Το φθινόπωρο οι παροικούντες το πολιτικό σύστημα εικάζουν ότι η κυβέρνηση θα χρειαστεί να πολεμήσει (επικοινωνιακά κι όχι μόνο) σε πολλά μέτωπα. Γι΄αυτό ίσως, για να αποδείξει πως διαθέτει ακόμη μεταρρυθμιστική ορμή και δεν την έχει καταβάλει εκσυγχρονιστική κόπωση, επιχειρεί να διαλέξει κι η ίδια κάποιες από τις μάχες που θα δώσει – αφού έτσι, γράφουν σχεδόν όλα τα εγχειρίδια πολιτικού μάνατζμεντ, δικαιούται κανείς να ελπίζει σε νίκες. Μια τέτοια φαίνεται πως θα διεξαχθεί στον χώρο της Παιδείας. Στις αρχές του μήνα, κυβερνώντες κι αξιωματική αντιπολίτευση ξεκίνησαν μια νέα – την πολλοστή – κόντρα για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ο αρμόδιος πράσινος τομεάρχης ειρωνεύτηκε ξανά τη «Σορβόνη με το ένα ν», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος παρατήρησε πως «ο κ. Ανδρουλάκης συνεχίζει να επιτίθεται ονομαστικά σε συγκεκριμένα πανεπιστήμια και επέλεξε να στοιβάξει το κόμμα του με τις πιο οπισθοδρομικές πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν η Ελλάδα να παραμένει θλιβερή εξαίρεση μαζί με την Κούβα» και τα μη κρατικά πανεπιστήμια έγιναν ξανά θέμα κομματικής αντιπαράθεσης ικανό να αναδείξει την πολιτισμική απόσταση που χωρίζει δύο πολιτικούς αντιπάλους. Το κυβερνητικό στρατόπεδο, βέβαια, δεν ποντάρει μόνο στα οφέλη που προκύπτουν από μικροεπεισόδια σαν κι αυτό.

Κίνδυνοι

Εχει δώσει τρεις εβδομάδες διορία στα δημόσια ΑΕΙ να καταρτίσουν τα σχέδια ασφαλείας τους και διατείνεται πως το κράτος θα τα ελέγχει διαρκώς προκειμένου να εξασφαλίσει ότι ο νόμος ο οποίος ψηφίστηκε για την ασφάλειά τους θα εφαρμόζεται. Η αποφασιστικότητα που διακηρύσσει το υπουργείο Παιδείας ότι θα δείξει στην παρακολούθηση των διοικήσεων των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων εκτιμάται πως μόνο να προσθέσει δημοσκοπικούς πόντους στην κυβέρνηση μπορεί. Τα τηλεοπτικά πλάνα ή τα φωτογραφικά στιγμιότυπα από τις καταδρομικές των μπαχαλάκηδων της κοστίζουν πολύ περισσότερο. Στα ακροατήρια τα οποία επιθυμεί να επαναπροσεγγίσει η ΝΔ, από τους κεντρώους μέχρι τους νοικοκυραίους, δεν αρέσει καμία μορφή επαναστατικής γυμναστικής, άλλωστε. Παρότι η ανάλυση ρίσκου είναι σωστή, η παραπάνω αξιολόγηση των κινδύνων παραβλέπει κάτι. Παραβλέπει πως τα τελευταία έξι χρόνια η κυβέρνηση έχει και πολλές αποτυχίες να επιδείξει στην προσπάθειά της να επιβάλλει τον νόμο και την τάξη στα προαύλια και τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων. Κατά τη διάρκεια της επικείμενης μάχης, λοιπόν, η κοινή γνώμη ενδέχεται να θυμηθεί την πρωθυπουργική διαπίστωση ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία ήταν μια άστοχη επιλογή, που «δεν δούλεψε όπως την είχαμε σχεδιάσει». Ή να προσέξει πως ακόμη ακούει υποσχέσεις για μέτρα που θα εξαφανίσουν τις βαριοπούλες.

Τελευταία Νέα