Η γενιά Ζ, γεννημένοι περίπου από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές του 2010, διανύει την εφηβεία και την πρώιμη ενήλικη ζωή σε μια εποχή αυξημένων προκλήσεων ψυχικής υγείας. Η τακτική σωματική άσκηση και ο αθλητισμός (όχι ο πρωταθλητισμός!) αναφέρονται συχνά ως προστατευτικοί παράγοντες για την ψυχοσωματική ευεξία, όμως δεν προσφέρουν όλα τα είδη άσκησης τα ίδια οφέλη. Η ατομική άσκηση (π.χ., ατομική γυμναστική, τρέξιμο ή αθλήματα όπως το τένις σε μορφή ένας προς έναν) και τα ομαδικά αθλήματα (π.χ., ποδόσφαιρο, μπάσκετ, υδατοσφαίριση) επηρεάζουν την ψυχική και κοινωνική ανάπτυξη με διαφορετικούς τρόπους. Η έρευνα δείχνει ότι, αν και κάθε είδους σωματική δραστηριότητα είναι γενικά ωφέλιμη, το κοινωνικό περιβάλλον των ομαδικών αθλημάτων προσφέρει μοναδικά πλεονεκτήματα στη διάθεση και την κοινωνική ανάπτυξη. H σύγκριση της ατομικής άσκησης και των ομαδικών αθλημάτων ως προς τις επιδράσεις τους στη διάθεση, τη ρύθμιση των συναισθημάτων, την αυτοεκτίμηση και τις κοινωνικές δεξιότητες στους εφήβους και νεαρούς ενηλίκους της γενιάς Ζ, βασίζεται σε ακαδημαϊκές μελέτες και αξιόπιστες αναφορές από δυτικές χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Ηνωμένο Βασίλειο, Ευρώπη), όπου ο οργανωμένος αθλητισμός νεολαίας είναι διαδεδομένος. Παγκοσμίως, παρατηρούνται παρόμοιες τάσεις, αν και σε ορισμένες δυτικές περιοχές υπάρχει ανησυχία για τη μείωση της συμμετοχής των νέων στον αθλητισμό (π.χ., στις ΗΠΑ παρατηρείται πτώση στη συμμετοχή μαθητών σε αθλητικές ομάδες, παρά την αύξηση του πληθυσμού των νέων).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή