Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια

Το αεροπλάνο που διασχίζει τον Ατλαντικό είναι ό,τι συγγενέστερο σε χρονομηχανή. Απογειώνεσαι από την Αθήνα στις δέκα το πρωί και προσγειώνεσαι στη Βοστώνη στις δύο το μεσημέρι. Ταξίδευες όμως επί εννέα ώρες. Λείπουν πέντε ώρες. Πού πήγαν; Εννοια σου, θα τις ξαναβρείς στον γυρισμό. Τότε ο χρόνος σου θα διασταλεί. Και αν δεν επέστρεφες από την Αμερική; Θα είχες κερδίσει – ή χάσει – οριστικά εκείνο το πεντάωρο; Κι άμα πετούσες αενάως πίσω από τον ήλιο; Η μέρα σου δεν θα τελείωνε ποτέ; Θα γινόσουν σαν τον Μικρό Πρίγκιπα, που απολαμβάνει τα ηλιοβασιλέματα μετακινώντας απλώς το σκαμνί του πάνω στον μικροσκοπικό πλανήτη του;