Πρόκειται για σκακιστικές ασκήσεις επιπέδου 1, από αυτές που υπάρχουν σε διάφορες διαδικτυακές εφαρμογές, ειδικές για πληκτικά ταξίδια. Για παράδειγμα, από πέρυσι γράφεται ευκρινώς ή θολά. Ο Αλέξης Τσίπρας θα γυρίσει και θα αναλάβει έναν ενοποιημένο χώρο κεντροαριστερής μορφολογίας. Αλλοι σεναρίστες γράφουν ότι στην πορεία ο Αλέξης γίνεται πιο κεντρώος, πιο ατλαντικός, πιο συμπεριληπτικός, οι πιο επιφυλακτικοί θα μπορούσαν να προσθέσουν πιο περιληπτικός, αφού δεν μπορεί να επιλύσει υπαρκτές αντιφάσεις του αριστερού σκηνώματος. Αλλοι εικάζουν ότι την επιστροφή του φοβούνται οι ηγέτες των αριστερών κομματιδίων, γιατί η έλευσή του μπορεί να σημάνει την έκλειψή τους. Ομως παράλληλα, η ενοποίηση ή έστω ο απλός συνδυασμός των συνιστωσών του αόριστου κεντροαριστερού χώρου, ξορκίζεται από όλους τους αντιπολιτευτικούς παρόχους. Εκτός του κ. Ανδρουλάκη ή του κ. Τσακαλώτου που τοποθετούνται στην πλευρά της αυτόνομης πορείας και ο εν γένει, ανεξίκακος Γιώργος Παπανδρέου κάνει κριτική στον τότε ΣΥΡΙΖΑ (άρα, συνάγουν οι οιωνοσκόποι, δεν υφίσταται περιθώριο συνεργασίας). Σε αντιδιαστολή με τις σκακιστικές ασκήσεις (τονίζω, επιπέδου 1, γιατί τέτοια είναι η διαχείριση του κεντροαριστερού χώρου), η κυβερνητική πλευρά κάνει αυτά τα πρακτικά, που γνωρίζει πολύ καλά, τα πάμπολλα χρόνια πολιτικής επενέργειας, κυβερνητικής ή αντιπολιτευτικής, που αθροίζει. Μοιράζει χρήματα, λίγα ή περισσότερα, ενίοτε συμβολικά (που όμως δημιουργούν την ψευδαίσθηση θεσμικής ζεστασιάς στον ψηφοφόρο), ελέγχει ένα μεγάλο τμήμα του διακινούμενου δημόσιου λόγου και επεκτείνει την ιδεολογική ηγεμονία, είτε στο λαϊκό επίπεδο με τις αντιλήψεις και ρουσφετοκεντρικές νοοτροπίες τις οποίες διογκώνει, είτε, σε υψηλό επίπεδο, με αξιόλογους διανοούμενους και καλούς φιλικούς γραφείς, που προωθεί. Αυτό το ζεύγος σκακιστικού φορμαλισμού από τη μια και ευτελούς ή και ποιοτικής εφαρμοσιμότητας από την άλλη, δημιουργεί άνισους όρους μάχης. Το φαντασιακό ή το πρακτικό νικάει; Ο Γκρίνμπεργκ λέει το πρακτικό: κάνε παραστάσεις στα υπουργεία, γέμιζε την πραγματικότητα με εσένα. Αυτό έχει δύο επιπτώσεις. Πρώτον, δεσμεύονται οι άλλοι (οι αντιπολιτευόμενοι) και απαντούν ή αντικρούουν (άρα οι όροι και το τέμπο της μάχης έχουν τεθεί από σένα), δεύτερον, προσπαθούν να κάνουν αντιπαραστάσεις, όμως διαθέτουν ελάχιστα μέσα. Μια ομιλία σε μια ομάδα στελεχών στην επαρχία ενός αντιπολιτευόμενου ηγέτη, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί μια δημόσια πρωθυπουργική απόφαση για συγκεκριμένη αύξηση μισθού ή συγκεκριμένο επίδομα ενοικίου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή