Στη διαδρομή από το σπίτι όπου φιλοξενούνταν, στον περιφερειακό Λυκαβηττού, μέχρι το εστιατόριο «Φιλίππου» μού είχε διηγηθεί ήδη μία ιστορία για την Πάτι Σμιθ – την οποία γνώρισε μόλις φέτος σε καλλιτεχνική εκδήλωση ζητώντας της συγγνώμη που δεν την αναγνώρισε –, τον Μ. Αλέξανδρο και τον «σπουδαιότερο απ’ όλους τους κιθαρίστες» Τζίμι Πέιτζ των Led Zeppelin. Αυτές θα μπορούσαν να ήταν ορισμένες από τις σταθερές στο σύμπαν του ομότιμου καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας στο New College της Οξφόρδης, το οποίο μεταφέρει όπου κι αν βρίσκεται. Η αφορμή για τη συνάντησή μας, για παράδειγμα, πριν από λίγες ημέρες, ήταν η διάλεξή του στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων για τη μάχη της Ισσού το 333 π.Χ. «Η μάχη που άλλοι θα έχαναν» ήταν ο τίτλος της και ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ δεν χάνει την ευκαιρία να μνημονεύσει – για άλλη μια φορά – την ιδιοφυΐα του Αλέξανδρου. «Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε κάθε φορά τις συνθήκες της εποχής την οποία περιγράφουμε χωρίς αναχρονισμούς. Μιλάμε για μάχες από απόσταση βέλους και στήθος με στήθος. Το ένα στοιχείο, λοιπόν, είναι η ταχύτητα με την οποία παίρνει τις αποφάσεις ο Αλέξανδρος. Σε δευτερόλεπτα αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να διασπάσει τον σχηματισμό των Περσών και να βρεθεί απέναντι στον Δαρείο. Το άλλο στοιχείο είναι η σύμπνοια με την οποία τον ακολουθούν οι στρατηγοί του. Οταν έχεις τον διοικητή σου στην πρώτη γραμμή, μπορείς να κάνεις τα πάντα γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;» λέει ο ιστορικός που ήταν ο σύμβουλος του Ολιβερ Στόουν για την ταινία του 2004 και συμμετείχε εκεί ως ένας από τους εκατοντάδες έφιππους στρατιώτες του Κόλιν Φάρελ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή