Ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες, άλλωστε έχουν περάσει δεκαετίες από τότε. Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου πρόκειται να συναντήσει τον αμερικανό ομόλογό του στην Ουάσιγκτον. Στέκεται και περιμένει στον προθάλαμο του υπουργικού γραφείου. Κάποια στιγμή ανοίγει η πόρτα και ο Κύπριος περνάει στο γραφείο με τεντωμένο το χέρι για τη χειραψία. Ο Αμερικανός του δίνει το χέρι και πριν καν πουν μερικές τυπικές κουβέντες αρχίζει και μιλάει στα «γαλλικά» – όχι ακριβώς με τη διπλωματική χρήση της γλώσσας. Λέει στον Κύπριο ότι, επιτέλους, πρέπει να υπάρξει πρόοδος στο λιμνάζον εθνικό θέμα, θυμίζοντας ότι η Τουρκία είναι μία μεγάλη και ισχυρή χώρα που μπορεί να καταπιεί ολόκληρο το νησί. Οπως αντιλαμβάνεστε, εκείνη η συνάντηση δεν πήγε καθόλου καλά. Η κυπριακή αντιπροσωπεία αποχώρησε σοκαρισμένη αν και επισήμως ειπώθηκε ότι εξετάστηκαν πτυχές του Κυπριακού και οι ΗΠΑ εξέφρασαν τη σταθερή βούλησή τους για συμβολή στην επίλυση του προβλήματος. Η αλήθεια είναι ότι έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα. Ομως, τις περισσότερες φορές, τηρούνται τα προσχήματα. Η σκηνή που παρακολουθήσαμε στο Οβάλ Γραφείο, με τους Τραμπ, Βανς και Ζελένσκι, ήταν μια ματιά στα παρασκήνια και σε όσα συμβαίνουν όταν φεύγουν οι κάμερες. Απλώς στην εποχή του Τραμπ και του Μασκ, οι τραμπουκισμοί χρησιμοποιούνται ως επικοινωνιακό εργαλείο προκειμένου να ταΐζεται το φιλοθεάμον κοινό που παρακολουθεί μέσω Fox News.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
