Ο μήνας τού πήγαινε καλά, είχε απέναντί του την καλύτερη αντίπαλο που μπορούσε να φανταστεί κι είχε στρωμένο τον δρόμο από τον Κώστα Τασούλα που, από την ίδια θέση, έλεγε στην πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας εκείνο το αμίμητο «Πιο δυνατά! Δεν ακούγεστε! Φέρτε μια ντουντούκα στην κυρία Κωνσταντοπούλου»! Από εκείνον έκλεψε ο Γιώργος Γεωργαντάς, ως προεδρεύων της Βουλής, και τον χαρακτηρισμό «διακοψίας» που απηύθυνε στις 16 του μήνα στην Κωνσταντοπούλου όταν ύστερα από 19 λεπτά (με όριο τα 5) τον κατηγορούσε ότι δεν την άφηνε να ολοκληρώσει τη φράση της και αποκαλούσε την κυβέρνηση «οι χειρότεροι φασίστες». Το σόου επαναλήφθηκε μια εβδομάδα αργότερα, όταν ο Γεωργαντάς ματαίως ζητούσε και πάλι από την Κωνσταντοπούλου να ολοκληρώσει τη χειμαρρώδη παρέμβασή της, μ’ εκείνη να του απαντά ότι την τραμπουκίζει επειδή είναι γυναίκα αρχηγός.
Αλλά δεν είναι κάθε μέρα της αγια-Ζωής. Και τα ‘φερε έτσι η πολιτική ώστε ο μήνας να κλείσει με τον εκ Κιλκίς καταγόμενο βουλευτή της ΝΔ να προεδρεύει σε μια από τις πιο επονείδιστες κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις των τελευταίων πολλών ετών. Ο Νικήτας Κακλαμάνης, ως έμπειρος κοινοβουλευτικός, προφανώς την είχε μυριστεί τη δουλειά: αυτή η φημολογία με τη στημένη αποχώρηση της πλειοψηφίας δεν θα είχε καλό τέλος, προτιμότερο ήταν λοιπόν να εξαφανιστεί. Εμεινε έτσι ο Γεωργαντάς να σηκώσει το βάρος των παραβιάσεων του Συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής, να καλύψει το σκάνδαλο με τις επιστολικές ψήφους, να επινοήσει απαρτίες, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος διερωτήθηκε το απλό: τι θα πείραζε δηλαδή αν η κυβερνητική πλειοψηφία είχε μετάσχει κανονικά στην ψηφοφορία για την Προανακριτική Επιτροπή, έστω και με κίνδυνο να υπάρξουν κάποιες διαρροές; Ακόμη κι αν οι κυβερνητικοί βουλευτές απείχαν από τη μυστική ψηφοφορία παραμένοντας παρόντες στη συνεδρίαση, δεν θα παραβιαζόταν παρά η θεμελιώδης εγγύηση της κατά συνείδηση ψήφου του βουλευτή. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση επέλεξε να περάσει από το «μοντέλο Τριαντόπουλου / Καραμανλή» στον ευτελισμό των θεσμών που παρακολουθήσαμε. Κι αυτό εξηγείται μόνο από την ύπαρξη μιας κρίσης εσωτερικής εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης – η οποία, σύμφωνα με τον πρώην αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, «καθίσταται σχεδόν αυτόματα κρίση νομιμοποίησης».
Aυτή η κρίση προφανώς δεν θα τελειώσει εδώ. Αντιθέτως, θα βαίνει κλιμακούμενη. Πιεζόμενος τόσο από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία όσο κι από το κόμμα του, ο Πρωθυπουργός θα καλλιεργεί στο εξής την πόλωση, επαναλαμβάνοντας με διάφορους τρόπους στους φιλήσυχους πολίτες το σύνθημα «ή εγώ ή το χάος». Οι υπουργοί του θα κατασκευάζουν εχθρούς του έθνους, θα κατηγορούν την αντιπολίτευση για σχέδια καταστροφής της χώρας, θα πετούν υπαινιγμούς για τους «υψηλούς προστάτες» της. Kι εκείνη δύσκολα θα αποφύγει την παγίδα.
«Να τελειώνει το πανηγυράκι» είχε πει ο Γεωργαντάς στην Κωνσταντοπούλου. Μπα, μόλις αρχίζει.
