Αργότερα, όταν εκείνος καθόταν στην πρωθυπουργική καρέκλα κι είχε πια ξεθυμάνει η επίδραση της δικής του νεότητας στον μέσο ψηφοφόρο, έφερε στο συριζαϊκό προσκήνιο τους επόμενους ημιπιτσιρικάδες, εξασφαλίζοντάς τους αρκετές θέσεις στο υπουργικό του συμβούλιο. Κόμματα και κυβερνήσεις επιστρατεύουν τριαντάρηδες και σαραντάρηδες για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι δεν είναι μονολιθικοί οργανισμοί. Τα πρόσωπα που δεν έχουν ακόμη βαθιές κομματικές ρυτίδες, αλλά μόνο εκείνες της πολιτικής έκφρασης, επιλέγονται προκειμένου αυτοί που τα διάλεξαν να φρεσκάρουν την εικόνα τους, να εμφανιστούν ανοιχτοί στην αλλαγή κι έτοιμοι για το μέλλον που έρχεται. Ωστόσο, τα παραπάνω παραδείγματα – ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύτηκαν οι περισσότεροι από τους κάποτε φερέλπιδες νέους, δηλαδή – αποδεικνύουν ότι η ηλικία είναι απλά ένας ληξιαρχικός αριθμός. Δεν αρκεί να έχει κανείς το 3 ή το 4 μπροστά για να κομίσει κάτι καινούργιο ή προοδευτικό. Στην πολιτική ζωή, όπως και στην πραγματική, κάποιοι σκέφτονται κι ενεργούν σαν γέροι ήδη από τα 30, ενώ άλλοι δεν σταματούν να εκπλήσσουν με τις φρέσκες ιδέες τους όσο ηλικιωμένοι κι αν είναι. Ούτε μοιάζουν μεταξύ τους όλοι οι 42χρονοι. Αυτοί της νέας κυβέρνησης, ας πούμε, δεν έχουν τον ίδιο ορίζοντα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή