέπουμε, λ.χ., στην απόφασή του να αναπτύξει δυνάμεις της Εθνοφρουράς στην Ουάσιγκτον, για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας; Η οποία, δοθείσης ευκαιρίας, μειώνεται και είναι στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας τριακονταετίας για την πρωτεύουσα των ΗΠΑ! Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον Ντόναλντ – είδαμε εξάλλου πως, όταν οι στατιστικές δεν του αρέσουν, απολύει τους στατιστικολόγους. Αυτός θέλει να παίξει με τα παιχνίδια του, τα στρατιωτάκια είναι ένα από αυτά.
Στην περίπτωση του Ουκρανικού, την αυθεντικότητα της απλοϊκότητας πιστοποιεί η αφέλεια ορισμένων παρατηρήσεών του, όπως ότι δήλωσε «απογοητευμένος» επειδή ο Ζελένσκι δεν εκδήλωσε την προθυμία να τον παλουκώσουν στην κεντρική πλατεία του Κιέβου. Δεν το είπε ακριβώς έτσι, για να είμαι ακριβής. Είπε ότι είναι απογοητευμένος, επειδή ο Ζελένσκι χρειάζεται την έγκριση του κοινοβουλίου και την αλλαγή του Συντάγματος της χώρας, προκειμένου να μπορεί να εκχωρήσει εδάφη. Το νόημα όμως ήταν αυτό που λέω παραπάνω, γιατί αν ο Ζελένσκι παραχωρούσε εδάφη κατά την κρίση του και με δική του πρωτοβουλία, ο ανασκολοπισμός θα ήταν το λιγότερο που θα τον περίμενε όταν θα επέστρεφε πίσω.
Παρεμπιπτόντως, εντύπωση προξενεί η επιλογή της Αλάσκας για τη συνάντηση των δύο ηγετών. Μπορούμε να πούμε ότι μοίρασαν τη μεταξύ τους απόσταση κάπου στο μέσον. Από την άλλη, όμως, ο Πούτιν, στο περίφημο και μακροσκελές δοκίμιό του, για την ιστορία του ρωσικού έθνους και τον ιστορικό προορισμό του, γράφει ότι η πώληση της Αλάσκας στις ΗΠΑ ήταν μέγα λάθος. Μην του μπούνε τίποτα ιδέες, φοβάμαι…
